บทละครโทรทัศน์ เสน่หาสัญญาแค้น ตอนที่ 2 หน้า 3
“ถ้าไม่มีอะไรแล้ว เดือนขอตัวนะคะ ประเดี๋ยวท่านรองฯ จะดุเอา”
นาคินทร์พยักหน้า “เชิญครับ” นาคินทร์ยิ้มใจดี จนประกายเดือนออกไป หน้ายิ้มของนาคินทร์กลายเป็นเย็น นาคินทร์หันไปมองภาพวาดบนผนังห้องนาคินทร์ลุกไปเอามือลูบไล้รอยเลือดของกนก
นาคินทร์หวนนึกถึงตอนที่ กนกหักรถหลบปานตะวัน กนกตาย นาคินทร์ร้องไห้
“3ปีที่ผ่านมา มันนานเหลือเกินกนก แต่ในที่สุดวันนี้มันก็มาถึง วันที่คนผิดจะต้องรับผิดจะต้องถูกลงโทษ พี่คินทร์จะไม่ปล่อยให้มันและใครก็ตามที่มันรักได้อยู่อย่างมีความสุขบนความทุกข์ของเราอีกต่อไป พี่คินทร์ให้สัญญา!!” สีหน้านาคินทร์มุ่งมั่น
ที่ศูนย์พยาบาล ปานตะวันหน้าจ๋อย “เลิกจ้าง?? อะไรกันคะ..ตะวันไม่ได้คุยโทรศัพท์กับใครเลยนะคะ แต่คุณยายไม่ยอมทานยาแล้วก็”
“เอาล่ะๆ ไม่ต้องแก้ตัว”
“ตะวันไม่ได้แก้ตัว”
หัวหน้าตัดบท สวน “เอาเป็นว่า ไม่ต้องไปทำงานบ้านนี้แล้ว ถ้ามีเคสใหม่ติดต่อเข้ามาก็จะบอกเธอก็แล้วกัน” หัวหน้าพูดจบก็ลุกออกไป
“เดี๋ยวค่ะ” ปานตะวันหน้าจ๋อย ถอนใจเฮือก งานหลุดไปหนึ่งจ๊อบ
ปานตะวันเดินหมดอาลัยตายอยากมาตามทาง มีคนซุ่มมองตะวันอยู่ ตะวันเดินผ่านไป ไม่รู้ตัว
ปานตะวันกำลังจะข้ามถนน ใครคนหนึ่งซ้อนท้ายมอเตอร์ไซด์กำลังพุ่งเข้าไปหาตะวัน ตะวันหันมอง ผงะ ตกใจ กรีดร้อง แล้วโดดหลบลงกองกับพื้น ผู้ร้ายใส่หมวกกันน็อคซ้อนท้ายหันมาชี้หน้าทำท่าเชือดคอ แล้วคนขับก็ขับซิ่งออกไปอย่างเร็ว ตะวันที่นั่งกองอยู่กับพื้น ตกใจมาก“อะไรเนี่ย? นี่มันอะไรกันเนี่ย??”
หน้าห้องทำงานนัครินทร์ ประกายเดือนทิ้งตัวลงนั่งเก้าอี้อย่างกังวล “ตายแน่ๆ..ตะวันฆ่าฉันตายแน่เลย งานนี้” ประกายเดือนถอนใจเฮือกเมื่อนึกถึงตอนที่คุยกับนาคินทร์
“เรื่องพี่สาวคุณ เค้าว่าไงครับ”
“เอ่อ..ตะวัน เค้าก็...”
“เค้าทำไม?”
“ก็...ก็.ไม่มีปัญหาอะไรค่ะ ตะวันยินดีพบท่านประธานเย็นนี้ค่ะ”
ซึ่งต่างกับที่คุยกับปานตะวันอย่างสิ้นเชิง
“อะไรนะ...คุณนาคินทร์...นัดพบพี่เย็นนี้”
“ใช่!! ท่านประธานของเค้าอยากพบตะวันมากเลย”