บทละครโทรทัศน์ เสน่หาสัญญาแค้น ตอนที่ 18 หน้า 4
ประกายเดือนอึ้ง ก่อนจะปฏิเสธ “ไม่จริงหรอกค่ะ!! เป็นไปไม่ได้!! ท่านรองฯ ก็แค่หลง แค่เล่นๆ ไม่ได้คิดจริงจัง”
นัครินทร์โวยง้องแง้ง “อีกและ!! ทำไมทุกคนต้องพูดแบบนี้?? ทำไมต้องดูถูกผมแบบนี้ฮะ?? โอเค้!! ผมจะพิสูจน์!! ผมจะพิสูจน์ตัวเอง ว่าผมไม่ได้แค่หลง ไม่ได้แค่เล่นๆ แต่ผมเอาจริง”
สองคนจ้องหน้ากัน สายตานัครินทร์เอาจริงจนประกายเดือนต้องหลบตา
มุมกาแฟ บริษัท KTK จามจุรีร้องลั่น “ไม่จริ้ง”
มอลลี่และลูกกอล์ฟลั่น “จริ้งงงง!!”
“อย่างนี้เลย หมับ หมับ” มอลลี่คว้ามือลูกกอล์ฟ กระชากคอลูกกอล์ฟมาเหมือนจะจูบ พุ่งหน้าจะจูบ
ลูกกอล์ฟเอามือกันไว้ก่อน หน้าเหยเก “พอก่อนเจ้!! นี่กลิ่นกาแฟรึกลิ่นปลาร้า”
“ไอ้บร้าาา!!! ปลาร้าสิ!!”มอลลี่ผลักลูกกอล์ฟกระเด็น
“นี่เธอสองคนพูดเว่อร์เกินไปรึเปล่า?? เม้าท์คนอื่นน่ะมันเป็นบาปนะ ยิ่งเม้าท์เจ้านายล่ะ ยิ่งหนักเลยตกงานนะเธอ”
“เม้าท์ที่ไหน ในลิฟท์เลยค่า!! เห็นเต็มๆ ตาเลยค่า..คุณเจเจ!!”
จามจุรีตกใจ “ในลิฟท์”
ประกายเดือนเดินมาจะชงกาแฟชะงัก
“คุณพระช่วย!! ประเจิดประเจ้ออย่างนี้นะท่านรองฯ??”
“อู้ยยย!! ไอ้ประเจิดประเจ้อน่ะเป็นเรื่องปกติธรรมดาของท่านรองฯ อยู่แล้วนะคะคุณเจเจ แต่ไอ้ที่ไม่ธรรมดาน่ะก็ต้องคุณเลียขาเดือนสิคะ”
ลูกกอล์ฟเห็นประกายเดือนมา พยายามส่งซิก แต่มอลลี่ไม่เก็ท
“น่าเกลียดสมรศรี ทำไมไปเรียกเค้าเลียขา??”
“เอ๊า!! ก็จริงนี่คะ นี่ถ้าประตูลิฟท์ไม่เปิดซะก่อน ป่านนี้ไม่เลียขาอย่างเดียวหรอกค่ะ เผลอๆ จะเลียคริๆๆ..เลีย..เลีย..” มอลลี่ทำหน้าทะลึ่ง
“เลียอะไร” ประกายเดือนถาม
ลูกกอล์ฟจะบ้าตาย จามจุรีเพลินด้วย “เออ..เลียอะไร?? ว่ามาซิ”
มอลลี่เพลิน ชะงัก “ก็เลีย...เอ๊ะ! เมื่อกี้เสียงแปลกๆ ไม่ตรงคีย์นะคะคุณเจเจ”
จามจุรีงง “คีย์อะไรของเธอ”
“คีย์นี้รึเปล่า”
มอลลี่สะดุ้งหันไปเห็นประกายเดือน “ใช่ เฮ๊ย!!!” มอลลี่เปลี่ยนเป็นเสียงหวาน “ว๊าย!! น้องเดือนมาเงียบๆ ตกใจหมดเลย จะกินกาแฟเหรอจ๊ะ เชิญค่ะๆๆๆ กินให้อร่อยนะคะ..คริๆๆ” พูดจบพวกมอลลี่ก็วิ่งกันไปทั้งกลุ่ม เหลือแต่ปาริฉัตรที่ยืนชงกาแฟอยู่ตรงนั้นนานแล้ว
“ล้างปากล้างคอหน่อยก็ดี ป่านนี้ติดคอแย่” ปาริฉัตรพูดจาเสียดสี