บทละครโทรทัศน์ เสน่หาสัญญาแค้น ตอนที่ 18 หน้า 2
“จริงค่ะ!! ตามประวัติที่ผ่านมา ก็มีคุณกนก..อ่อ..กนกวลีนะคะไม่ใช่กนกรัตน์ แล้วก็คุณตะวันแค่นั้นล่ะค่ะ..ที่รอด”
“ถูก!”
“นอกนั้น..เละ!! ค่ะ”
“ใช่!”
ปานตะวันทำหน้าไม่ค่อยถูก แต่ก็เตือน “แต่ถ้าน้องนารถทำอย่างนี้ พี่ว่ามันจะมีเรื่องนะคะ”
นารถนรินทร์สวน “มีก็มี!! นารถไม่กลัวค่ะ!”
ใบตองพยักหน้ารับ “มีบ่อยค่ะ..ชินแระ!”
ปานตะวันถอนใจเฮือก “ไม่รักคุณนาคินทร์เหรอคะ?”
นารถนรินทร์สวน “ก็เพราะรักน่ะสิคะ!! พี่คินไม่เคยขึ้นเสียงกับนารถมานานแล้ว แต่พอยัยเคทนี่โผล่มา พี่คินก็ตวาดนารถ พี่ตะวันได้ยิน..อ่อ..แล้วพี่ตะวันล่ะคะ..ไม่รักพี่คินเหรอคะถึงได้ปล่อยให้ยัยเคทนั่นมานั่งเจ๋ออยู่ได้”
ปานตะวันอึ้ง “เอ่อ”
ใบตองหูผึ่ง
นารถนรินทร์อยากเม้าท์ ไล่ใบตองดีกว่า “พี่ใบตอง..จะเก็บอีกนานมั้ยคะ”
ใบตองอยากฟัง “นานค่ะ”
“งั้นออกไปก่อนเลยค่ะ เดี๋ยวนารถเก็บเอง”
“ว๊าย ไม่ได้หรอกค่ะ”
นารถนรินทร์ย้ำ ”ออกไปก่อนเลยค่ะ..เร็วๆ ค่ะ”
ใบตองเสียดาย แต่ก็จำใจออกไป “ค่ะๆๆ..แหม! ไล่จิ้งงงง”
พอใบตองออกไป นารถนรินทร์รีบถามตะวัน “นารถไม่ยอมนะคะพี่ตะวัน นารถดูออกว่าพี่คินรักพี่ตะวันและพี่ตะวันก็รักพี่คิน”
ปานตะวันอึ้ง “มัน..มันคงไม่ใช่ความรักหรอกค่ะ”
“ใช่สิคะทำไมจะไม่ใช่!! นารถรู้จักพี่คินดี สายตาที่พี่คินมองยัยเคท ไม่เหมือนเวลาที่พี่คินมองพี่กนกหรือพี่ตะวันเลยซักนิด”
ปานตะวันอึ้ง แต่สุดท้าย “น้องนารถคะ.. บางทีสิ่งที่เราคิดหรือสิ่งที่เราเห็นมันอาจจะไม่ใช่ความจริงเสมอไปนะคะ”
“เห็นด้วยอย่างยิ่งค่ะ!! โดยเฉพาะกรณียัยเคท!”
ปานตะวันมองนารถนรินทร์
“นางดู ‘ไม่จริง’ เอาซะเลย”
ปานตะวันชะงักก่อนจะส่ายหน้านิดๆ แบบน้องนารถดื้อมาก