บทละครโทรทัศน์ พยัคฆ์ร้ายสาย(ส)ลับ ตอนที่ 8 หน้า 2

“เคน”

“ว่าไง”

“ฉันอยากให้แกเปลี่ยนอะไรอย่างหนึ่ง”

“อะไร”

“ถ้าแกอยากกลับมาเป็นสุดยอดสายลับ จำไว้ว่าสมองไม่ใช่ทั้งหมด สิ่งที่แกต้องใช้คือทักษะที่เชี่ยวชาญ ใจที่แน่วนิ่ง และที่สำคัญ สัญชาตญาณ” เคนฟังแล้วเข้าใจทันที เคนเหมือนคนที่มีคนชี้ทางสว่างให้

“ฮือ” เคนลั่นไกปืนออกไป ปัง !

เคนแวบเห็นภาพบางอย่างในความทรงจำ

ภาพในความนึกคิด สนามฝึก เคนโหนเชือกหย่อนตัวเองลงมาแบบห้อยหัว 

ดวงตาเคนเป็นประกายขึ้นมาจากสิ่งที่ได้เห็น เคนลั่นไกปืนออกไปอีกนัด ปัง ! กระสุนเริ่มเข้าเป้า

ภาพในความนึกคิด เคนโหนเชือกหย่อนตัวเองลงมาแบบห้อยหัว เคนยกปืนเล็งตรงมา  

เคนลั่นไกปืนออกไปอีกนัด ปัง ! กระสุนใกล้กลางเป้ามากขึ้น

ภาพในความนึกคิด เคนห้อยหัวอยู่ ลั่นไกปืน กระสุนพุ่งออกจากปากกระบอกปืน

เคนลั่นไกปืนออกไปอีกนัด ปัง ! กระสุนพุ่งชนเป้าที่วางไว้ แตกกระจาย กระสุนเข้าตรงวงกลมกลางเป้าซ้อมยิง

หน้าเคน เต็มไปด้วยความเด็ดเดี่ยวดุดัน  

หน้าเคนในปัจจุบันซึ่งก็ไม่ต่างกัน

พุฒิยิ้มอย่างพอใจ

ใกล้ ๆ กันชาคริตมองดูอย่างไม่อยากเชื่อสายตา เจนเข้ามายืนข้าง ๆ มองดูเคนอย่างพอใจ

สนามฝึก พุฒิกับเคนอยู่บนเวทีฝึกมวย พุฒิใช้สองนิ้วชี้ที่ตาตัวเอง บอกให้เคนมองตาคู่ต่อสู้ไว้ พุฒิทำท่าปล่อยหมัด สับศอก ตอกเข่า แบบต่าง ๆ ให้เคนทำตาม เจนกับชาคริตเดินเข้ามามองดู เคนต่อยใส่เป้าซ้อมที่พุฒิติดล่อไว้ หมัดของเคนดูไม่มีน้ำหนักนัก เคนยังคงต่อยล่อเป้าซ้อมอยู่กับพุฒิ หมัดของเคนดูมีน้ำหนักมากขึ้น ใบหน้าเขาจริงจังขึ้น เคนยังคงต่อยล่อเป้าซ้อมอยู่กับพุฒิ หมัดของเคนดูมีน้ำหนักอย่างชัดเจน ใบหน้าของเขาดูดุดัน เจนมองอย่างพอใจ พลางหันไปมองชาคริตทำนองว่า ‘เป็นไง เห็นหรือยัง’

สนามฝึกกลางแจ้ง เคนเข้าที่จุดสตาร์ดวิ่ง เจนกับพุฒิยืนดู ชาคริตกดปุ่มนาฬิกาจับเวลา

“ไป”