บทละครโทรทัศน์ เสน่หาสัญญาแค้น ตอนที่ 10 หน้า 3
เคาน์เตอร์บาร์ นาคินทร์นั่งซึมอยู่ กึ่ม ๆ
สักพักอัครินทร์เดินเข้ามายืนมอง “พี่คิน..มันเกิดอะไรขึ้นครับ?”
นาคินทร์มองหน้าอัครินทร์แล้วไม่สนใจ
“พี่หายไปกับคุณตะวัน แต่วันนี้พี่กลับมาคนเดียว คุณตะวันล่ะครับ”
นาคินทร์จ้องหน้า “แกเป็นอะไรกับเค้า..ตาอัค”
อัครินทร์มองตา “ผมไม่ได้เป็นอะไรกับคุณตะวัน แต่ผมเป็นน้องชายพี่”
นาคินทร์ค่อย ๆ เบือนหน้าไป
“พี่คินรู้ตัวมั้ยครับ..ว่าเดี๋ยวนี้พี่เปลี่ยนไปมาก”
นาคินทร์ถามลอยๆ เหมือนไม่สนใจ “เปลี่ยนยังไง”
“ถ้าเมื่อก่อนพี่เป็นสีขาว ตอนนี้พี่ก็เปลี่ยนเป็นสีเทาและผมก็ไม่อยากให้พี่กลายเป็นสีดำ”
นาคินทร์นิ่งไปนิด ก่อนจะขำน้อย ๆ หยัน ๆ “แล้วแกล่ะ..เปลี่ยนเป็นจิตแพทย์ตั้งแต่เมื่อไหร่ ถึงพูดจาอะไรแบบนั้น”
“ผมก็นึกเสียดายอยู่ นี่ถ้าผมเลือกเรียนจิตแพทย์ซะแต่แรกก็คงจะดี ป่านนี้ผมคงเดาใจพี่คินถูกและก็ช่วยดูแลพี่คินได้มากว่านี้”
นาคินทร์หันขวับ “แกหมายความว่ายังไง” นาคินทร์ผุดลุกขึ้นประจันหน้าน้องชาย “หัวใจฉัน ๆ ดูแลเองได้ แล้วก็ไม่ต้องบังอาจมาเดาใจฉัน เพราะแกไม่มีวันจะเดาใจฉันถูก..ไอ้อัค!!”
พี่น้อง 2 คนยืนจ้องหน้ากันใกล้ ทันใดนั้นมือถืออัครินทร์ดังขึ้น อัครินทร์หันหลังกลับมารับสาย นาคินทร์ทิ้งตัวลงนั่งชิวต่อ
“ฮาโหล”
‘พิงค์ใส่ยับ “นายทำอะไรตะวัน??? อีตาหมอซาดิสต์!!!”
อัครินทร์ตกใจ “ว่าไงนะ??..คุณตะวัน”
นาคินทร์หันขวับ!!
“ก็เออสิ!! นายทำอะไรเพื่อนฉัน? นายใช่มั้ยที่ปล่อยให้เพื่อนฉันตากฝนจนแทบจับไข้? ทำไมถึงใจร้ายอย่างนี้”
อัครินทร์หันไปมองนาคินทร์ นาคินทร์ทำเบือนหน้าไม่สนใจแต่แอบฟัง “คุณตะวันอยู่ที่ไหน”
“ไม่ต้องเลย ฉันไม่มีวันจะให้คนใจร้ายอย่างนายมาเหยียบบ้านฉันเด็ดขาด” พิงค์ตะปบปากตัวเอง “อุ๊บส์!!!”
อัครินทร์วางหูแล้วเผ่นไปทันที นาคินทร์มองตาม ก่อนจะทำชิว..ไม่สนใจ
“ฮาโหล ๆๆ..เดี๋ยวก่อน..อย่าเพิ่ง..อย่ามา.. เฮ้อ!! ไม่น่าพลาดเลยเรา” พิงค์กังวล