บทละครโทรทัศน์ เสน่หาสัญญาแค้น ตอนที่ 25 (ตอนจบ)
มุมหนึ่งในบ้านไกรตระกูล ปานตะวันวิ่งเข้ามาหยุดยืนแล้วทรุดลงนั่ง พิงค์เอื้อมมาแตะไหล่ปานตะวัน ปานตะวันหันไปมอง พูดไม่ออก “พิงค์..เรา”
พิงค์ปลอบ “เพื่อนเข้าใจ”
“เรางงไปหมดแล้วพิงค์ นี่มันอะไรกัน มันเป็นแผนการแก้แค้นของคุณนาคินทร์ใช่มั๊ยพิงค์”
พิงค์พูดอย่างเรียบๆ มีสติ ถอนใจเฮือก “ไม่ใช่หรอกตะวัน ดูก็รู้ว่าคุณนัคเค้ารักยัยเดือนจริงๆ รักมากด้วย มากอย่างไม่น่าเชื่อ”
ประกายเดือนเข้ามาชะงักฟังอยู่ห่างๆ
“ก็นั่นไงล่ะพิงค์ ถ้ามันเชื่อไม่ได้ล่ะ เรากลัวเหลือเกินพิงค์ ตลอดเวลาหนึ่งปีที่ผ่านมาจะเจ็บปวดทนทุกข์ทรมานแค่ไหน เราทนได้ แต่ถ้าจากนี้ไป..เดือนจะต้องกลายเป็นเหยื่อแค้นแทนเรา เรายอมไม่ได้เด็ดขาด”
“ถ้ามันเป็นแผนของคุณนาคินทร์จริง เมื่อกี้คุณนาคินทร์คงไม่โกรธคุณนัคขนาดจะชกหน้ากันหรอกนะ อีกอย่าง..ได้ยินที่คุณนัคพูดมั๊ย หัวใจของเค้า เค้าต้องสั่งเอง ไม่ใช่คุณนาคินทร์”
ปานตะวันอึ้งไป
“หัวใจของยัยเดือน ก็ให้ยัยเดือนเค้าดูแลเองเถอะ..ตะวัน”
ปานตะวันกอดพิงค์แน่น ประกายเดือนยืนปาดน้ำตาอยู่ตรงนั้น
อีกมุมหนึ่งบ้านไกรตระกูล นาคินทร์ทรุดลงนั่งอย่างอ่อนแรง
อัครินทร์เข้ามายืนมอง “ถึงกับหมดแรงเลยเหรอครับ”
นาคินทร์เสียงเรียบๆ เหนื่อยหน่าย หลับตาลง “ออกไป ฉันอยากอยู่คนเดียว”
อัครินทร์เข้ามานั่งมอง “ผมว่าพี่คินอยู่คนเดียวมากเกินไป” นาคินทร์ลืมตามอง “และก็นานเกินไปแล้วด้วย”
นาคินทร์บอกเรียบๆ “เลิกยุ่งวุ่นวายกับชีวิตฉันซะที”
“ผมคงไม่ยุ่ง ถ้าพี่ไม่ใช่พี่ชายผมและคุณตะวัน..ไม่ใช่คนที่ผม” นาคินทร์มองหน้าอัครินทร์ “ไม่ใช่คนที่ผมเป็นห่วง”
นาคินทร์ของขึ้น ทั้งโกรธ ทั้งแอบหึง “เป็นห่วง แกไม่ต้องพยายามปั้นคำพูดสวยๆ เลย นายอัค พูดเลยง่ายๆ ‘หลง’ แกหลงผู้หญิงคนนั้น เหมือนไอ้นัคที่มันหลงน้องสาวเค้าจนโงหัวไม่ขึ้น”
“ทำไมพี่คินถึงดูถูกความรู้สึกของพี่นัคขนาดนี้” นาคินทร์อึ้ง “พี่นัคเค้าแน่จริง ผมนับถือ รักก็บอกว่ารัก ไม่เหมือนพี่คิน ปากบอกว่าเกลียด ทั้งที่หัวใจของพี่มีแต่คุณตะวัน”