บทละครโทรทัศน์ เสน่หาสัญญาแค้น ตอนที่ 17 หน้า 4
ทุกคนหัน!! กนกรัตน์มอง!!ใบตองมึนตั้งแต่ต้องไปๆ มาๆ
“พี่คิน”
“ตะวันเป็นคนของฉัน ฉันสั่งให้มาก็ต้องมา!!” กนกรัตน์มอง ทุกคนอึ้ง
“ฉันอยู่นี่แล้วค่ะ” นาคินทร์หันไปเห็นปานตะวันยืนหน้านิ่งอยู่ “มีอะไรจะให้รับใช้คะ”
นาคินทร์ และปานตะวันมองตาไม่ยอมกัน คนในโต๊ะกระสับกระส่าย
นารถนรินทร์ยิ้มแฉ่ง “พี่ตะวันคะ มาทานข้าวด้วยกันค่ะ มานั่งใกล้ๆ นารถหน่อย วันนี้นารถทานข้าวไม่ค่อยลง”
“มา..หนูตะวัน..มาทานข้าวด้วยกัน”
ปานตะวันเดินมานั่งข้างนารถนรินทร์และอัครินทร์ ตรงข้ามนาคินทร์และกนกรัตน์
นัครินทร์แช่มชื่น “โห..วันนี้แน่น..ครบองค์เลยนะฮะบ้านเรา”
“หนูเคทจ๊ะ นี่หนูตะวัน เป็นผู้ดูแลยัยนารถ เป็นสมาชิกอีกคนในบ้านเราจ๊ะ”
กนกรัตน์ยิ้มจริงใจ “ยินดีที่ได้รู้จักค่ะคุณตะวัน”
ปานตะวันยิ้มน้อยๆ “สวัสดีค่ะ” สองสาวมองตากัน
นาคินทร์พูดกับกนกรัตน์ “คุณแม่ก็พูดให้เกียรติเกินไป ที่จริง..พูดง่ายๆ ผมจ้างเค้ามาดูแลยัยนารถน่ะครับ
ปานตะวันชะงัก!!! อัครินทร์ลุกขึ้นยืนอย่างไม่พอใจ “พี่คิน!!! มากเกินไปแล้วนะครับ”
“เกินไปตรงไหน”
ทวยเทพเสียงเข้ม “นั่งลง!! ทั้งคู่”
สองคนจำใจทิ้งตัวลงนั่ง บรรยากาศมาคุมากๆ นาคินทร์จ้องตากันกับปานตะวัน กนกรัตน์เก็บข้อมูลทั้งหมด
มุมหนึ่งบ้านไกรตระกูล อัครินทร์เดินคุยกับปานตะวัน “คุณไม่เป็นไรนะครับ?”
ปานตะวันยิ้มขื่นๆ เยาะๆ ตัวเอง “ถ้าฉันอ่อนแอขนาดนั้น..ป่านนี้ฉันคงตายไปนานแล้วล่ะค่ะ”
“ผมไม่เข้าใจพี่คินเลยจริงๆ”
“แต่ฉันเข้าใจค่ะ เข้าใจเค้าที่สุด” ปานตะวันหยุดเดิน มองหน้าอัครินทร์
“นี่ยิ่งทำให้ผมไม่เข้าใจพี่คิน คุณเป็นคนดีขนาดนี้ ทำไมพี่คินถึงทำอะไรบ้าๆ“
“ฉันไม่ได้ดีอย่างที่คุณคิดหรอกค่ะ ฉันแค่รู้เท่าทันเค้าต่างหาก ฉันรู้ว่าที่เค้าทำอะไรบ้าๆ ก็เพราะว่าเค้าโกรธแค้นฉันมาก”
“จะโกรธแค้นอะไรกันนักหนา เรื่องพี่กนกมันไม่ใช่ความผิดของคุณ แล้วมันก็ผ่านไปตั้งนานแล้ว”
“แต่คุณนาคินทร์ยังไม่ยอมปล่อยให้มันผ่านไปไงคะ เค้ายังยึดติดอยู่กับอดีต เค้ายังตกเป็นทาสของอารมณ์ เป็นทาสของความรักที่เค้ามีต่อคุณกนกวลี”
“ก็ต้องพอแล้วล่ะ ต้องพอซะที ผมจะบอกพี่คินเรื่องคุณกับลูก”