บทละครโทรทัศน์ ซีรี่ส์เลือดมังกร หงส์ ตอนที่ 1 หน้า 5
หงส์นึกในใจ...แล้วฉันล่ะ จะไปล้างแค้นกับใครในเมื่อคนที่ทำให้ทุกข์ใจคือพ่อของตัวเอง? แสงจากฟ้าแลบสาดเข้ามาก่อนดังครืน ทำให้หงส์เห็นหน้าหลงชัดๆวูบหนึ่ง แววตาเปี่ยมไปด้วยไฟแค้น หงส์เห็นหน้าหลงจำได้ติดตา เข้าใจผิดคิดว่าเป็นคนที่ยิงอาฉาง หงส์ตกใจ “แก!”
หลงเองก็ตกใจเช่นกัน เมื่อรู้ว่าหงส์เป็นลูกสาวเถ้าแก่สุง ศัตรูของตน ก็รีบหนีไป หงส์รีบวิ่งฝ่าสายฝนตามหลงไปแต่ไม่ทัน หลงวิ่งฝ่าสายฝนออกไปกลืนหายไปกับความมืด
เสียงกระสุนปืนดังปัง !!!ลั่นขึ้นมาก่อน หงส์ฟุบอยู่กับโต๊ะเผลอหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ ผวาสะดุ้งตื่น หงส์ละเมอเรียก “เฮีย !!!!” มือหงส์ปัดกรอบรูปที่ตั้งอยู่บนโต๊ะ ล้มคว่ำหน้าลง หงส์หยิบกรอบรูปหงายขึ้นมา หงส์ เห็นรูปฉางในชุดซ้อมงิ้วถ่ายคู่กับหงส์ตอนเด็ก แล้วนึกย้อน
เสียงเชียร์ของเด็กๆเฮลั่น ปรบมือเกรียวกราว หงส์ควงทวนไม้พลอง หมุนตัว ตีลังกา โยนไปมา เดาะไม้พลองอย่างแคล่วคล่อง หงส์ใช้เท้าเตะทวนไม้พลองลอยหวือขึ้นไปในอากาศ ประตูเปิดออก
เถ้าแก่สุงเดินออกมาหน้าตาถมึงทึง คว้าทวนไม้พลองเอาไว้ได้ พวกเด็กๆที่ยืนดูเห็นท่าไม่ดี วิ่งหนีเตลิดไปกันหมด เถ้าแก่สุงไม่พูดพล่ามทำเพลง เอาทวนไม้พลองฟาดที่ก้นหงส์ไม่ยั้ง “อั๊วสั่งให้ลื้ออยู่บ้านเป็นกุลสตรี แต่ลื้อไม่เคยฟังอั๊วเลย ผู้หญิงเล่นงิ้วไม่มีวันเจริญ ผู้ชายที่ไหนจะมาขอแต่งงานด้วย”
“ทำไมผู้ชายเล่นงิ้วได้ ผู้หญิงจะเล่นไม่ได้ หงส์อยากเป็นพระเอกบู๊เหมือนเฮียฉาง”
เถ้าแก่สุงกัดฟันกรอด โกรธจัด ฟาดก้นหงส์แรงขึ้นอีก “อวดดี! ลื้อกล้าเถียงอั๊วเหรอ ห๊า!!!” เถ้าแก่สุงกระหน่ำตีหงส์
ฉางมาคุกเข่า ยุดไม้พลองเอาไว้ไม่ให้ตีน้อง “อาป๊า พอเถอะ หงส์สำนึกผิดแล้ว”
เถ้าแก่สุงเห็นแก่ฉาง โยนทวนไม้พลองทิ้ง “คุกเข่าไป ธูปหมดดอกเมื่อไหร่ค่อยลุก”
ธูปดอกใหญ่มาก ปักลงในกระถางตรงหน้าหงส์
“อั๊วเป็นคนสอนงิ้วให้หงส์ ถ้าอาป๊าจะทำโทษหงส์ ก็ต้องลงโทษอั๊วด้วย” ฉางคุกเข่าใกล้ๆหงส์ เถ้าแก่สุงโมโหหัวฟัดหัวเหวี่ยงเดินหลุดไป
“หงส์ทำให้เฮียต้องพลอยเดือดร้อนไปด้วย”
“เรามีกันแค่สองคนพี่น้อง อย่าว่าแต่เรื่องแค่นี้เลย มากกว่านี้เฮียก็ทำให้ได้”
หงส์ประทับใจฉาง ยิ้มทั้งน้ำตา
หงส์นึกถึงตอนที่ไพศาลเอากล้องมาถ่ายครอบครัวเถ้าแก่สุง แต่เถ้าแก่สุงไม่ยอมถ่ายด้วย จึงเหลือแค่รูปคู่ฉางกับหงส์
น้ำตาของหงส์หยดลงบนรูปภาพในมือ หงส์เอานิ้วปาดคราบน้ำตาที่หยดลงบนแผ่นกระจก รู้สึกราวกับว่าเหตุการณ์ในอดีตคล้ายเกิดขึ้นเมื่อวาน คำสั่งเสียของฉางยังคงก้องอยู่ในหัว