บทละครโทรทัศน์ ซีรี่ส์เลือดมังกร หงส์ ตอนที่ 1
เทศกาลสารทจีนที่ศาลเจ้า มีป้ายผ้าห้อยข้างหน้าศาลเจ้าว่า “ประเพณีทิ้งกระจาด ศาลเจ้าตั้วเล่าเอี๊ยะ (เจ้าพ่อเสือ) ประจำปี 2500” สิงโตต่อตัวสูงน่าตื่นเต้น ผู้ชมตบมือเกรียวทั้งหวาดเสียวทั้งชื่นชมในความสามารถ
คนจีนจุดธูปไหว้บูชาเทพเจ้าในศาลเจ้า เครื่องเซ่นไหว้เต็มไปหมด ต่างขอพรเปี่ยมด้วยศรัทธา
ผู้คนกลุ่มรุมแย่งของในพิธีทิ้งกระจาดวุ่นวาย ภรพ ทรงกลด ธาม และคณิน กำลังแจกของ โดยมีหงส์ช่วยส่งของให้
หลงหาบกระเพาะปลาเข้ามาขาย สอดส่ายสายตามองหน้าเป้าหมายคือเถ้าแก่สุงด้วยไฟแค้น เสียงดนตรีโหมโรง สื่อว่างิ้วกำลังจะเริ่มในอีกไม่ช้าดังขึ้น หลงมองไปยังโรงงิ้วที่ตกแต่งสวยงาม
ชาวบ้านคนหนึ่งเดินเข้ามาหาหลงจะซื้อกระเพาะปลา “กระเพาะปลาชามนึง”
หลงพูดนิ่งๆ “อั๊วไม่ขาย”หลงพูดจบก็แฝงเร้นตัวปะปนกับผู้คนที่เตรียมรอดูงิ้วที่กำลังจะเริ่มขึ้นในอีกไม่ช้า
หลังเวทีงิ้ว เถ้าแก่สุงอธิษฐานหน้ารูปปั้นฉั่งหง่วงส่วยเทพประจำโรงงิ้ว พร้อมเครื่องเซ่นได้แก่ขนมเปี๊ยะกลมใหญ่ และสิงโตน้ำตาล นักแสดงงิ้วนั่งคุกเข่าเป็นระเบียบ ตั้งแต่ฉางพระเอกงิ้ว หมวยนางเอกงิ้ว กุ่ยตัวตลก ไปเรื่อยๆจนกระทั่งถึงหงส์ ที่ไม่ได้แต่งงิ้ว ดูแปลกแยกกว่าคนอื่น
“วันนี้คณะเฟิ่งหวงจะเปิดการแสดง ขอให้การแสดงราบรื่น ผู้ชมชอบใจ ไร้อุปสรรคใดๆด้วยเถิด”
พอจบคำอธิษฐานทุกคนคำนับ หวังเก็บธูปมาปัก หยิบถาดขนมเปี๊ยะมาแบ่งให้ทุกคนกินตามธรรมเนียม เถ้าแก่สุงตรวจดูเครื่องแต่งกายชุดขุนพลหยางจงเป่าให้ฉาง เห็นว่าทุกชิ้นเรียบร้อยดีแล้ว “วันสาร์ทปีนี้คนเยอะกว่าทุกปี เต็มที่นะ อาฉาง อย่าทำให้ทุกคนผิดหวัง”
“อั๊วจะทำให้ดีที่สุด อาป๊าเพื่อคณะเฟิ่งหวงของเรา”
ทันใดนั้นลมแรงพัดมาวูบหนึ่งทำให้ตะเกียงน้ำมันที่อยู่หน้าศาลดับพรึบลง หัวใจเถ้าแก่สุงกระตุกวูบ ตะเกียงดับถือเป็นลาง ต้องให้ตะเกียงสว่างตลอดเวลาที่แสดงเปรียบเสมือนพลังชีวิต “อาหวัง ลื้อรีบจุดตะเกียงเร็วเข้า!”
หวังหน้าตาเลิกลั่ก รีบจุดตะเกียงตามคำสั่งเถ้าแก่สุงทันที
เสียงดนตรีงิ้วเริ่มบรรเลง หงส์เห็นสีหน้าเถ้าแก่สุงไม่ค่อยดี ยืนนิ่ง หน้าซีดเผือด ก็เข้าไปเตือน “อาป๊า เราต้องเริ่มแสดงแล้ว เดี๋ยวทางนี้หงส์จะคอยดูแลให้เอง”
เถ้าแก่สุงคล้ายไม่เห็นหงส์อยู่ในสายตา ออกจากหลังเวทีไป ใจคอไม่สู้จะดีนัก