บทละครโทรทัศน์ ซีรี่ส์เลือดมังกร หงส์ ตอนที่ 10
หน้าบ้านไช้มีโคมจีนแขวนหน้าบ้านสื่อว่าบ้านนี้มีคนตาย รถจอดอยู่ด้านหน้า หลิวแต่งตัวด้วยเสื้อผ้าเนื้อหนา โทนสีดำไว้ทุกข์เตรียมขึ้นเครื่องไปเมืองจีน หลง เม้ง และคนแก๊งไก่ฟ้า ตั้งแถวส่งหลิวที่หน้าบ้าน
“เถ้าแก่เนี้ยจะไปจริงๆเหรอครับ”
“อั๊วตัดสินใจแล้ว จะกลับไปอยู่กับพี่สาวที่เมืองจีน ไม่หวนมาเหยียบที่นี่อีก” หลิวยื่นซองใส่เงินหนาเตอะให้อาหลง “เงินนี่ อั๊วให้พวกลื้อเอาไปตั้งตัว เก็บไว้เป็นทุนรอนค้าขายก็ได้ แต่อย่าเข้ามายุ่งเกี่ยวกับวงการนักเลงอีก”
“ทำไมเถ้าแก่เนี้ยถึงไม่อยากให้พวกอั๊วอยู่ในวงการ”
“นักเลงก้าวขึ้นสู่ความยิ่งใหญ่ด้วยเลือดคนอื่นฉันใด ก็ต้องก้าวลงจากบัลลังก์ด้วยเลือดของตัวเองฉันนั้น... นี่คือสัจธรรมของวงการนักเลง”
“เถ้าแก่เนี้ยไม่อยากรู้เหรอครับว่าใครฆ่าเถ้าแก่ไช้”
“ถ้ารู้ตัวคนฆ่าเฮียไช้แล้ว ลื้อจะทำยังไง”
“ล้างแค้น ! ความแค้นของเถ้าแก่ไช้จะต้องได้รับการชำระ”
“ต่อให้ลื้อชำระแค้นเก่า ก็เท่ากับสร้างแค้นใหม่ ไม่รู้จักจบจักสิ้น”
“อะไรจะเกิดก็ให้มันเกิด ขอเพียงฆ่าศัตรูได้ อั๊วยอมแลกด้วยชีวิต”
“อั๊วไม่อยากเห็นใครต้องมาตายอีกแล้ว อาหลง... เลิกล้มความคิดที่จะแก้แค้นแล้วไปจากที่นี่ซะ ไปให้ไกลๆ.... นี่คือคำเตือนสุดท้ายจากอั๊ว”
หลงนิ่งไม่ตอบคำ ดวงตาที่มองหลิวอย่างแข็งกร้าว แทนคำปฏิเสธ !
“เราต้องไปแล้วครับ เถ้าแก่เนี้ย” คนขับรถเตือน
“อั๊วไปก่อนนะ อาหลง ขอให้พวกลื้อโชคดี...”
หลง และคนอื่นๆค้อมศีรษะอำลาหลิวเป็นครั้งสุดท้าย หลิวขึ้นรถ รถเคลื่อนออกไป หลงมองตามจนลับสายตา
หลงเห็นเม้งและคนอื่นๆหิ้วของเตรียมย้ายไปอยู่แก๊งอื่น “พวกลื้อจะไปไหนกัน”
“อั๊วจะมีปัญญาไปไหนได้ นอกจากไปเข้าแก๊งกระเรียน”
“เถ้าแก่เนี้ยขายกิจการทั้งหมดให้เถ้าแก่เต็ก พวกอั๊วก็คงต้องไปอยู่นั่น”
“เฮียหลงไปกับพวกเรามั้ย” เม้งถาม