บทละครโทรทัศน์ เสน่หาสัญญาแค้น ตอนที่ 18 หน้า 3
ห้องนอนปานตะวัน ปานตะวันเปิดประตูห้องเข้ามา ไฟมืดอยู่ ตะวันเดินมานั่งที่เตียง แล้วเปิดไฟโคมที่หัวเตียงตกใจอย่างแรงที่นาคินทร์นั่งอยู่บนเตียง “คุณ!”
ปานตะวันจะลุกหนี นาคินทร์คว้าข้อมือไว้ “ผมไม่ทำอะไรคุณหรอก” ปานตะวันมองหน้า “ไม่มีอารมณ์!!”
ปานตะวันออกปากไล่นาคินทร์อย่างไม่เกรงใจ แววตารังเกียจอย่างปิดไม่มิด “กรุณาออกไปจากห้องฉัน”
“อารมณ์ไม่ดี? เป็นอะไร? หึงผม??”
ปานตะวันจ้องหน้า “เข้าใจผิดอย่างแรง!! หลงตัวเองอย่างหนัก!! ฉันไม่มีวันหึงคุณ!”
“ไม่มีสิทธิ์ต่างหาก!! คุณไม่มีสิทธิ์จะหึงผมกับคุณกนกรัตน์!! แล้วก็จำไว้ด้วยว่าอย่าปั่นหัว อย่าเสี้ยมให้ยัยนารถอาละวาดใส่คุณกนกรัตน์” นาคินทร์กระชากข้อมือตะวันมาใกล้ “อย่าใช้ยัยนารถเป็นเครื่องมือ!”
ปานตะวันอึ้ง!! งง!! สองคนจ้องหน้ากันใกล้ “อุบาทว์!”
นาคินทร์จับหน้าปานตะวันมาจูบเหมือนเป็นการลงโทษ ปานตะวันรวบรวมแรงผลักนาคินทร์จนได้ในที่สุด ปานตะวันโกรธจะร้องไห้“คุณ!”
“ก็คนมันอุบาทว์นี่” พูดจบนาคินทร์ก็ลุกเดินออกไปชิลด์ๆ
ปล่อยให้ปานตะวันมองตามอย่างเจ็บปวดใจ มือแตะที่ท้องอย่างอยากได้กำลังใจจากลูกรัก สะอื้น “ถึงเวลาเมื่อไหร่..แม่จะรีบไปให้พัน..เราจะไปด้วยกันนะลูกนะ”
เช้าวันใหม่ ที่บริษัท KTK ประกายเดือนเดินมารอลิฟท์ สักพักหันไปเห็นนัครินทร์เดินตรงมาก็รีบกดลิฟท์รัว นัครินทร์เห็นประกายเดือนก็รีบวิ่งมาหาทันที ลิฟท์เปิดออก ประกายเดือนรีบเข้าไปแล้วกดประตูลิฟท์ปิด แต่ นัครินทร์รีบเอาตัวแทรกมาไว้ได้ จนในที่สุดอยู่ในลิฟท์กันแค่ 2 คน
“เป็นไรของคุณฮะเนี่ย? หลบหน้าหลบตาผมมาตลอด”
ประกายเดือนก้มหน้า “ไม่ได้หลบค่ะ”
นัครินทร์มองประกายเดือนที่ก้มหน้า “เนี่ยนะฮะ..ไมได้หลบ”
ประกายเดือนตัดสินใจเงยขึ้นจ้องหน้าสู้ตา “ค่ะ!! ไม่ได้หลบ!!”
สองคนจ้องตากัน..นาน..จนประกายเดือนเมินไปก่อน
นัครินทร์เสียงง้องแง้ง “คูณณณณ..คุณเป็นไรของคุณฮะ”
“ไม่ได้เป็นค่ะ”
นัครินทร์คว้ามือประกายเดือน “ผมรักคุณจริงๆ นะฮะ”
ประกายเดือนอึ้ง ชะงัก ทันใดนั้นลิฟท์เปิด มอลลี่และลูกกอล์ฟจะเข้า ประกายเดือนรีบดึงมือกลับ
นัครินทร์หันไปพูดใส่ “ไปขึ้นตัวอื่น รอไม่ไหวก็ขึ้นบันไดไป”
“ได๋ค่ะ/ครับ”
ประตูลิฟท์ปิด นัครินทร์ฉกมือประกายเดือนมาอีกที “ผมรักคุณ!! ผมจะแต่งงานกับคุณให้ได้!!”