บทละครโทรทัศน์ เหมือนคนละฟากฟ้า ตอน 18 หน้า 4
“น้าเคยสอนฉันว่าเราหนีความจริงไม่ได้” ยายละมุดยิ้ม
“มีสติ ยอมรับที่เราเป็น ไม่ต้องกลัวอดีตไม่ต้องกังวลอนาคต จะเหลือแค่ความสบายในปัจจุบัน”
กรรณิการ์ยิ้มสู้ ไหว้ “จ้ะน้า ฉันจะมีสติที่สุด” กรรณิการ์ออกไป
“คุณยายทำไมไม่ห้ามล่ะครับ”
“เหยื่อที่คนพาลชอบที่สุดคือคนอ่อนแอ เราก็ต้องทำตรงกันข้าม..”
“แต่คุณป้าต้องเจอหนึ่งต่อเท่าไหร่ก็ไม่รู้ เจนกลัวจะไม่ใช่คนพาลแต่จะเป็นหมาหมู่น่ะสิคะ”
เจนจันทร์หันมาหาเซม “พี่เซม”
เซมเข้าใจจับมือเจนจันทร์รีบตามกรรณิการ์ไป ยายละมุดมองตามอย่างหนักใจ
สวนบ้านวริศรักษ์ กรรณิการ์เข้ามาในงาน
“กรรณิการ์...” กรรณิการ์เดินเข้าไปหาคุณผ่อง
“ทุกท่านค่ะ กรรณิการ์ คุณผู้หญิงของบ้านวริศรักษ์ค่ะ” กรรณิการ์ยิ้มทักทายตามมารยาท
“แล้วคุณชัชล่ะคะ ไม่มาร่วมงานด้วยเหรอคะ”
“หลานชายดิฉันติดงานด่วนน่ะค่ะ ก็เลยส่งหลานสะใภ้มาทำหน้าที่แทน หนูกิ่งจ๊ะ...”ทุกคนหันไปทางกิ่งกาญจน์ กิ่งกาญจน์วางหน้าไม่ถูก
“คุณยายเรียกแล้ว...” คุณหญิงละอองบังคับ “ไปสิ...”
กิ่งกาญจน์ไปหาคุณผ่อง คุณผ่องจับมือให้ความเอ็นดูจนทุกคนรู้สึกได้
“เห็นหนูกิ่งกับคุณชัชดู ๆ กันมาตั้งนาน คงมีข่าวดีเร็วๆนี้ใช่ไหมคะ”
“ข่าวลือมันเยอะเหลือเกินค่ะ ก็ต้องมีการรับรองอย่างเป็นทางการจะได้ไม่มีคนเข้าใจผิด”
“ทางบ้านวริศรักษ์มีหนูกิ่งกาญจน์เป็นว่าที่หลานสะใภ้แค่คนเดียวเท่านั้นค่ะ ส่วนคนที่ลือกันไม่ใช่หรอกค่ะ หลานชายดิฉันรู้ดีค่ะว่าผู้หญิงแบบไหนที่มีค่าควรยกย่อง”
“ขอบคุณนะคะที่คุณผ่องให้เกียรติลูกสาวดิฉันมากขนาดนี้”
คุณผ่องยิ้มรับ กรรณิการ์มองคุณผ่อง เห็นรอยยิ้มสะใจของเพ็ญศรีรู้ว่าคุณผ่องกำลังประกาศชัดเจนว่าไม่มีวันยอมรับโยทกา มือถือเพ็ญศรีดัง เพ็ญศรีกดรับแล้วมองสบตากับละออง
“หลิว” หลิววิ่งมาหาเพ็ญศรี “มีแขกมา ไปรับมาที่นี่ซิ”
“ค่ะ” หลิวรีบวิ่งไป เพ็ญศรียิ้มร้าย
หน้าตึก บ้านวริศรักษ์ เจนจันทร์คุยมือถือกับโยทกา
“คุณแม่เขาไม่ฟังฉันเลยว่ะ แกรีบมาเร็วๆ”
รถตู้วิ่งเข้ามาจอดที่หน้าตึก ประตูรถตู้เปิด ฝ้าย วรรณา บัว กิมลงมาจากรถ
“พี่วรรณ นังลิการ์นี่มันร้ายจริง ๆ หลุดจากพี่เขยมาจับนักธุรกิจใหญ่ขนาดนี้”