บทละครโทรทัศน์ ตะวันตัดบูรพา ตอนที่ 16
จ่าเวศ ตะวันฉาย และบูรพา พร้อมหน้าพร้อมตาทานอาหารด้วยกัน.. ธิชายิ้มให้บูรพาจากในครัวอย่างมีความสุข บูรพายิ้มตอบ...
จ่าเวศเห็นธิชากับบูรพาเลยกระซิบถามตะวันฉายเบาๆ “ตกลงหนูธิชาเป็นแฟนเจ้าบูรพาหรอกเหรอ”
ตะวันฉายกระซิบตอบ “ผมบอกแต่แรกแล้วว่าไม่ใช่แฟนผม พ่อก็ไม่เชื่อ”
“ก็ตาแกมันเหมือนชอบเค้านี่หว่า”
ตะวันฉายกระดากใจหลบสายตาจ่าเวศ พอดีเห็นธิชายกอาหารจานสุดท้ายออกมาจากในครัว จ่าเวศเลยหยุดซักหยุดสงสัย
“มาแล้วค่ะ เมนูจานเด็ด ปลาเก๋าราดพริก” ธิชาวางลงแล้วบอกบูรพา “จานนี้ต้องยกความดีความชอบให้พี่ชายคุณนะคะ เค้าลงมือเองหมดทุกอย่างเลย”
บูรพาเหลือบมองตะวันฉาย แต่ไม่สู้หน้าสบตาด้วย
ตะวันฉายย้อน “ยกให้คนสอนดีกว่ามั้งครับ ต้องคอยปากเปียกปากแฉะอยู่ตั้งนาน”
“โอ้โห น่าทานซะด้วย” จ่าเวศบอกกับธิชา “นี่หนูสอนเจ้าฉายทำกับข้าวได้หรือเนี่ยขนาดลุงพูดจนปากจะฉีกถึงหู มันยังไม่ยอมฟังเลย ไอ้นี่มันบ้าทฤษฎี เอะอะก็เปิดตำราลูกเดียว”
“แหม พ่อคนเราก็ต้องมีเปลี่ยนกันบ้างสิ” ตะวันฉายมองมาที่บูรพา...แล้วเอ่ยเบาๆ “ยอมปรับปรุงตัวให้กันบ้าง”
บูรพารู้ว่าตะวันฉายกำลังหมายถึงตน ก็ทำเป็นไม่สน
“ลงมือทานข้าวกันดีกว่าค่ะ”
ทุกคนลงมือทาน ธิชาสะกิดบูรพาที่นั่งขรึมอยู่ให้สนใจพ่อ บูรพาตักอาหารให้จ่าเวศ “พ่อ...ทานเยอะๆ นะครับ”
จ่าเวศยิ้มอย่างมีความสุข แกล้งเลื่อนจานปลาของตะวันฉายมาตรงหน้าบูรพา “แกก็เหมือนกัน ทานให้เยอะๆนะ พี่เค้าอุตส่าห์ทำให้”
บูรพานิ่ง และพบว่าทุกคนรอลุ้นอยู่ว่าเขาจะยอมทานปลาหรือไม่ โดยเฉพาะธิชาที่มองอย่างวิงวอน บูรพายอมตักปลาใส่ปากเคี้ยว “อร่อยครับ”
ทุกคนยิ้มโล่งใจมีความสุข ตะวันฉายแม้จะไม่แสดงออกมากนักแต่ก็รู้สึกดีใจ การทานอาหารดำเนินต่อไปอย่างออกรส
จ่าเวศเคี้ยวตุ้ยๆจนสำลักข้าว ธิชารีบส่งน้ำให้ “ไม่เป็นไรนะคะคุณลุง”
“ไม่เป็นไรๆ กับข้าวมื้อนี้อร่อยจริงๆ”
ธิชากระซิบ “ยังไม่หมดหรอกนะคะ คืนนี้บูรพามีข่าวดีจะบอกคุณลุงด้วย”
จ่าเวศมองมาที่บูรพาๆออกอาการ อึดอัด