บทละครโทรทัศน์ พยัคฆ์ร้ายสาย(ส)ลับ ตอนที่ 15 หน้า 4
“แม่”
“ถ้าไม่อยากตายทั้งคู่ ก็หยุดโวยวายได้แล้ว” ธงรบพาซูซี่ไปที่ริมดาดฟ้า แม่ซูซี่ได้แต่ร้องไห้คร่ำครวญ
“ซูซี่ ! แม่ขอโทษ”
ซูซี่ถูกจับไปยืนที่ริมดาดฟ้า ลมพัดแรงอย่างน่ากลัว
ที่อาคารฝั่งตรงข้าม พุฒิพูดผ่านบลูทูธ “พี่เจน เราไม่มีเวลาแล้วครับ ต้องลงมือเดี๋ยวนี้แล้ว”
มุมท็อปวิวของดาดฟ้า เห็นชัดว่ามีใครอยู่ตรงจุดไหนบ้าง ภาพมาจากโดรนซึ่งบินสูงพอที่พวกธงรบจะไม่สังเกตและได้ยินเสียงใบพัด
อาคารจอดรถ เจนมองมอนิเตอร์ที่ฉายภาพมาจากโดรน ตอบผ่านบลูทูธอย่างควบคุมสติ
“อย่าเพิ่งลงมือ จนกว่าฉันจะสั่ง”
“แต่พวกนั้นกำลังจะฆ่าซูซี่นะครับ”
“รอต่อไป”
พุฒิกัดฟันตอบ “ครับ”
อาคารจอดรถ เจนชี้ไปที่มอนิเตอร์แล้วบอกกับทีม
“เราจะบุกเข้าไปอย่างเร็วที่สุด เคน ชาคริต จัดการธงรบกับพวก ส่วนฉันกับพิ้งค์จะเข้าช่วยซูซี่กับแม่เอง
เคน/พิ้งค์/ชาคริต รับคำพร้อมกัน “ครับ/ค่ะ”
ดาดฟ้าอาคารจอดรถ ธงรบมองซูซี่มีด้วยดวงตาดุดัน
“เธอบอกอะไรพวกฟีนิกซ์ไปบ้าง”
“ฉันยังไม่ได้พูดอะไรทั้งนั้น ... แต่ทำไมต้องกลัวด้วยล่ะคุณธงรบ ในเมื่อพวกนั้นไม่มีหลักฐานที่จะเอาผิดคุณอยู่แล้ว”
“ใครว่ากลัว แค่ถามเพื่อความแน่ใจเท่านั้น ... แต่ถึงยังไง ฉันก็คงเก็บเธอไว้ไม่ได้ ... เสียดาย ! King Crow น่าจะเป็นคนส่งเธอลงหลุม แต่ก็อย่างที่รู้ ฉันมันคนใจร้อน ขี้เกียจรอ ... เอมมี่ จัดการได้”
เอมมี่ชักดาบขึ้นมา เตรียมฟันเชือกให้ขาด