บทละครโทรทัศน์ เสน่หาสัญญาแค้น ตอนที่ 1 หน้า 5
ปานตะวันสุดทน ขว้างแหวนใส่พี่อาร์ตอย่างแรง ก่อนจะวิ่งออกไปจากตรงนั้น โดยมีอาร์ตยืนคอตก มิลค์สะใจ ปานตะวันวิ่งไป ปาดน้ำตาไปอย่างเจ็บปวด ฟ้าร้องคำรามก่อนจะผ่าเปรี้ยง
ที่หน้าเรือนหอนาคินทร์ กนกวลีในชุดเจ้าสาวสะดุ้งเฮือกโผเข้ากอดนาคินทร์ที่ถอดสูทสบาย ๆ แล้ว
นาคินทร์กอดเจ้าสาวไว้อย่างอ่อนโยน “เห็นมั๊ย..นี่ถ้าไม่มีพี่คินทร์จะทำยังไง? บอกให้แต่งตั้งนานแล้วก็ไม่เชื่อ”
กนกวลีขำกิ๊ก “ผู้ชายเรียบร้อยอย่างพี่คินทร์พูดเล่นแบบนี้เป็นด้วยเหรอคะเนี่ย? กนกนึกว่าพี่นัคจะพูดเป็นคนเดียวซะอีก”
“พูดเล่นที่ไหน พี่พูดจริง” นาคินทร์กอดกนกวลี “พี่อยากแต่งงานกับกนกมาตั้งนานแล้ว กนกก็ไม่ยอมแต่งซักที.. ไม่รักพี่เหรอครับ?”
กนกวลีหน้าแดง “รักสิคะ”
นาคินทร์ก้มหน้าชิด “ว่าไงนะครับ?”
กนกวลียิ้ม “รักค่ะ..กนกรักพี่คินทร์ค่ะ” สองคน จ้องตากัน นาคินทร์ก้มหน้าจะจูบ กนกวลีเบี่ยงตัว “ยังไม่ได้อาบน้ำเลยค่ะ”
นาคินทร์รวบตัวไว้ “อาบด้วยกันนะครับ”
กนกวลีหน้าแดง “เอ่อ..พี่คินทร์อาบก่อนดีกว่าค่ะ”
“อายพี่เหรอครับ?”
“เอ่อ..คือ..กนกต้องล้างหน้า ล้างเครื่องสำอางอีกอ่ะค่ะ” กนกวลีมองอ้อน “พี่คินทร์อาบก่อนนะคะ”
นาคินทร์ยิ้ม ๆ ขำๆ “ก็ได้ครับ..ก็ได้.. ว่าแต่พี่อาบน้ำเสร็จออกมา เจ้าสาวของพี่ห้ามหนีหายไปไหนนะครับ??”
“พี่คินทร์ร์ร์!!”
นาคินทร์ขำ “โอเค..อาบละครับ..ไปอาบละ” นาคินทร์เดินไป
กนกวลียิ้มหวานก่อนจะนึกได้ รีบวิ่งไปที่กระเป๋าเดินทางเปิดออก รื้อค้นกระเป๋า “ตายล่ะ..ลืมได้ยังไงเนี่ย ไม่มีจริง ๆด้วย ทำไงดีล่ะ??” กนกวลีเหลือบไปมองเห็นกุญแจรถบนโต๊ะ กนกวลีมองคิด
ที่บ้านไกรตระกูล สาวิตรี พูดโทรศัพท์กับนาคินทร์ “อะไรนะพี่คินทร์??? ทำไมพี่คินทร์ยอมให้หนูกนกออกจากเรือนหอแบบนี้..รู้มั๊ย โบราณเค้าถือนะลูก!!”
“คุณแม่ครับ..ผมห่วงกนกมากกว่า กนกไปไหนก็ไม่รู้ ฝนก็ตกแบบนี้ โทรศัพท์ก็ไม่รับ...แค่นี้ก่อนนะครับแม่ ผมจะโทรหากนกก่อน ได้เรื่องยังไงผมจะโทร.บอกแม่นะครับ”
“จ๊ะๆ” สาวิตรีวางสาย หนักใจ “โธ่เอ๊ย..หนูกนก..รู้บ้างมั๊ยทำแบบนี้มันจะเป็นลางไม่ดีต่อชีวิตคู่”