บทละครโทรทัศน์ เสน่หาสัญญาแค้น ตอนที่ 1
ตอนกลางคืน บนถนนเปลี่ยว รถหรูคันหนึ่งซิ่งมาบนถนนด้วยความเร็วสูง ภายในรถกนกวลีซิ่งไปคุยโทรศัพท์ไปโดยใส่สมอลท์ทอล์ค สายตาพยายามสมาธิสุดๆ
“ใจเย็นๆ นะน้ำหวาน...เรารู้ว่าเธอเฮิร์ธแค่ไหนที่เค้าทิ้งเธอไป แต่เธอต้องอยู่ได้..เชื่อเราสิ” กนกวลีฟัง จากนั้นตอบกลับด้วยน้ำเสียงหนักใจ “เราก็ไม่อยากปล่อยเธอไว้คนเดียว.. แต่เรามีนัดจริง ๆ ..นี่เราก็เลทมากแล้ว ป่านนี้พี่คินทร์รอเราแย่เลย” มีสายเข้าอีกสาย กนกวลีตกใจ “สงสัยจะโทร.มาแล้ว แค่นี้ก่อนนะน้ำหวาน น่า โอเค ๆ แล้วเราจะไปอยู่เป็นเพื่อนเธออีก แค่นี้ก่อนนะจ๊ะ” กนกวลีกดสลับสาย “ค่ะ..พี่คินทร์”
“กนก..กนกอยู่ที่ไหน? กนกเป็นอะไรรึเปล่าครับ?” นาคินทร์ถามด้วยความเป็นห่วง
กนกวลีหน้าจ๋อย ๆ เกรงใจ “กนกไม่ได้เป็นอะไรค่ะ แต่..สงสารหวาน เพื่อนกนกน่ะค่ะก็เลยอยู่ปลอบใจ กนกไปหาพี่คินทร์ช้าหน่อยพี่คินทร์คงไม่โกรธกนกนะคะ”
นาคินทร์ยิ้มน้อยๆ “พี่คินทร์เคยโกรธกนกด้วยเหรอครับ”
กนกวลียิ้มหวาน “เดี๋ยวกนกจะรีบเลยนะคะ รับรองจะไม่ให้พี่คินทร์รอนาน”
“ไม่นะครับ อย่ารีบนะครับ อันตราย”
ไม่ทันขาดคำ มีคนข้ามถนนตัดหน้ารถกนกวลี กนกวลีตกใจร้องวี๊ด เสียงเบรคเอี๊ยดลั่น
นาคินทร์ได้ยินเสียง ตกใจสุดขีด เรียกเสียงลั่น “กนก!! กนก!! เกิดอะไรขึ้น?? กนก!!กนก!! ตอบพี่สิครับกนก!!”
กนกวลีฟุบอยู่ที่พวงมาลัยรถ ค่อย ๆ เงยขึ้น หน้าตายังตกใจ
นาคินทร์รู้สึกเหมือนใจจะขาด “กนก!! พูดกับพี่สิครับกนก!!!”
กนกวลียังกลัว และตกใจ “คะ..คะ..พี่คินทร์”
นาคินทร์โล่งอก ดีใจที่ได้ยินเสียงแต่ยังเป็นห่วงมาก “เกิดอะไรขึ้น? กนกเป็นอะไรรึเปล่า?”
“ปะ..เปล่าค่ะ” กนกวลีพยายามทำเสียงปกติ “ไม่มีอะไร กนกไม่ได้เป็นอะไรค่ะ”
นาคินทร์รู้ทัน “เมื่อไรจะเลิกขับรถเร็วซะที พี่เตือนก็ไม่เคยเชื่อ นี่ถ้าเกิดอะไรขึ้นมา”
กนกวลีทำเสียงอ้อนตัดบท“พี่คินทร์คะ..กนกจะขับช้า ๆ แล้วค่ะ.. ถ้าต้องรอนานก็อย่าบ่นล่ะ”
“สัญญานะครับว่าจะขับช้า ๆ พี่จะไม่โทร.แล้วนะครับ แล้วกนกก็ห้ามคุยโทรศัพท์ระหว่างขับรถอีก มัน”
กนกวลีสวนล้อ ๆ “มันอันตรายยย”
นาคินทร์อมยิ้ม “อ้อ..กนกครับ”