บทละครโทรทัศน์ เสน่หาสัญญาแค้น ตอนที่ 2 หน้า 4
“แล้วมันเรื่องอะไรท่านประธานของเดือนจะต้องมาอยากพบพี่”
ประกายเดือนจ๋อยๆ “เออ..ก็..ก็..คงเรื่องงาน คือ เค้าอยากให้ตะวันฟังจากท่านประธานเองดีกว่า”
“ประหลาด!! พี่ว่าท่านประธานของเดือนนี่ชักจะแปลกๆ นะ จู่ๆ ก็รับเดือนเข้าทำงานง่ายๆ แถมให้เงินเดือนเยอะผิดปกติ นี่เดือน..อย่าไปทำงานที่บริษัทนั่นเลย”
“เฮ้ย!! ตะวัน..จะบ้าเหรอ?? คิดมาก”
“ไม่มากหรอก เชื่อพี่สิ พี่รู้สึกแปลกๆ ยังไงก็ไม่รู้”
“โกรธไอ้พี่อาร์ตแล้วมาพาลท่านประธานฯ - - ไม่แฟร์เลยตะวัน น่านะ..ท่านอยากคุยเรื่องงานจริงๆ”
“ไม่ล่ะ..แค่นี้พี่ก็งานยุ่งมากแล้ว ฝากบอกท่านประธานของเดือนด้วย”
ปานตะวันวางหู
“ตะวัน!! เดี๋ยว!! ตะวัน!!”
นึกแล้วประกายเดือนก็ได้แต่กุมขมับ “ตายๆๆๆ รับปากท่านประธานไปแล้วด้วย ตายแน่ๆ นังเดือนเดือดเอ๋ยยย”
“อย่าเพิ่งตายเลยครับ..น่าเสียดาย”
ประกายเดือนสะดุ้งเฮือก แหงนหน้ามอง เห็นนัครินทร์ยืนท้าวแขนที่โต๊ะทำงาน หน้าใกล้เชียว “ไอ้บ้า!!!”
”เฮ้ย?? ด่ากันเลยเหรอ?”
“อุ๊ย!! ขอโทษค่ะท่านรอง ดิฉัน...ดิฉัน..บ้าจี้น่ะค่ะ”
“บ้าจี้??”
“ค่ะ..จู่ๆ ท่านรองมาทำเสียงดัง ดิฉันตกใจ นี่ดีนะคะแค่ด่า ปกติมีตบด้วย”
นัครินทร์สะดุ้ง มองแหยงๆ ไม่เชื่อ “จริงอ่ะ??”
“จริงค่ะ!! ลองอีกทีมั้ยคะ?”
“ไม่ล่ะ..ไม่ดีกว่า”
ประกายเดือนอมยิ้ม “มีอะไรให้รับใช้คะ?”
“มี!!”
ประกายเดือนเตรียมจดบันทึก
“เที่ยงนี้ทานข้าวที่ไหนดี?”
ประกายเดือนชะงักกึก จ้องนัครินทร์อย่างกรูว่าแล้ว
“พัทยา รึเขาใหญ่ดีฮะ? ชอบทะเลหรือภูเขา?”
“อะไรก็ได้หมดค่ะ”
นัครินทร์ตาโต ทำไมมันง่ายอย่างนี้ “สุดยอดอ่ะ!!”
“ว่าแต่จะกลับมาทันนัดเย็นนี้กับท่านประธานรึเปล่าคะ?”
“นัดเย็นนี้กับพี่คินทร์??”