บทละครโทรทัศน์ ซีรี่ส์เลือดมังกร หงส์ ตอนที่ 8 หน้า 6
ทันใดนั้นเถ้าแก่สุงก็เดินเข้ามาดูอาการกุ่ยเห็นคนของตนสะบักสะบอม ก็เดือด แต่ระงับเอาไว้ในใจ “ขอบใจลื้อมากนะ อาหลงที่ช่วยพาอากุ่ยกลับมา... ลื้อช่วยคนของอั๊ว ก็เท่ากับช่วยอั๊วด้วยครั้งนี้แก๊งหงส์ดำติดหนี้บุญคุณลื้อ อั๊วจะถือว่าลื้อเป็นสมาชิกของที่นี่ด้วย”
หมวยกับหงส์ต่างยินดีที่เถ้าแก่สุงไว้เนื้อเชื่อใจหลง หลงเหลือบมองเถ้าแก่สุงก่อนหลบตา จะมาฆ่าเถ้าแก่สุงแท้ๆ แต่กลับกลายเป็นช่วยคนของเถ้าแก่สุง “แต่ก็น่าเสียดายที่อั๊วพลาดโอกาสจัดการ “ไอ้คนเลว””
“ฟ้าดินคงไม่ปล่อยให้คนชั่วลอยนวลนานนักหรอก” เถ้าแก่สุงเปรย
“อั๊วก็หวังเช่นนั้น” หลงมองเถ้าแก่สุงด้วยแววตาคั่งแค้น
คฤหาสน์เมฆินทร์ เมฆินทร์หัวเสียต่อว่าเกาที่เป็นฝ่ายแพ้การประลอง “ไหนลื้อบอกว่าจัดการให้ไอ้เด็กปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมนั่นถอนตัวไปแล้วไง แล้วคนที่คณะเฟิ่งหวงส่งมาประลองงิ้ววันนี้มันเป็นใคร”
“ไอ้หนุ่มคนนั้น กระผมส่งคนไปจัดการเรียบร้อยแล้วครับท่าน แต่ไม่คิดว่าเถ้าแก่สุงจะกล้าส่งลูกสาวตัวเองลงประลองแทน”
“ลูกสาว ? นี่แพ้กระทั่งผู้หญิงงั้นเหรอ” เสี่ยเกาได้แต่นิ่งเงียบ เสียหน้า พูดแก้ตัวไม่ออก เจ็บใจที่แพ้กระทั่งผู้หญิง
เมฆินทร์เดือด “รู้ถึงไหนอายถึงนั่น ! แล้วไอ้พวกลิ่วล้อที่ถูกจับไป แกจะทำยังไง”
“เรื่องนี้ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของกระผมเองครับ” เสี่ยเการับรอง
“จะทำอะไรก็รีบๆทำเข้า อย่าให้สาวมาถึงฉันก็แล้วกัน”
“ครับท่าน” เสี่ยเกาค้อมศีรษะรับคำสั่งเมฆินทร์
ห้องสอบสวน โรงพัก ชานนท์กำลังสอบสวนสมุนอาซาซึ่งใส่กุญแจมือถูกคุมตัวในห้องสอบสวน ไม่รู้ร้อนรู้หนาว ชานนท์พลิกแฟ้มประวัติคนร้าย เห็นรูปสเกตซ์ของสมุนซา และรายละเอียดคดีที่เคยก่อ “ตามแฟ้มประวัติบอกว่าแกกับพวกตั้งแก๊งก่อคดีอุ้มเรียกค่าไถ่โชกโชน มีหมายจับค้างเก่าอีก 3 หมาย เคยถูกจับกุมและก่อคดีสำคัญๆ มาแล้วถึง 7 คดี แต่พวกแกก็ลอยนวลไปได้ทุกครั้ง คนที่อยู่เบื้องหลังแกคงเส้นใหญ่มากสินะ”
“คราวนี้ก็เหมือนกัน... เดี๋ยวนายใหญ่กูก็ส่งคนมาช่วย”
ชานนท์เอาไฟสอบสวนส่องหน้าสมุนซา คาดคั้นเอาความจริง “นายใหญ่แกเป็นใคร”
“คนที่สั่งย้ายพวกมึงได้ทั้งโรงพัก” ลูกสมุนอาซาหรี่ตา ยิ้มอย่างยียวน ท้าทาย ไม่สะทกสะท้านแม้แต่น้อย
ลูกสมุนอาซาถูกตำรวจเอาตัวมาขังไว้ในคุกรวมกับพวกลิ่วล้ออื่น ตำรวจล็อคกุญแจห้องขัง แล้วก็เดินออกไปสักพักอาซาก็มาหยุดยืนที่หน้าห้องขัง
ลูกสมุนอาซากับลิ่วล้อเห็นอาซามาก็ดีใจ มีคนมาช่วยแล้วเกาะลูกกรงห้องขังด้วยความลิงโลด “นายใหญ่ให้เฮียมาช่วยพวกผมแล้วใช่มั้ยครับ”
“พวกแกเผลอปริปากบอกอะไรมันหรือเปล่า”