รีเซต

บทละครโทรทัศน์ ซีรี่ส์เลือดมังกร หงส์ ตอนที่ 1 หน้า 3

บทละครโทรทัศน์ ซีรี่ส์เลือดมังกร หงส์ ตอนที่ 1 หน้า 3
19 กรกฎาคม 2558 ( 21:53 )
1M
ซีรี่ส์เลือดมังกร หงส์ ตอนที่ 1
15 หน้า

หงส์เห็นหลงแทนที่ หงส์จำหน้าหลงได้ติดตา!!! หลงเห็นซ้งเป็นคนยิงอาฉางจำได้ว่าเป็นคนที่ฆ่าเมียตายด้วยจึงรีบวิ่งตามออกไป

 

หลงวิ่งตามซ้งไปในตรอก จะจับตัวซ้งให้ได้ ซ้งวิ่งหนี หลงวิ่งตามเห็นหลังซ้งไวๆ  หลงวิ่งมาถึงทางแยก ซ้งหายไปแล้ว เจ็บใจที่ตามจับซ้งไม่ได้

 

บนเวทีงิ้ว เถ้าแก่สุงตาเบิกโพลง ตกใจสุดขีดกับภาพที่อยู่ตรงหน้า ฉางนอนจมกองเลือด หายใจรวยระริน กระสุนถูกเข้าจุดสำคัญ “อาฉางงงง!!”

ม่านสายตาฉางพร่าพรายเหมือนคนใกล้ตาย เห็นหน้าหงส์ร้องไห้น้ำตาเป็นสายเลือด ฉางเห็นภาพในวัยเยาว์ตอนกำลังสอนงิ้วให้หงส์อยู่หัวเราะกันสนุกสนาน เสียงจังหวะการเต้นของหัวใจที่ค่อยๆช้าลงเรื่อยๆ  

เถ้าแก่สุงตาเบิกโพลง ตกใจสุดขีดกับภาพที่อยู่ตรงหน้า “อาฉางงงง!!” เถ้าแก่สุงปราดเข้ามาผลักหงส์กระเด็นด้วยความชิงชัง “ออกไป !!” เถ้าแก่สุงกอดร่างโชกเลือดของฉาง ร่ำไห้ “อาฉาง ลื้ออย่าเป็นอะไรนะ อาฉาง”

“อาป๊า... อั๊วขอโทษ... อั๊วคงไม่มีโอกาสได้เล่นงิ้วให้คณะของเราอีกแล้ว หงส์... เฮียฝากอาป๊า... ฝากคณะด้วย... รับปากเฮียสิ หงส์” 

หงส์ร่ำไห้ กุมมือที่เปื้อนเลือดของฉางไว้แน่น “หงส์รับปาก...จะให้หงส์ทำอะไรได้ทั้งนั้น แต่เฮียอย่าเป็นอะไรนะ...”

ฉางฝืนยิ้มจงๆเป็นครั้งสุดท้ายก่อนหลับตาลง สิ้นใจ

“อาฉาง !!!! / เฮีย !!!!” หงส์กับเถ้าแก่สุงกอดอาฉางปล่อยโฮออกมา แทบจะตายตาม

 

งานศพฉาง หงส์ในชุดขาวยกมือไหว้ขอบคุณแขกเหรื่อที่มาร่วมงาน พากันทยอยกลับจวนจะหมดแล้ว หงส์เห็นเถ้าแก่สุง ยังคงนั่งนิ่งราวรูปปั้นนั่งจ้องมองรูปอาฉางที่ตั้งในงานศพไม่วางตา ยังทำใจไม่ได้ 

หงส์เข้ามาพร้อมกับชามข้าวต้มร้อนๆยื่นให้เถ้าแก่สุง “ข้าวต้มร้อนๆ...อาป๊า”

“อั๊วไม่หิว”

“รองท้องสักหน่อยก็ยังดี อาป๊ายังไม่ได้กินอะไรตั้งแต่เช้า”

“อั๊วบอกว่าไม่หิว ไม่ได้ยินหรือไง” 

“ที่จริง อาป๊าควรอยู่บ้าน ไม่น่ามาร่วมงานเลย อาแปะจางบอกว่าโบราณเค้าถือ...”

“ดีสิ...ตายๆมันซะก็ดี อั๊วจะได้ตามไปอยู่กับอาฉางในปรโลก”

“อาป๊า... หักห้ามใจบ้างเถอะ เฮียฉางไปสบายแล้ว...”

เถ้าแก่สุงโมโหเอามือปัดชามข้าวต้มตกพื้น แตกกระจาย หกเรี่ยราด “ไม่ต้องมาสอนอั๊ว นังตัวซวย!!!” หมวยกับอากุ่ยที่ยืนส่งแขกอยู่ที่ด้านหน้าศาลา หันควับมามองพร้อมกัน เถ้าแก่สุงตวาดลั่น “ไปให้พ้น !!!อั๊วไม่อยากเห็นหน้าลื้อ! จะไปตายที่ไหนก็ไป! ไป!!!”

หงส์ถูกเถ้าแก่สุงไล่ตะเพิด เสียใจแต่เก็บความรู้สึก ค่อยๆเดินออกไป หมวยกับกุ่ยมองตามหลังหงส์ 


15 หน้า