บทละครโทรทัศน์ เหมือนคนละฟากฟ้า ตอน 19 หน้า 3
โยทกาเดินออกมาที่หน้าห้อง หมอยืนรออยู่หน้าห้อง เจ้าหน้าที่ของโรงพยาบาลเข้ามาพร้อมเอกสารที่มีแผ่นรอง โยทการับมาอ่าน
“ถ้าญาติคนไข้ยินยอมให้ถอดเครื่องช่วยหายใจ กรุณาเซ็นชื่อตรงนี้นะคะ”
เจ้าหน้าที่ส่งปากกาให้ มือของโยทกาจับปากกาด้วยความเครียด โยทกาสูดลมหายใจเรียกความเข้มแข็งให้ตัวเองแล้วเซ็นชื่อลงในเอกสาร ประตูห้องเปิดออก เห็นกรรณิการ์เดินออกมา
“โย...ลูกเซ็นอะไร”
“ให้ยายพักนะแม่”
“ไม่ได้นะ อย่าปล่อยยายไป โยต้องช่วยยายสิลูก”
“โยไม่อยากให้ยายเจ็บแล้วจ้ะแม่...”
“ไม่ แม่ไม่ยอม”
“คุณลุงคะ” เถกิงเข้ามาช่วยจับกรรณิการ์ไว้
“ฝากด้วยนะคะคุณหมอ” หมอเดินกลับเข้าไป
“ไม่นะหมอ ฉันไม่ยอม ช่วยน้านะหมอ หมอ!” กรรณิการ์สะบัดสุดแรง
“ปล่อยแม่!”
“แม่ ยอมรับความจริงเถอะนะแม่ ยายเขาไม่อยู่กับเราแล้ว”
ภายในห้องฉุกเฉิน พยาบาลถอดเครื่องช่วยหายใจ ที่เครื่องวัดชีพจร เห็นกราฟเป็นเส้นตรง
หน้าห้องฉุกเฉิน กรรณิการ์ร้องไห้จนเป็นลม โยทกาต้องเข้ารับไว้ “แม่!”
เถกิงต้องช่วยเข้ารับตัวกรรณิการ์ไว้ พยาบาลเข้ามาดูแลอย่างรวดเร็ว
บ้านวริศรักษ์ หลิวยกถาดแก้วเครื่องดื่มเข้ามาที่ห้องรับแขกชะงักที่ได้ยินเพ็ญศรีหัวเราะสะใจ
“ตายซะได้ก็ดี หมดตัวปัญหาไปอีกคน”
หลิวฟังด้วยสีหน้าไม่พอใจ แล้วเอาถาดแก้วเครื่องดื่มวางที่โต๊ะกระแทกเบาๆ ปึ้ก! เพ็ญศรีหันมองไม่พอใจ “นังหลิว วางให้มันเบาๆ หน่อย ฉันกำลังอารมณ์ดีๆ อย่าให้ต้องหงุดหงิด”
“ค่ะ”
เพ็ญศรีจะหยิบแก้วเครื่องดื่มเห็นหนังสือลิลิตพระลอวางอยู่บนโต๊ะ “หนังสือของใคร?”
หลิวมองอย่างจำได้ “ของยายละมุดค่ะ หลิวเห็นยายนั่งอ่านบ่อย ๆ”
เพ็ญศรีมองอย่างเกลียดชัง แล้วจะฉีก หลิวตกใจรีบกระชากหนังสือจากมือเพ็ญศรี
“นังหลิว! แกกล้ากระชากจากมือฉันเหรอ”
“ก็คุณจะฉีกหนังสือ”
“มันเรื่องของฉัน ของๆ พวกมันฉันจะทำลายให้หมด เอามานี่!”
“ไม่ค่ะ! หลิวไม่ให้คุณฉีกของ ๆ คุณยาย”