บทละครโทรทัศน์ เสน่หาสัญญาแค้น ตอนที่ 14 หน้า 5
อัครินทร์ถอนใจเซ็ง “นี่!! มีอะไรก็รีบว่ามา..ผมรีบ..คนไข้ผมน่าเป็นห่วงกว่าลูกคุณเยอะ”
พิงค์ค้อน “ก็เรื่องพี่ชายคุณกับเพื่อนรักฉันน่ะสิ..มีอะไรคืบหน้ามั๊ย?”
“นี่คุณ..ผมเป็นหมอนะครับ ไม่ใช่นักสืบ”
“ก็ไม่ได้ให้สืบอะไรนักหนานี่ ก็แค่ให้คอยสังเกตุพฤติกรรมของพี่ชายคุณ”
“เท่าที่เห็น..ช่วงนี้ก็เหวี่ยงหนักขึ้น”
พิงค์ตบโต๊ะเปรี้ยง หมาเห่าตกใจ “นั่นไง!! โอ๋ๆๆ..แม่ขอโทษจ๊ะลูก แม่ลืมตัว”
อัครินทร์ส่ายหน้าเซ็ง
“จะไม่เหวี่ยงหนักขึ้นได้ยังไง เจอแผนล่อเสืออกจากถ้ำของพราวพรรณรายเข้าไป ทนไม่ไหวหร๊อก คิกๆๆ”
“แผนล่อเสือออกจากถ้ำ แผนอะไรของคุณ? เพี้ยนรึเปล่าเนี่ย??”
“คุณสิเพี้ยน!! โอเค!! ฉันจะบอกให้เอาบุญ..คุณจะได้ฉลาดขึ้น เรื่องก็มีอยู่ว่า ฉันอยากรู้ว่าคุณนาคินทร์พี่ชายคุณคิดยังไงกับตะวันกันแน่ ก็เลยวางแผนล่อเสือออกจากถ้ำ ลองใจพี่ชายคุณ”
“ยังไง?”
“ก็เขี่ยบอลให้ไอ้หนุ่มมาจีบตะวันน่ะสิ”
“อะไรนะ??”
หมาเห่าใหญ่ พิงค์ตกใจ “ทำไมต้องเสียงดังขนาดนั้น”
พิงค์ปลอบหมาเสร็จชะงักกึก ชี้หน้า “นี่!! อย่าบอกนะว่าหึง?? จริงด้วย.. คุณก็แอบปิ๊งตะวันอีกคนด้วยใช่มั๊ย??”
อัครินทร์หลบตา “เฮ่ย....อะไร”
“ไม่ต้องเลย!! ปิ๊งใช่มั๊ย? บอกมา!!”
“ปิ๊งเปิ๊งอะไร?? เปล่า”
“ถ้างั้นไม่ปิ๊งตะวันแล้วปิ๊งใคร?”
อัครินทร์มองพิงค์ ทำหน้าตาตอบยาก “เอ่อ..”
“นี่!! ฉันบอกก่อนนะ ฉันเปิดเผยแผนเด็ดนี้ให้คุณฟังแล้ว คุณห้ามหักหลังฉันไปเล่าให้พี่ชายคุณฟังเด็ดขาดนะ!!”
พิงค์คว้ามืออัครินทร์มาจับเช็คแฮนด์ “สาบาน!! ฉันถือว่าเราจับมือร่วมสาบานกันแล้วว่าจะลงเรือลำเดียวกัน”
อัครินทร์กระชากมือตัวเองกลับ “เฮ่ย!!จะบ้าเหรอ?? สาบานอะไร? ใครลงเรือลำเดียวกันกับคุณ เรื่องอะไร??”
“ก็คุณไง!! จำไม่ได้เหรอ?? คืนที่ตะวันตากฝนมาหาฉันที่บ้าน คุณรับปากว่าจะไปเคลียร์กับพี่ชายคุณว่ามันเกิดอะไรขึ้น แต่จนถึงวันนี้ก็ไม่เคยมีอะไรคืบหน้า หึๆ!!เนียนนะ..นึกว่าฉันจะลืมเหรอ? ฝันไปเถอะ!! คนอย่างฉันจำแม่น!! ยิ่งความแค้นยิ่งแม่นมาก”