บทละครโทรทัศน์ เหมือนคนละฟากฟ้า ตอน 3
บทโทรทัศน์ : เบญจธารา
ศาลาท่าน้ำ โยทกาวางหน้าไม่ถูก แต่ชัชรัณช่วยให้บรรยากาศเปลี่ยนด้วยการเอ่ยอย่างตำหนิ
“ฉันอยากบอกว่า....ที่เธอทำไม่เรียกว่าช่วยนะ เรียกว่าไม่เจียมตัว”
เซมกับเจนจันทร์มองหน้ากัน อุ้ย..แรงส์! ส่วนโยทกาอยากจะเถียงก็เถียงไม่ออกเพราะที่ชัชรัณพูดเป็นเรื่องจริง กฤตนัยเปลี่ยนเรื่องเลย “คุณโยดีขึ้นหรือยังครับ”
“ดีขึ้นแล้วค่ะ”
ชัชรัณลุกขึ้นจะเดินไป
“ชัช...” กฤตนัยเรียก ชัชรัณมองไปทางโยทกา “ไม่เป็นไรแล้วนี่..”
ชัชรัณเดินไป กฤตนัยได้แต่ยิ้มแล้วตามชัชรัณไป โยทกามองตามชัชรัณไปด้วยความประทับใจ เซมกับเจนจันทร์มองสายตาโยทกาที่ปกปิดความปลื้มและประทับใจในตัวชัชรัณไม่มิด สองพี่น้องมองหน้ากันอย่างมั่นใจว่าโยทกาชอบชัชรัณแน่ๆ
ที่จอดรถในวัด ชัชรัณเดินตัวเปียกหมาด ๆ เข้ามาที่รถจะเปิดประตูแต่กฤตนัยยังไม่กดรีโมท ชัชรัณหันมาแต่กฤตนัยยังเดินเนิบๆ ยิ้มๆ ชัชรัณมองแบบยิ้มอะไร
“คุณโยเป็นคนดีเหมือนกันนะ” ชัชรัณมองแบบแล้วไง
“เขาว่าดูนางให้ดูแม่ ถ้าลูกจิตใจดี แม่ก็คงไม่ต่างกัน”
“พี่ชอบคนลูกงั้นสิ”
กฤตนัย รีบปฏิเสธ “ไม่ใช่ พี่อยากให้แกเปิดใจให้กว้าง ให้โอกาสคุณน้าเขา”
“คนเรามีหลายด้าน เขาอาจจะมีน้ำใจแต่ไม่ได้หมายความว่าไม่โลภ”
“เหมือนแกสินะ ด้านนึงก็บอกว่าเกลียด แต่พอเห็นเขาลำบากก็ช่วย”
“การที่ผมช่วย...ไม่ได้หมายความว่าไม่รังเกียจ”
“ชัช..”“ไม่มีใครแทนที่ของแม่ได้”
กฤตนัยมองหน้าชัชรัณรู้ว้าชัชรัณไม่ยอมเปลี่ยนความคิดเรื่องกรรณิการ์ได้ง่าย ๆ เสียงข้อความเข้า กฤตนัยเปิดดูข้อความ “เชฟโทรมาตามแล้ว ไปกันเถอะ”
ห้องครัว บ้านคุณหญิงละออง กิ่งกาญจน์กำลังจัดจานสเต็กพอร์คช็อบ 3 จาน สีหน้ากิ่งกาญจน์ยิ้มมีความสุข กิ่งกาญจน์ตกแต่งจานเรียบร้อย ชัชรัณขยับเข้ามาด้านหลัง “กลิ่นหอมดีนะ”
กิ่งกาญจน์หันมาทางเสียงเป็นจังหวะที่ชัชรัณกำลังจะยื่นหน้าเข้ามาดู จมูกกิ่งกาญจน์ชนกับแก้มของชัชรัณ ทั้งคู่ชะงักไป กิ่งกาญจน์นิ่งไปด้วยอาการเขินมากในขณะที่ชัชรัณไม่รู้สึกหวั่นไหวใด ๆ
กฤตนัยยืนมองอยู่ กฤตนัยอึ้ง แล้วตัดใจเดินออกไป กิ่งกาญจน์มือแตะที่แก้ม คือรู้สึกพิเศษ “ชัช....”
กิ่งกาญจน์หวังว่าชัชรัณจะพูดอะไรที่เกี่ยวกับความรู้สึกหวานๆ หรือซึ้ง ๆบ้าง แต่.... ชัชรัณนิ่งมาก
“เสร็จแล้วใช่ไหม”
“เหลือสลัดอีกนิดหน่อยค่ะ”