บทละครโทรทัศน์ เสน่หาสัญญาแค้น ตอนที่ 10 หน้า 2
“อ้าว” สาวิตรีงง
อัครินทร์มอง ๆ
ใบตองรายงาน “ส่วนคุณตะวันก็ยังไม่กลับมาค่ะ”
สาวิตรีเสียงสูง “อ๊าว?”
อัครินทร์งง ๆ “คุณตะวันไปกับพี่คินไม่ใช่เหรอครับแล้วนี่คุณตะวันไปไหน? ทำไมไม่กลับมาด้วยกัน”
ทุกคนอึ้ง ๆ ยกเว้นนัครินทร์ที่ไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรกับเขา “เอ่อ..คือ..มีอะไรยังไง..ใครช่วยบอกผมมั่งได้มั้ยครับ”
“ทางนี้เลยค่ะ” ใบตองดึงนัครินทร์ ออกไปเม้าท์ด้วยท่าทางยินดีมาก อัครินทร์ยังนึกถึงเรื่องที่ยังคาใ
บ้านพิงค์ ปานตะวันเปลี่ยนชุดมาใส่ชุดชุดคลุมสีชมพูอ่อน ๆ ของพิงค์ มัดผมที่หมาด ๆ ขึ้น ส่วนพิงค์ก็ล้างที่พอกหน้าออกเรียบร้อย พิงค์วางแก้วน้ำอุ่นลงตรงหน้าตะวัน “จิบน้ำอุ่นซะตะวัน”ป
ปานตะวันพยักหน้าหงึก ๆ แล้วก็จิบตามคำสั่ง
“เอาล่ะ..ทีนี้ก็เล่าให้เพื่อนฟังซะทีว่ามันเกิดอะไรขึ้น” พิงค์จ้องตาคาดคั้นตะวัน
ตะวันหลบตา “คือ..คือ..ไม่มี”
“อย่าบอกว่าไม่มีอะไร!! มายืนตัวเปียกเป็นลูกหมาตกน้ำอยู่หน้าบ้านเพื่อนดึก ๆ ดื่น ๆ แบบนี้แล้วยังจะมาบอกว่า ‘ไม่มีอะไร’ นี่ เพื่อนเป็นหมอผิวหนังนะจ๊ะ กินข้าวกินปลาและผลไม้จำพวกเบอร์รี่เป็นอาหารหลัก ไม่ได้กินหญ้า”
ปานตะวันถอนใจเฮือก
“ตะวันก็งี้ กี่ปี ๆ ผ่านไปก็ไม่เคยเปลี่ยน จะเก็บไปถึงไหนไอ้อารมณ์และความรู้สึกน่ะ เก็บ ๆๆจนมันจะเน่าแล้ว มีอะไรก็พูดก็ระบายระเบิดออกมาบ้าง”
เท่านั้นแหละ ปานตะวันก็ระเบิดปล่อยโฮโผเข้ากอดพิงค์ที่ตกใจทำอะไรไม่ถูก ปานตะวันร้องไห้โฮๆๆ เหมือนเขื่อนแตก
“เฮ้ยๆๆ ..จะ..จะ..ใจเย็น มะ..มี..มีอะไร..ก็..ค่อย ๆ”
ปานตะวันโฮสะอื้นฮั่กๆๆพิงค์ได้แต่โอบกอดปลอบใจเพื่อน สักพักจนนึกได้ก็จับตัวปานตะวันออกมาจ้องหน้า “ใครทำตะวัน?!!”
ปานตะวันไม่ตอบ ร้องเบาลงได้แต่สะอื้น พิงค์จ้องหน้า “ต้องเป็นผู้ชายบ้านนั้นแน่ ๆ” ปานตะวันไม่รู้จะตอบยังไง ได้แต่ก้มหน้าส่ายหน้า
“ต้องใช่!! ใช่แน่ ๆ!! จะเป็นใครไปไม่ได้” พูดจบพิงค์ก็พุ่งจะไปจัดการ
ปานตะวันร้องเรียก “พิงค์!! ไม่นะพิงค์!! พิงค์ ๆๆ”
ไม่ได้ผล พิงค์ไปซะแล้ว ปานตะวันถอนใจ..แทบหมดแรง..ดวงตาอ่อนล้า รันทดกับชะตาชีวิตตัวเองเหลือเกิน