บทละครโทรทัศน์ เหมือนคนละฟากฟ้า ตอน 9 หน้า 4
“คุณลุง” สีหน้าผู้ถือหุ้น ลำบากใจ “ลุงกลับก่อนนะ”
ผู้ถือหุ้นเดินออกไป กฤตนัยมองตามสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้น คุณหญิงละอองเดินออกมา
“คุณแม่”
คุณหญิงละอองยกกล่องเครื่องเพชรในมือ “มันเอาเครื่องเพชรมาคืน มันเชื่อว่าไอ้เถกิงจะบริหารได้ดีกว่าเรา”
“คุณลุงทำกำไรให้กับวริศมานาน ถ้าชัชได้ขึ้นบริหาร หุ้นส่วนทุกคนก็ยังมั่นใจว่า คุณลุงจะต้องซัพพอร์ต ยังไงเขาก็ต้องเลือกภาวะเสี่ยงที่น้อยที่สุด “แต่ครั้งนี้ฉันต้องชนะ!”
คุณหญิงละอองแค้นไม่ยอมหยุดง่ายๆ กฤตนัยมองท่าทีของคุณหญิงละอองอย่างไม่สบายใจ
หน้าตึกใหญ่ บ้านวริศรักษ์ โยทกาวิ่งเข้ามาในบ้านพลางคุยมือถือ
“โยกลับมาเปลี่ยนชุด ฝากคุณปุ้มช่วยตามงานให้โยด้วยนะคะ”
โยทกาวางสายพอจะเดินเข้า หลิวก้าวมาขวางไว้ โยทกามองว่ามีอะไร
“คุณท่านสั่งว่าถ้าเห็นคุณกลับมา ให้ไปพบท่านทันที
“เรียนท่านว่าฉันขอเวลาเปลี่ยนเสื้อผ้า 10 นาที เดี๋ยวฉันจะรีบไป”
หลิวเสียงแข็ง “แต่คุณท่านสั่งว่า ทันที!” โยทกายิ้มไม่ตอบอะไร แล้วเดินจะเข้าตึก
“ทำเป็นเชิด ก็ลูกผู้หญิงพรรณนั้นล่ะวะ”
หลิวลืมตัวเข้าคว้าแขน แต่โยทกาหงายแขนทำให้มือออกจนหลุดจากการจับของหลิวอย่างง่ายดาย โยทกาก้าวเข้าหาหลิวด้วยสายตากร้าว หลิวตกใจแต่ยังฟอร์มว่าไม่กลัว
“เธออายุเท่าไหร่” หลิวลอยหน้าลอยตายังไม่เกรง “จะรู้ไปทำไม!”
โยทกาหนักแน่นน่ากลัวกว่า “ฉันถามว่าเท่าไหร่!”
หลิวเจอคนจริงสวนก็สะดุ้ง “15!
“เคยได้ยินไหม พูดดีเป็นศรีแก่ปาก” โยทกาหักนิ้วด้วยท่าทีน่ากลัวมาก “แต่ถ้าพูดมาก ปากจะมีสีเลือด”
“ถ้าตีฉัน คุณศรีเล่นงานกะ..เธอแน่”
“ถ้าคุณลุงรู้ว่าเธอลามปามกับฉัน ใครจะเดือดร้อนกว่ากัน”
หลิวปากเถียง แต่ขาก้าวถอย “เธอยังไม่รู้สินะว่าบ้านนี้ ใครใหญ่ที่สุด!”
จังหวะที่พูดคำสุดท้ายหลิวถอย ๆ จนไปติดกับกำแพง หลิวเห็นว่าตัวเองจนมุมจะผลักโยทกา แต่โยทกาหลบ หลิวเลยวืดหน้าคว่ำลงไปคางกระแทกกับพื้น หลิวกุมคางลุกขึ้นแค้นมาก “ฉันจะฟ้องคุณศรี ว่าเธอแกล้งฉัน”
โยทกาส่ายหน้ากับความพาลของหลิว “เรียนคุณท่านด้วยว่า อีกสิบนาทีฉันจะไปพบท่าน”
โยทกามองอย่างสมเพช หลิวเจ็บทั้งตัวเจ็บทั้งใจ สะบัดหน้าออกไป โยทกาจะเดินเข้าตึก เห็นเงาคนแอบอยู่หลังพุ่มไม้ โยทกาหยุดแล้วหัน เงาคนหลบ โยทกาตัดสินใจเดินไปที่หลังพุ่มไม้เห็นน้ำกำลังจะคลานหนี
“จะไปไหนจ๊ะ” น้ำชะงักหันมายิ้มแหะ ๆ ให้ โยทกายิ้มตอบ
ภายในตึกเล็ก แก้วชาบนโต๊ะ มือของคุณผ่องตักน้ำตาลใส่ในแก้ว คุณผ่องคนน้ำตาลให้ละลาย คุณผ่องหยิบแก้วชาขึ้นมาดื่มสีหน้ายิ้มพอใจ โยทกาที่เปลี่ยนชุดเรียบร้อยแล้วเดินเข้ามา “ขอโทษนะคะที่มาช้า”
“ขอประทานโทษนะคะคุณท่าน” เพ็ญศรีกับหลิวเดินเข้ามา เห็นที่คางเพ็ญศรีมีผ้าก๊อซปิดคางอยู่