บทละครโทรทัศน์ เสน่หาสัญญาแค้น ตอนที่ 17
ในห้องน้ำบริษัท KTK ปาริฉัตรมองภาพกนกรัตน์ในหนังสือพิมพ์ที่ถืออยู่ “เป็นไปได้ยังไง!! ไม่จริง!! เป็นไปไม่ได้!!” ปาริฉัตรขยำๆๆๆ ฉีกๆๆ ทิ้งลงถังขยะ
ประกายเดือนเดินมาเห็นก็ชะงัก เบะปาก ไม่สน จะเข้าห้องน้ำ
“ตกกระป๋อง” ประกายเดือนชะงัก ยักไหล่ “ใคร?? เธออ่ะเหรอ?? ตกประป๋องตั้งนานแล้วนี่ เพิ่งจะรู้ตัวเหรอ”
ปาริฉัตรกระชากแขนประกายเดือน ยิ้มสะใจ “แกนี่แหละ!! คราวนี้ตกกระป๋องแน่!! ท่านประธานเค้ามีผู้หญิงคนใหม่แล้วย่ะ..รู้ไว้ด้วย”
ประกายเดือนอึ้ง “อะไรนะ”
“เจียมกะลาหัวไว้ด้วย!!! นังกระจอก!!!” ปาริฉัตรผลักประกายเดือนแล้วออกไป
ประกายเดือนยังอึ้งๆ “ตะวัน..?? แย่แล้ว”
ในห้องนอนนารถนรินทร์ นารถนรินทร์จับมือให้กำลังใจปานตะวัน “อย่าคิดมากนะคะพี่ตะวัน ก็แค่คนหน้าเหมือน ไม่ได้แปลว่าพี่คินจะต้องชอบผู้หญิงคนนั้นหรอกนะคะ”
ปานตะวันฝืนยิ้ม “คุณคินจะชอบใครก็ไม่เกี่ยวกับพี่นี่คะ”
“เกี่ยวสิคะพี่ตะวัน นารถเป็นน้องสาวพี่คิน ทำไมจะไม่รู้ใจพี่ชาย ที่สำคัญ นารถว่า นารถก็พอจะรู้ใจพี่ตะวันด้วยเหมือนกันน้าาาา”
ปานตะวันเสียงขื่นๆ “น้องนารถเคยได้ยินมั้ยคะ..จิตมนุษย์นี้ไซร้ ยากแท้หยั่งถึง”
“ถ้าเป็นคนอื่นอาจจะใช่..แต่คงไม่ใช่สำหรับพี่คินกับพี่ตะวันของนารถหรอกค่ะ”
ปานตะวันไม่อยากจะเถียง รู้ซึ้งอยู่เต็มอก ฝืนใจยิ้ม “เรามาทำกายภาพกันดีกว่าค่ะ ขยันอีกนิด อีกไม่นานน้องนารถก็จะเดินให้ คุณวิทย์เห็นในงานแต่งงานได้แล้ว พี่อยากให้วันนั้นมาถึงให้เร็วที่สุด!!”
ที่ร้านอาหารหรู กนกรัตน์ทำหน้าตกใจนิดๆ “ตายจริง!! มันจะไม่เร็วเกินไปเหรอคะ เราเพิ่งพบกันได้ไม่นาน คุณนาคินทร์ก็จะชวนเคทไปทานข้าวที่บ้านคุณแล้วเหรอคะ”
นาคินทร์พูดลอยๆ เหมือนพูดกับตัวเอง “นานแล้วครับ เราพบกันนานแล้ว”
“คุณนาคินทร์ว่าไรนะคะ”