บทละครโทรทัศน์ เสน่หาสัญญาแค้น ตอนที่ 10 หน้า 5
ที่บ้านพิงค์ ปานตะวันนั่งกอดเข่าเหม่อ ๆ
พิงค์นั่งมองเพื่อน “ตกลงจะเก็บไว้ ไม่ยอมเล่าจริง ๆ ใช่มั้ยตะวัน?” ปานตะวันยังนิ่ง “นี่ยัยเดือนรู้เรื่องรึเปล่า”
“อย่านะพิงค์!! อย่าบอกเดือน!! อย่าให้เดือนรู้เรื่องเด็ดขาด”
“เฮ้อ! ตะวันนี่จริง ๆ เลยนะ เพื่อนล่ะอยากเกิดมาเป็นยัยเดือนจริงจริ้ง มีพี่สาวที่แสนประเสริฐซะขนาดนี้”
“ก็ชีวิตนี้เรามีกันอยู่แค่ 2 คนพี่น้องนี่”
พิงค์ชี้หน้าตัวเอง “แล้วเพื่อนล่ะ..ลูกคนเดียวนะจ๊ะ ไม่มีพี่น้อง”
“แต่เธอก็ยังมีคุณพ่อคุณแม่ ไม่ใช่ลูกกำพร้าเหมือนเรากับเดือน”
พิงค์ถอนใจเฮือก “แต่ตะวันก็ยังมีเพื่อนอยู่ทั้งคนนะ..ลืมแล้วเหรอที่เพื่อนเคยบอกไว้ว่า สำหรับตะวัน..ต้องการอะไร? ยังไง? ขอให้บอก เพื่อนจะจัดให้ทุกอย่างไม่มีเงื่อนไขไม่มีข้อแม้”
ปานตะวันส่ายหน้าน้อย ๆ “ขอบใจ แต่..” ปานตะวันพูดไม่ออก สิ่งที่นาคินทร์ทำกับตะวัน ไม่สามารถหาอะไรมาทดแทนได้อีกแล้ว
“ตะวันนนน..ไม่เอานะ..ไม่ร้องแล้ว..เฮ้อ! นี่เพื่อนจะทำไงดีนะตะวันถึงจะดีขึ้น”
“แค่นี้พิงค์ก็ดีกับเรามากแล้ว”
“มากแค่ไหนมันก็ไม่เท่ากับที่ตะวันเคยดีกับเพื่อนหรอก อุตส่าห์สละสิทธิ์ให้เพื่อนได้เรียนหมอสมใจป๊ากับม๊าของเพื่อนน่ะ เฮ้อ! ชาตินี้จะไปหาคนดี ๆ อย่างตะวันได้ที่ไหนอีก”
“พิงค์..ตอนนั้นถึงจะไม่สละสิทธิ์ เราก็ไม่มีเงินเรียนอยู่ดี”
“ไม่รู้ล่ะ..ไม่รู้ล่ะ..ยังไงตะวันเป็นเพื่อนรักเพื่อนแท้ของพิงค์ พราวพรรณราย เพราะฉนั้นใครหน้าไหนจะมาทำให้ตะวันเสียใจไม่ได้เด็ดขาด”
สองคนสะดุ้งเสียงกริ่งดังที่ประตู
“เฮ้ย!! ใครมา” พิงค์วิ่งไปเปิด เจอ ‘อัครินทร์’ ยืนอยู่หน้าประตู
“คุณตะวันอยู่ไหน”
พิงค์ยังอึ้งอยู่ ปานตะวันได้ยินเสียงก็ตกใจ “คุณอัค!!!”
อัครินทร์กับปานตะวัน มองหน้ากัน พิงค์เหล่อัครินทร์อย่างแค้นก่อนจะกระชากอัครินทร์ “มานี่!!”
“เฮ้ย!! อะไรของคุณ!!”
“ไม่นะ..พิงค์!! อย่า..!!”
พิงค์ชี้หน้าปานตะวัน “หยุด!! อยู่ในบ้าน!! อย่าออกมาเด็ดขาด!!”
“ไม่ใช่..คือ”
พิงค์กระชากอัครินทร์ออกไป “ไปเคลียร์กันข้างนอก”
อัครินทร์ร้องโวยวาย “เฮ๊ย..อะไรกัน..เดี๋ยว ๆๆ”
ปานตะวันมองตามอย่าง..ไม่รู้จะทำไงดี “โธ่!! พิงค์”