บทละครโทรทัศน์ ซีรี่ส์เลือดมังกร หงส์ ตอนที่ 3 หน้า 2
สิ้นคำสาบานของเถ้าแก่สุง ทั้งสองก็คารวะเถ้าแก่สุงพร้อมกัน “พี่ใหญ่” ทั้งสามยิ้มให้กันเปี่ยมไปด้วยมิตรภาพอันแน่นเหนียว
เถ้าแก่สุงมองภาพในอดีตแล้วหวนคิดถึงมิตรภาพระหว่างสามพี่น้อง คำพูดของไช้ดังแว่วเข้ามาในหัว
“พี่น้อง! จนป่านนี้ลื้อยังกล้าพูดคำๆนี้อีกเหรอ ถ้าพี่ใหญ่ยังคิดถึงพี่ถึงน้อง คิดถึงวันที่เราสามคนสาบานร่วมกันในคุกเมื่อสามสิบปีก่อน คงไม่นั่งเฉยปล่อยให้มันหยามน้ำหน้าอั๊วจนถึงวันนี้หรอก”
เถ้าแก่สุงถอนใจหนักๆ แล้วคล้ายรำพึงกับรูปของไช้ “ลื้อไม่ได้ตกที่นั่งเดียวกันกับอั๊ว ลื้อไม่มีวันเข้าใจหรอก อาไช้ ว่าการเป็นพญามังกรที่อยู่เหนือมังกรมันหนักหนาขนาดไหน” เถ้าแก่สุงคิดไม่ตก ทันใดนั้น เสียงนาฬิกาตีเหง่งหง่างบอกเวลา 2 ยาม เถ้าแก่สุงฉีกปฏิทีนจีนที่แขวนอยู่ เข้าสู่วันใหม่ เป็นวัน 15 ค่ำ เดือน 8 ทางจันทรคติ (วันไหว้พระจันทร์) เถ้าแก่สุงคิดอะไรบางอย่าง ก่อนทรุดตัวลงนั่งที่โต๊ะทำงาน ชั่งใจอยู่ครู่หนึ่งก่อนตัดสินใจหยิบพู่กันจีนขึ้นมา เถ้าแก่สุงเขียนจดหมายหาเสี่ยเกาทันที
เช้ามืดในครัว ที่โรงงิ้ว หงส์เคาะแม่พิมพ์ออก เห็นเป็นขนมไหว้พระจันทร์ที่มีลวดลาย “หงส์” บนขนมไหว้พระจันทร์นั้น
หมวยชื่นชม “ถึงเทศกาลตงชิวทีไร ใครๆก็ถามถึงแต่ขนมไหว้พระจันทร์ที่คณะเราทำแจกทุกปี ฝีมือเจ้หงส์นี่ไม่ใช่เล่นๆเลยนะ”
“ไม่ใช่เพราะหงส์หรอก เพราะสูตรของอาป๊าต่างหาก”
“ก็ทั้งสองอย่างนั่นแหละ สูตรดีแต่คนทำมือไม่ถึง ขนมก็คงอร่อยไปไม่ได้ จริงมั้ย เก่งทั้งงานบ้าน งานครัวแบบนี้ บ้านไหนได้เจ้หงส์เป็นสะใภ้คงโชคดีไปทั้งชาติ”
หงส์ยิ้มเศร้าๆ “โชคร้ายล่ะสิไม่ว่า”
“เจ้หงส์ของหมวยสวยออกขนาดนี้ ถึงได้มีหนุ่มมาชะเง้อชะแง้อยู่หน้าโรงงิ้วทุกวัน”
“มีซะที่ไหนเล่า”
“ทำไมจะไม่มี ก็อาหลงไง หมวยว่าเค้าชอบเจ้นะ แล้วเจ้ล่ะ ไม่สนเค้ามั่งเหรอ”
“แก่แดดแก่ลมนักนะเรา... เอาเวลาไปสนเฮียกุ่ยของตัวเถอะ” หงส์เอาผงแป้งป้ายจมูกหมวยแก้เขิน หมวยย่นจมูก หัวเราะกันสองคน
ที่คฤหาสน์เสี่ยเกา อาซายื่นซองจดหมายปิดผนึกประทับตราของแก๊งหงส์ดำยื่นให้เสี่ยเกา
“คนของเถ้าแก่สุงฝากจดหมายนี่มาให้เสี่ยครับ”
เสี่ยเการับจดหมายมาคลี่อ่าน เป็นลายมือภาษาจีนใจความสั้นๆ ใจความว่าเชิญมาจิบน้ำชาที่โรงงิ้วเฟิ่งหวง “สั่งคนเตรียมรถให้พร้อม... คืนนี้อั๊วะจะไปจิบน้ำชากับเถ้าแก่สุงที่โรงงิ้วสักหน่อย”