บทละครโทรทัศน์ เสน่หาสัญญาแค้น ตอนที่ 10
ตอนกลางคืน บ้านพิงค์ พิงค์กำลังพอกหน้าด้วยครีม
พิงค์พูดไปพอกไป “ก่อนจะแนะนำให้คนไข้ คุณหมอพิงค์ก็ต้องทดลองใช้เองก่อน..แบบนี้!!”
ทันใดนั้นเสียงกริ่งดังขึ้น พิงค์สะดุ้ง “ใครยะ?! ใครมาดึก ๆ ดื่น?!”
พิงค์สีหน้าไม่ไว้ใจ เหลียวหาอาวุธ ก็คว้าไม้กอล์ฟแถวนั้นมาถือไว้แล้วค่อย ๆ ย่องไปเปิดประตู เงื้อไม้กอล์ฟสุดแขนแล้วชะงักกึก ‘ปานตะวัน’ ยืนตัวเปียกอยู่หน้าประตู “ตะวัน!”
ปานตะวันยืนมองนิ่ง
ที่บ้านไกรตระกูล สาวิตรีวางไข่พะโล้ลงบนโต๊ะอาหาร
“ไข่พะโล้..ของโปรดลูกหมอของแม่” อัครินทร์ยิ้ม
ใบตองส่งยำวุ้นเส้นให้สาวิตรีวางลงบนโต๊ะ
“ยำวุ้นเส้น..ของโปรดลูกสาวของแม่” นารถนรินทร์ยิ้ม
“แล้วจานไหนของโปรดของลูกนัคของแม่ล่ะฮะ” นัครินทร์เดินเข้ามากอดเอวแม่ หอมแก้ม
สาวิตรีค้อน “ของโปรดเธอน่ะเหรอ? แม่ทำให้ไม่ได้หรอก เพราะต้องขาวสวยหมวยอึ๋มไม่ใช่เหรอยะ?!! เชิญไปหากินที่อื่นเอาเอง”
“โห่..แม่ฮะ เอาจริง ๆ..เอาจริง ๆ”
“เอาจริง ๆ เหรอ? จำไม่ได้”
“โห่”
“ก็เล่นไม่กลับบ้านกลับช่อง ใครจะไปจำได้ล่ะ”
นัครินทร์ชี้กะเพรา “นี่ไง..จานนี้ของผม?!”
“ใครบอก?? จานนี้ของพี่คินเค้าจ๊ะ..ผัดกะเพรา”
“อ้าววว..นึกว่าของพ่อ?!” ทวยเทพรีบท้วง
“พ่อน่ะ..แค่มองหน้าแม่ก็อิ่มแล้ว”
“โห..ยิ่งเห็นยิ่งหิวสิไม่ว่า”
“หิ้วววว!!!” ลูกๆ และใบตองฟังทวยเทพกับสาวิตรีหวานใส่กัน ก็ทนไม่ได้ ขอแซวหน่อย
สาวิตรีตีทวยเทพเพียะ “บ้า!! พูดอะไรอ่ะพ่อ ไม่เอาละใบตอง ไปตามพี่คินกับหนูตะวันมาทานข้าวได้แล้ว”
“พี่คินบอกว่าไม่ทานค่ะ..ไม่หิว” นารถนรินทร์บอก