บทละครโทรทัศน์ เสน่หาสัญญาแค้น ตอนที่ 6 หน้า 4
อัครินทร์รีบวิ่งมาช่วยปานตะวัน “พี่คินจะทำอะไร? ปล่อยคุณตะวัน?”
“แกนั่นแหละปล่อย!! ไอ้อัค!!!” นาคินทร์ผลักอัครินทร์ไปกองกับพื้น
นาคินทร์มองปานตะวัน ส่ายหน้า“อดอยากมากจริง ๆ”
“คุณนาคินทร์!!”
“ที่บ้านก็ได้ ไม่เห็นต้องถ่อมาถึงที่นี่”
“คุณพูดอะไรของคุณ”
“คุณนั่นแหละทำอะไรของคุณ จ้างมาทำงานวันแรกแจกเบอร์ให้น้องชายผมยังไม่พอ ยังชวนกันมานอนที่คอนโดฯของผมอีก คุณทำอะไรของคุณ!!!”
“คุณนาคินทร์!!”
“พี่คิน!! ขอโทษคุณตะวันเดี๋ยวนี้!!”
“แกสิที่ต้องขอโทษฉัน ส่วนคุณ..ไม่ต้อง!! เพราะผมไม่มีวันจะยกโทษให้!!” ปานตะวันอึ้ง นาคินทร์กระชากตะวันจะไปขึ้นรถ “มานี่!!”
อัครินทร์รีบดึ้งไว้ “เดี๋ยวก่อน!! พี่คินต้องฟังก่อน!! เรื่องมันไม่ได้เป็นอนย่างที่พี่คิด ผมกับคุณตะวันไม่ได้ทำอะไรแย่ ๆ อย่างที่พี่พูด”
“ก็เพราะฉันมาเร็วไปนะสิ ถ้าฉันมาถึงช้ากว่านี้อีกนิด ป่านนี้แกกับคุณตะวันของแก”
ปานตะวันสุดทน “หยุดนะ!! หยุดคิด หยุดพูดอะไรสกปรกซะที”
นาคินทร์ชะงัก มอง “แล้วคุณมันสะอาดตรงไหน??”
ปานตะวันปล่อยโฮ หมดแรง สารพัดเรื่องราวรุมเร้า
“พี่คิน!! พี่คิดไม่รู้ว่าคุณตะวันกำลังแย่”
“เค้าจะเป็นยังไงมันก็ไม่เกี่ยวกับแก!!ฉันบอกแกแล้วใช่มั้ยว่าอย่ายุ่งกับปานตะวัน!! ผู้หญิงคนนี้เป็นผู้หญิงของฉัน!!”
“แต่ผมไม่ได้..”
นาคินทร์ชี้หน้า “จะไม่มีครั้งที่ 3 !! ถ้าขืนยังมีอีก..แกกับฉันไม่ต้องมาเป็นพี่น้องกัน!!!”
อัครินทร์ตะลึง “พี่คิน!!!”
นาคินทร์ลากปานตะวันขึ้นรถ ปิดประตูปัง ขับพุ่งออกไป ทิ้งให้อัครินทร์ยืนปวดกบาลอยู่ตรงนั้น
บนถนน รถนาคินทร์พุ่งฉิวราวกับพายุ นาคินทร์ตั้งหน้าตั้งตาขับรถอย่างโกรธ ปานตะวันนั่งนิ่งสายตาจ้องมองไปข้างหน้าดั่งสายตานางเสือพูดโดยไม่มองหน้า “จอดรถ!!”
“ทำไม?? แค่นี้กลัวตาย?? ฝันไปเถอะ ผมไม่มีทางปล่อยให้คุณตายหรอก”
ปานตะวันยังไม่มอง “ฉันก็จะตายไม่ได้ ถ้าฉันยังหาน้องสาวฉันไม่เจอ”
รถนาคินทร์เบรกเอี้ยดดดดด แล้วจอดนิ่ง “เมื่อกี้คุณว่าอะไรนะ?”
ปานตะวันหันมาจ้องหน้านาคินทร์ น้ำตาคลอเบ้า แต่เสียงเข้มเย็น “ฉันออกมาตามหาน้องสาวฉัน”