บทละครโทรทัศน์ พยัคฆ์ร้ายสาย(ส)ลับ ตอนที่ 8 หน้า 3
เคนวิ่งออกไป ผ่านด่านสิ่งกีดขวางต่าง ๆ เคนดูแข็งแรงและคล่องแคล่วกว่าครั้งก่อนอย่างเห็นได้ชัด
เจนยิ้ม พุฒิยิ้มออกมาเช่นกัน “อย่างงี้สิ มันต้องอย่างงี้”
“เคนตัวจริงกลับมาแล้ว”
ชาคริตมองด้วยดวงตาริษยา
ห้องประชุมบริษัทโฆษณา น้ายักษ์โยนกระดาษบรีฟงานลงบนโต๊ะอย่างเคร่งเครียด
“โหย ! หายไปไหนกันหมดเนี่ย ติดต่อครีเอทีฟไม่ได้สักคน นี่จะให้ปิดบริษัทกันเลยหรือไง”
บับเบิ้ลปลอบ “ใจเย็น ๆ สิครับน้า นี่เรากำลังพยายามตามตัวเคนกับชาคริตกันอยู่”
นับดาวช่วย “ใช่ค่ะ ระหว่างนี้นับดาวขอให้ทุกคนในบริษัทช่วยกันคิดงานกันไปพลาง ๆ ก่อนค่ะ”
“ให้ทุกคนช่วยคิด ! มันจะไปได้เรื่องอะไรว้า”
“น้ายักษ์คะ ซูซี่มั่นใจค่ะว่า จะต้องมีคนหนึ่งที่รู้ว่าเคนหายไปไหน”
“ใครเหรอ”
ทุกคนมองซูซี่เป็นตาเดียวกัน
บริษัทโฆษณา ทางเดินในบริษัท พิ้งค์ที่เดินอยู่ และปฏิเสธเสียงแข็ง “ไม่รู้ ! บอกแล้วไงว่าไม่รู้”
ซูซี่และคนอื่น ๆ เดินตามมา “แต่มีคนยืนยัน ว่าก่อนวันที่เคนจะหายตัวไป เห็นเธออยู่กับเขา”
พิ้งค์หยุด หันไปถาม “ใครบอก”
บับเบิ้ลยื่นหน้าเข้ามา “เจ๊หว่างน่ะ ... เจ๊หว่างบอกพิ้งค์กับเคนไปที่บาร์ยูโทเปีย”
“ใช่ ! คราวนี้จะพูดอีกไหมว่าไม่รู้” พิ้งค์อึ้งไป เถียงไม่ออกอีก
“พิ้งค์ ช่วยหน่อยเหอะ น้าจะบ้าตายอยู่แล้วเนี่ย มีงาน แต่ไม่มีคนคิด มีหวังลูกค้าแคนเซิลงานหมดแน่”
พิ้งค์ยังคงไม่พูดอะไร
ซูซี่เปรย “น้ายักษ์คะ ทุกคนด้วย ฉันขอคุยกับพิ้งค์เอง”
คนอื่น ๆ มองหน้ากัน
“โอเค” ยักษ์เดินออกไป คนอื่น ๆ ออกตาม
จนกระทั่งเหลือแต่พิ้งค์กับซูซี่ ทั้งคู่มองหน้ากันเหมือนนางเสือที่ดุดันไม่แพ้กัน
“พิ้งค์ ฉันรู้ว่าเธอมีความลับ ไม่แต่เรื่องเคนเท่านั้น”
“โอ๊ย นี่จะหาเรื่องอะไรกันอีกเนี่ย”