บทละครโทรทัศน์ เสน่หาสัญญาแค้น ตอนที่ 14
เช้าวันใหม่ บ้านคุณเล็กเขาใหญ่ ปานตะวันเดินถือกระเป๋าเสื้อผ้าเล็กๆ เตรียมขนของจะกลับกรุงเทพฯ แต่ก็ต้องชะงักเมื่อเห็นคุณเล็กนอนอยู่ในชุดเมื่อคืน โดยเอาสูทคลุมตัวไว้ ปานตะวันอึ้งๆ ค่อยๆ เดินมาหา หยุดยืนมอง แล้วตัดสินใจไม่ยุ่งดีกว่า ปานตะวันหันหลังจะเดินออก ทันใดนั้น คุณเล็กก็เอื้อมมือมาคว้ามือปานตะวันไว้ ปานตะวันหันขวับกลับมา
คุณเล็กตัดพ้อนิดๆ “จะแอบกลับ ไม่บอกกันเลยเหรอครับ?”
“เอ่อ…เห็นน้องเล็กหลับอยู่ ไม่อยากกวนน่ะค่ะ”
“ผมอยากให้พี่ตะวันกวน”
ปานตะวันถอนใจเฮือก พูดยิ้มๆ “หลับตรงนี้ทั้งคืนเลยเหรอคะ..เจ้าของรีสอร์ทไม่มีที่นอนแล้ว”
“มีครับ..แต่อยากนอนเฝ้าพี่ตะวัน”
ปานตะวันอ่อนใจ “เดี๋ยวก็ไม่สบาย ตากน้ำค้างทั้งคืนแบบนี้”
“ชินแล้วครับ ห่วงพี่ตะวันมากกว่า” คุณเล็กยังข้องใจ “...เมื่อคืน”
ปานตะวันรีบตัดบท “พี่ต้องรีบไปแล้วค่ะ เดี๋ยวเจ้านายจะรอ พี่ไปก่อนนะคะ” ปานตะวันจะเดินออก
คุณเล็กคว้ามือไว้ “เดี๋ยวครับ” ชายหนุ่มฉกกระเป๋ามาถือ ..มองตา “ผมไปส่ง…ให้ผมดูแลพี่ตะวันนะครับ”
ปานตะวันมองตา..พูดเรียบๆ อย่างขอให้เข้าใจ “อย่าเลยค่ะ..พี่ดูแลตัวเองได้..อย่าห่วงพี่เลยนะคะ..พี่ไม่อยากให้น้องเล็กต้อง..ลำบาก ที่ต้องมาดูแลพี่” ปานตะวันพูดอย่างมีนัยยะซ่อนเร้น
คุณเล็กฉลาดที่จะเข้าใจ “ยังไม่ได้ลองเลย จะรู้ได้ไงล่ะครับว่าลำบาก?”
ปานตะวันอึ้ง…ดูเด็ก ช่างกล้า
“มันไม่ใช่เรื่องลำบากสำหรับผมเลยที่จะดูแลพี่ตะวัน…มันทำให้ผมมีความสุขตะหาก”
“คุณเล็กกก” ปานตะวันเปลี่ยนคำนำหน้าเพี่อ เน้นระยะห่าง
“อย่าเรียกผมว่าคุณเล็ก แล้วก็น้องเล็กได้มั๊ยครับ? เรียกว่า’เล็ก’ เฉยๆ ขอร้อง”
ปานตะวันอึ้ง ไม่ตอบอะไร เล็กพูดตรงๆ “ผมอยากเป็นแฟนพี่ตะวันน่ะครับ” ปานตะวันตาโต “อย่าบอกว่าผมยังเด็ก..เราเป็นแค่พี่น้องกันดีกว่า เพราะผมโตแล้วและผมก็ไม่อยากเป็นพี่เป็นน้องกับพี่ตะวัน”
ปานตะวันพูดไม่ถูก เมื่อเจอกับความมุทะลุของเล็ก จึงหาทางเปลี่ยนเรื่อง “ขอกระเป๋าพี่คืนเถอะค่ะ..มันหนัก..เชื่อพี่”
ปานตะวันจ้องตาเล็ก ในที่สุด เล็กก็จำใจส่งคืนให้
“พี่ไปนะคะ”