บทละครโทรทัศน์ เหมือนคนละฟากฟ้า ตอน 23 หน้า 4
ริมถนน โยทกายืนคุยมือถืออยู่ริมถนนมีกระเป๋าเดินทางอยู่ข้างตัว มือถือโยทกาสั่น โยทกามอง เห็นว่าเป็นชัชรัณโทรเข้ามา โยทกามองด้วยท่าทีลังเลและตัดใจไม่รับหย่อนใส่กระเป๋าสะพาย
เซมขับรถเข้ามาจอดใกล้กับจุดที่โยทกายืนรออยู่ โยทกาจะเดินออกไปแต่ชะงักเพราะรู้สึกหน้ามืด โยทกาต้องยืนนิ่งตั้งสติ เซมลงมาจากรถเห็นโยทกายืนหลับตา เซมรีบเข้าไปหา
“แกเป็นอะไร..ไม่สบายหรือเปล่า”
“มึนนิดหน่อย...เมื่อคืน นอนไม่พอน่ะ”
เซมจะยกกระเป๋าโยทกาขึ้นรถตรงที่นั่งด้านหลัง “ขึ้นรถเถอะ”
“เดี๋ยวก่อนพี่..” เซมชะงักมองโยทกาที่เดินไปเปิดท้ายรถเอากระเป๋าเดินทางของเซมลงมาจากรถ
“โยไปคนเดียว ใช้กระเป๋าใบเดียวก็พอ”
“อย่างน้อยให้พี่ไปส่งแก ไปดูที่พักอะไรให้วางใจแล้วพี่ค่อยกลับ”
“พี่รับปากได้หรือเปล่า ว่าจะไม่บอกใครถ้ารู้ว่าโยอยู่ที่ไหน”
“ได้...”
“ไม่ว่าโยจะลำบากแค่ไหน พี่ก็จะไม่บอกใคร...” เซมชักอึกอัก
“พี่กับเจนรักโยมากแค่ไหน โยรู้ รู้ว่าพี่กับเจนอยากให้โยสมหวัง แต่โยยอมให้เป็นแบบนั้น
ไม่ได้” โยทกายื่นมือขอกุญแจ แต่เซมยังไม่ยอมให้ โยทกาเดินไปเปิดประตูจะหยิบกระเป๋าเดินทางลงมา “โอเค!” โยทกาหันกลับมา เซมส่งกุญแจรถให้
“สัญญากับพี่นะ ว่าถึงที่พักเรียบร้อยแล้วจะติดต่อมา”
“สัญญา” โยทกาจะรับกุญแจ แต่เซมจับมือโยทกาไว้มองด้วยสายตาห่วงใย โยทกาเข้ากอดเซมด้วยความขอบคุณ “ขอบคุณนะพี่
“ดูแลตัวเองด้วยนะ”
“พี่เซม น้องพี่แกร่งจะตาย ไม่ต้องห่วงนะ”
โยทกายิ้มให้เซมแล้วขึ้นรถขับออกไป เซมมองตามรถที่วิ่งออกไปแล้วสีหน้าซึม ๆ
โยทกาขับรถด้วยสีหน้าเหงาๆ มือถือโยทกาวางอยู่ที่เบาะข้างที่นั่งคนขับสั่นเห็นว่าเป็นภุชงค์ที่โทรเข้ามา โยทกามองแต่ไม่รับสาย ชัชรัณยังโทรเข้ามาอย่างต่อเนื่อง โยทกาตัดสินใจหยุดรถหยิบมือถือขึ้นมาแล้วกดปิดเครื่อง
ห้องรับแขก ตึกเล็ก คุณผ่องเลื่อนเอกสารทั้งหมดให้ชัชรัณ
“ตอนนี้ชัชต้องเป็นคนดูแลทุกอย่างของวริศรักษ์ บ้านหลังนี้ บริษัทวริศ”
“ถ้าพ่อให้ทุกอย่างกับผม แล้วเขาจะอยู่ยังไงล่ะครับ”
“เรื่องนี้ยายไม่รู้หรอกนะ แต่นับจากนี้เราจะมีความสุขในบ้านหลังนี้ บ้านที่ไม่มีคนที่คอยก่อปัญหา สร้างความวุ่นวาย เสียใจให้หลานกับแม่ของหลานอีก มีแค่เรา” คุณผ่องยิ้ม
“ในที่สุดบ้านวริศรักษ์ก็มีแต่คนที่คู่ควรและเหมาะสมเท่านั้น”