บทละครโทรทัศน์ ตะวันตัดบูรพา ตอนที่ 20
ที่บ้านท่านรองบารมี ท่านรองบารมีกำลังตรวจดูสำเนาตัวอย่างของสมุดบัญชีสองสามหน้าอย่างละเอียดถี่ถ้วนโดยเฉพาะที่ลายเซ็นของตน ทัศน์รอฟังผลอย่างเคร่งเครียด
“เพิ่งแฟ็กซ์มาถึงเมื่อ 10 นาทีก่อนของจริงรึเปล่าครับท่าน” ทัศน์ถาม
ท่านรองบารมีเอ่ยเครียด “ของจริง มันบอกรึเปล่าว่าต้องการอะไร”
“มันยื่นคำขาดไม่ให้เราตอแยกับพวกมัน ที่สำคัญห้ามเราขวางการขยายอำนาจของมันเด็ดขาด”
ท่านรองบารมีตีสีหน้าถมึงทึง ก่อนจะฉีกสำเนาบัญชีในมือทิ้งช้าๆอย่างเหี้ยมเกรียม “คิดจะเทียบรุ่น… มันจะมากไปแล้ว อย่างนี้มันหยามน้ำหน้ากันชัดๆ“
“ถ้าครั้งนี้ขืนเราปล่อยให้มันเรียกร้องเงื่อนไขได้สำเร็จ อีกหน่อยมันคงเรียกร้องอะไรต่อมิอะไรอีกให้วุ่น”
“แกมีทางรับมือกับมันใช่มั้ย”
ทัศน์พยักหน้า “มันแรงมา เราก็ต้องแรงไป…ไม่มีทางเลือกอื่น”
ท่านรองบารมีคิดสักพักหนึ่งก็พยักหน้าอนุมัติ
เคี้ยงพลิกดูสมุดบัญชีอย่างกระหยิ่มยิ้มย่อง ก่อนจะมองบูรพาและจ๊อดที่นั่งรอฟังความเห็นอยู่ “มันขอนัดเจรจากับเราอย่างเป็นทางการเพื่อแลกเปลี่ยนการสงบศึกกับสมุดบัญชีเล่มแรก”
ทุกคนได้ฟังแล้วก็โล่งใจ จ๊อดถาม “แปลว่าต่อไปนี้มันก็ไม่มายุ่งกับเราแล้วใช่มั้ยลุง”
เคี้ยงพยักหน้าก่อนจะมองมาที่บูรพาและผิดสังเกตที่บูรพาไม่ยิ้มแย้ม
“ความจริงลุงไม่น่ายื่นเงื่อนไขข้อที่สองไปด้วยเลย” บูรพาบอก
“เอ็งกลัวอะไรวะ ก็แค่ห้ามไม่ให้มันมาควบคุมการค้าของเราเท่านั้น”
“แต่มันก็เหมือนจะประกาศตัวว่าเราจะโตไม่ยั้งนะลุง ผมกลัวท่านรองบารมีจะมองว่าเราคิดทาบรัศมี”
“ฮึย เอ็งอย่าใจเสาะนักเลยวะ ไอ้บูรพา ตอนนี้มันเป็นทีของเรา ต่อให้มันเจ๋งกว่านี้ ก็คงไม่กล้าเอาพิมเสนมาแลกเกลือหรอกวะ” บูรพายังไม่ค่อยแน่ใจ เคี้ยงยิ้มปลอบ “เรื่องนี้ข้ารับผิดชอบเอง เอ็งคอยจัดการเรื่องค้าขายของเอ็งไปเถอะ ไม่ต้องห่วง ทีนี้แหละพวกเราได้สบายกันไปทั้งชาติ” เคี้ยงหัวเราะอย่างพอใจ
บูรพาพยักหน้า แต่ท่าทางยังมีปมในใจ
ที่คอนโดธิชา หน้าจอทีวีเป็นรายการข่าวประเมินสถานการณ์ยาเสพย์ติด ภาพศพ ภาพคนถูกจับ ภาพเมียและลูกผู้เคราะห์ร้ายร้องไห้ บูรพากำลังเหม่อมองทีวีไปอย่างเลื่อนลอย
“มีอะไรน่าดูเหรอคะ”
บูรพาหันไปดูธิชาที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จกำลังหวีผมอยู่ในห้องนอน บูรพามองเธอผ่านทางประตูที่เปิดทิ้งไว้ “จำได้มั้ยธิชา เคยมีอยู่ครั้งนึงคุณขอร้องให้ผมหนีไปกับคุณ”