บทละครโทรทัศน์ ตะวันตัดบูรพา ตอนที่ 16 หน้า 3
จ่าเวศไม่ได้นอนหลับอย่างที่ลูกเข้าใจ เขาเห็นตะวันฉายกับบูรพาและธิชาท่าทางโต้เถียงอะไรกัน ธิชากันตะวันฉายออกจากบูรพา จ่าเวศเฝ้ามองอย่างเคลือบแคลง…ถึงไม่ได้ยินเสียงถนัด แต่ก็รู้ดีว่าระหว่างสองพี่น้องมีเรื่องบาดหมางกัน บางเรื่องที่ตนยังไม่รู้
รถของบูรพาและธิชาจอดอยู่ คนทั้งคู่กำลังคุยกันที่มุมสงบมุมหนึ่ง บูรพานิ่งเงียบด้วยความกลัดกลุ้ม ธิชาตัดสินใจเอ่ยถาม “ทำไมมันถึงกลายเป็นแบบนี้ไปได้คะ”
บูรพาอึดอัด “ผมไม่รู้ว่าคุณควรจะรับรู้อะไรอีกรึเปล่าธิชา คุณรับปัญหาของคนเลวๆอย่างผมมาพอแล้ว”
“คุณบอกมาเถอะค่ะ เราลำบากมาด้วยกันจนถึงขนาดนี้แล้ว ต่อให้เรื่องมันเลวร้ายแค่ไหน ฉันก็เชื่อว่าต้องรับได้”
บูรพาลังเลสักครู่ “ชื่อผมถูกขึ้นบัญชีดำของตำรวจเรียบร้อยแล้ว” ธิชาอึ้งไป “คดีที่ผมทำเอาไว้….ตอนนี้พวกเขาจะกัดไม่ปล่อย จนกว่าผมจะหมดอำนาจและถูกจับ หรือไม่ก็ตาย ผมไม่มีอนาคตเหลือแล้ว”
ธิชาสะเทือนใจเมื่อรู้ว่าทุกอย่างที่ทำมาพินาศลง จนเมื่อได้สติก็พยายามปลอบคนรัก “เรา..เราหนีไปด้วยกันก็ได้นี่คะ หนีไปที่ไหนๆไกลที่ไม่มีใครรู้จักเรา”
“มันเป็นไปไม่ได้หรอก มันเสี่ยงเกินไปที่คุณจะไปกับผม”
“ไม่ค่ะ…ฉันไม่คิดว่ามันเสี่ยง ถ้าเราจะทำเพื่อกันและกัน บูรพาคะ ถ้าเราทอดทิ้งกันเมื่อไหร่ นั่นต่างหากละคะที่เสี่ยงสำหรับฉัน” บูรพาซึ้งน้ำใจธิชา “ไม่ว่าคนอื่นจะคิดกับคุณยังไง แต่สำหรับฉัน….คุณเริ่มต้นใหม่ได้เสมอ…”
บูรพารั้งร่างธิชามากอดไว้อย่างตื้นตัน
เช้าวันต่อมา ชัชชัยต่อโทรศัพท์โทรหาเจิมฉัตรจากตู้โทรศัพท์สาธารณะ สีหน้าร้อนรน มองซ้ายขวาหน้าหลังด้วยความระแวงตลอด “ฮัลโหลเจิมฉัตร นี่ฉันเองเรื่องที่ให้เธอเจรจากับทัศน์ไปถึงไหนแล้ว แล้วเงินล่ะ ตกลงมันจะให้รึเปล่า …ดี…. งั้นเวลากับสถานที่ให้มันนัดมาได้เลย เมื่อไหร่ก็ได้ ฉันต้องการรีบไปจากนี่ให้เร็วที่สุด”
ที่ห้องพักในโรงแรม เจิมฉัตรค่อยๆ ลดโทรศัพท์มือถือในมือลง ก่อนจะเหม่อมองไปอย่างเหี้ยมเกรียม
“มันว่าไง” ทัศน์เอ่ยถาม
“ชัชชัยอยากให้เราเลือกสถานที่ให้เค้า”
“งั้นเหรอ” ทัศน์กำลังทานอาหารเช้าอยู่อย่างอารมณ์ดี “น่าสงสารนะ แม้แต่ที่ตายก็ต้องให้คนอื่นเลือกให้”
เจิมฉัตรยิ้มกริ่มไม่ว่าอะไร
คืนนั้น ถนนเปลี่ยวเลียบแม่น้ำแถวชานเมือง บรรยากาศวังเวง คนจรจัดกำลังเก็บพวกกระป๋อง ขวดน้ำใส่ถุงไปขาย รถคันหนึ่งแล่นมาจอด กฤชกับยุทธนั่งรออยู่บนรถ คนจรจัดชะเง้อมองหน่อยๆ ก่อนจะละสายตาไปเก็บขยะต่อ ชัชชัยค่อยๆโผล่ออกมาจากที่ซ่อน แล้วเดินไปที่รถ กฤชกับยุทธเปิดประตูลงมายืนรอ
ชัชชัยพยักหน้า “ไอ้ทัศน์ล่ะ”