บทละครโทรทัศน์ เหมือนคนละฟากฟ้า ตอน 9 หน้า 5
“โยทกา เธอทำให้คนของฉันคางแตก เธอต้องรับผิดชอบ”
“คนของคุณศรีจะทำร้ายฉันแล้วก็ซุ่มซ่ามล้มซะเอง ฉันคงรับผิดชอบไม่ได้”
“ไม่จริง เธอ..เอ๊ย...คุณผลักฉัน”
“งั้นถามพยานดีไหม” หลิวกับเพ็ญศรีชะงักที่เห็นน้ำเดินเข้ามา น้ำเข้ามายืนข้างโยทกาพร้อมจะเล่าทุกอย่าง
โยทกายิ้มพร้อมรับมือกับทุกสถานการณ์
ภายในตึกใหญ่ กรรณิการ์จะเดินไปตึกเล็ก เตยพยายามจะขวางขอร้อง “ถ้าคุณผู้หญิงไป บ้านระเบิดแน่”
“อย่าขวางฉันเลยเตย ฉันห่วงลูกฉัน” กรรณิการ์จะไป มาลัยก้าวเข้ามาขวาง
“พี่มาลัย ฉันกลัวว่าจะมีเรื่อง”
“เป็นคุณโยเผชิญหน้ายังเบากว่าเป็นคุณผู้หญิงนะคะ” กรรณิการ์ชะงักได้สติคิด แต่ใจก็ยังเป็นห่วงโยทกา
“ถึงคุณผู้หญิงจะไปก็ใช่ว่าจะห้ามใครได้”
“ฉันเป็นแม่แท้ๆ แต่ช่วยอะไรไม่ได้เลยเหรอเนี่ย”
“คนวงนอก ห่วงแค่ไหนก็เป็นคนนอก ให้คนในวงเขาคุยกันเถอะค่ะ เราอยู่ห่างๆ ให้เขารู้ว่าห่วง มาลัยเกรงว่าถ้าคนนอกเข้าไปคลุกวงใน เดี๋ยววงแตกแล้วจะบานปลาย เชื่อคนวงนอกที่ใกล้ชิดวงในมาเป็นสิบ ๆ ปีนะคะคุณ”
กรรณิการ์รู้ว่ามาลัยน่าจะเข้าใจสถานการณ์ได้ดีว่าตัวเอง “ฉันเข้าใจจ้ะ”
กรรณิการ์เดินกลับไปนั่งด้วยความพยายามที่จะสงบจิตสงบใจให้มากที่สุด
“เกือบไปแล้ว เตยตกใจเลยรีบมารายงานไม่คิดว่า...”
มาลัยหยิกเตย “วันหลังอย่าตื่นตูมแบบนี้ มีอะไรมาบอกฉันก่อน”
“โอ้ย ๆ ๆ เข้าใจแล้วค่ะน้ามาลัย” มาลัยมองกรรณิการ์ด้วยสีหน้าเป็นห่วง
ภายในตึกเล็ก หลิวเสียงดัง
“น้ำมันโกหกค่ะ หลิวไม่ได้เริ่มก่อนนะคะ”
“พี่หลิวเริ่มก่อนจริงๆ ค่ะ น้ำไม่ได้โกหก”
คุณผ่องที่หน้าตึงสุดทน “เงียบ....” ทุกคนชะงัก
“ฉันไม่มีเวลาฟังเรื่องไร้สาระพวกนี้” คุณผ่องมองไปทางเพ็ญศรี “เข้าใจไหม”
เพ็ญศรีหันไปทางหลิวทันที “หลิวออกไปได้แล้ว
“แต่หลิวเจ็บนะคะคุณศรี”
เพ็ญศรีเสียงแข็งดุ “ออกไปเดี๋ยวนี้” จังหวะที่ดุเพ็ญศรีก็เหลือบตาไปทางคุณผ่อง
หลิวชะงักมองทางคุณผ่องก็เข้าใจ “ค่ะคุณศรี”
“พาน้ำออกไปด้วย” หลิวเข้าไปจะจับน้ำ น้ำหลบไม่ให้จับ ยกมือไหว้แล้วรีบออกไปก่อน หลิวรีบตามออกไป
บรรยากาศในห้องเงียบ โยทกามองคุณผ่องอย่างเตรียมรับมือว่าต้องการอะไร “นั่งสิ”
โยทกาลงนั่งที่เก้าอี้
“บนเก้าอี้ไม่ใช่ที่ของเธอ” โยทกายังไม่ทันตอบโต้ใด ๆ
“ไม่เป็นไร” โยทกากับเพ็ญศรีอึ้งๆ กับท่าทีคุณผ่อง