บทละครโทรทัศน์ เสน่หาสัญญาแค้น ตอนที่ 18
ตอนกลางคืน ที่คอนโดกนกรัตน์ กนกรัตน์เสิร์ฟกาแฟลงตรงหน้านาคินทร์ สีหน้ากนกรัตน์จ๋อยๆ น้อยใจจนนาคินทร์สังเกตได้
“ผมต้องขอโทษด้วยที่ยัยนารถทำกิริยาไม่สุภาพกับกนก”
กนกรัตน์ฝืนยิ้ม แต่น้ำตาเอ่อ “ไม่เป็นไรค่ะ..เคทเข้าใจ” กนกรัตน์น้ำตาหยดติ๋ง รีบปาดน้ำตาแบบทำเป็นเข้มแข็ง “เคทเข้าใจ”
นาคินทร์เห็นน้ำตาก็ใจอ่อนยวบ รีบปรี่ไปนั่งใกล้ชิด “กนก!!”
กนกรัตน์เงยหน้ามองนาคินทร์ทั้งน้ำตา นาคินทร์ประคองหน้าเช็ดน้ำตาให้เบาๆ นาคินทร์ใจหาย “ผม..ขอโทษจริงๆ..อย่าร้องไห้นะครับ”
กนกรัตน์ปล่อยโฮ น้อยใจ สะอื้น “ทำไมคะ..เคททำผิดอะไร ทำไมคุณนารถถึงไม่ชอบเคท? เพราะคุณตะวันรึเปล่า?” นาคินทร์ชะงัก กนกรัตน์สะอื้น พูดเนียนๆ “ดูคุณนารถจะรักคุณตะวันมาก คุณนารถถึงไม่ชอบเคท”
นาคินทร์อธิบายแบบทนุถนอมจิตใจ “ไม่เกี่ยวกันนี่ครับ กนกก็คือกนก ไม่เกี่ยวกับผู้หญิงคนนั้น”
กนกรัตน์ดีขึ้นนิดนึงกับน้ำเสียง ‘ผู้หญิงคนนั้น’ ก่อนจะเนียนต่อ ทำเป็นเข้มแข็ง ช้อนตามองนาคินทร์ “ได้ค่ะ..เคทจะเชื่อคุณนาคินทร์ เคทเชื่อคุณนาคินทร์ทุกอย่าง เคทเชื่อคุณได้ใช่มั้ยคะ” มือกนกรัตน์เริ่มเลื้อยมาที่หน้านาคินทร์
นาคินทร์เริ่มเคลิ้ม “ครับ” สองคนเข้าใกล้ชิดกันมากขึ้น หน้าอยู่ใกล้กัน มองตากัน นาคินทร์เหมือนตกอยู่ในภวังค์ พอใกล้จะจูบกัน ทันใดนั้น เสียงมือถือนาคินทร์ดังขึ้น นาคินทร์สะดุ้งเฮือก “ขอโทษนะครับ”
นาคินทร์หยิบมือถือขึ้นดู รับสาย “ยัยนารถ!! ฮัลโหลๆ..นารถ!!” ทางนู้นวางสายไป นาคินทร์ร้อนใจ โทร.กลับก็ไม่มีสัญญาณตอบรับ นาคินทร์รีบลุก “เอ่อ..ไม่รู้ยัยนารถเป็นอะไรรึเปล่า?? ผมต้องขอตัวก่อนนะครับ”
กนกรัตน์ลุกขึ้นเป็นห่วง “ค่ะๆ..รีบไปดูคุณนารถเถอะนะคะ..ขับรถดีๆ นะคะ”
“แล้วผมจะโทร.หานะครับ” นาคินทร์รีบออกไป
กนกรัตน์มองตามสีหน้าเป็นห่วง ก่อนที่สีหน้านั้นจะเปลี่ยนเป็นร้าย กนกรัตน์กัดฟันพูดอย่างโกรธ “นังง่อย!!!”
ห้องนอนนารถนรินทร์ นารถนรินทร์โยนมือถือลงข้างๆ ตัวบนเตียง หน้าตาสะใจเอาเรื่อง
“น้องนารถคะ..ทำอย่างนี้ไม่น่ารักนะคะ”
“ก็ไม่ได้รักนี่คะ!! นารถทำอย่างนี้กับทุกคนที่นารถไม่รัก โดยเฉพาะกับผู้หญิงที่มาวุ่นวายกับพี่คินทร์” นารถนรินทร์ชะโงกหน้าถามใบตองที่จัดเก็บรถเข็นอยู่ “จริงมั้ยพี่ใบตอง”