บทละครโทรทัศน์ ซีรี่ส์เลือดมังกร หงส์ ตอนที่ 8 หน้า 8
“ทำไมนายถึงได้มั่นใจนัก”
“วันประลองงิ้ว อั๊วะเห็นคนของเสี่ยเกาสั่งให้ฆ่าอากุ่ย”
“ถ้างั้นนายไปกับฉัน”
“ไปไหนครับ”
“ไปแจ้งความ นายเป็นพยานเรื่องนี้ได้ไปบอกทุกอย่างที่นายรู้เห็นกับตำรวจ”
“แก๊งไก่ฟ้ากับแก๊งค้างคาวเป็นอริกัน ตำรวจไม่รับฟังคำให้การของผมหรอกครับ”
“นั่นก็ไม่ได้ นี่ก็ไม่ได้ แล้วจะปล่อยให้เสี่ยเกามันลอยนวลอย่างนี้น่ะเหรอ”
“เราไม่มีหลักฐาน จับไม่ได้คาหนังคาเขา ก็เอาผิดพวกมันยาก”
“ความเลวมันปิดไม่มิดสักวันหางมันก็ต้องโผล่ออกมาจนได้ ฟ้าดินคงไม่ปล่อยให้คนชั่วอย่างเสี่ยเกาเสวยสุขนานนักหรอก” หงส์อึดอัด ถึงจะรู้ว่าเป็นฝีมือเกา แต่ก็ยังทำอะไรไม่ได้
โกดังร้าง หลงปามีดไปยังหุ่นฟางที่สมมุติแทนตัวว่าเป็นคนที่ฆ่าเหมย มีดเข้าที่จุดสำคัญทุกเล่ม หลงคิดถึงคำพูดของไช้ที่ชื่นชมเถ้าแก่สุง คำพูดเถ้าแก่สุงที่บอกว่าเคยฆ่าคนแค่คนเดียว แล้วยิ่งสับสน หลงเตะหุ่น และกระชากเป็นชิ้นๆ ระบายอารมณ์ หลงตะโกนอย่าบ้าคลั่ง เสียงก้องกังวานไปทั้งโกดัง “อาเหมย ช่วยบอกอั๊วทีเถอะ ใครกันแน่ที่ฆ่าลื้อ ใคร บอกอั๊วสิใคร” หลงมั่นใจว่าคนดีอย่างเถ้าแก่สุงไม่น่าจะฆ่าเหมย แต่ยังคงมืดแปดด้าน ไม่รู้คนร้ายตัวจริง
หลังโรงงิ้ว กุ่ยใบหน้ายังฟกช้ำ เผากระดาษเงินกระดาษทองให้แม่ คิดทบทวนเรื่องซื่อเหนียง
กุ่ยตัดพ้อซื่อเหนียงด้วยความน้อยใจ ซื่อเหนียงขอร้องให้เรียกตัวเองว่าแม่ก่อนจะกระโดดบ่อน้ำฆ่าตัวตาย
“อากุ่ย...ที่แล้วมา แม่ผิดกับลูกนัก... ทั้งๆที่แม่ไม่เคยเลี้ยงดูลูกอย่างแม่คนอื่นๆ...แต่กลับเป็นภาระให้ลูกแทน... แม่ช่างเห็นแก่ตัวจริง...เห็นแก่คนที่กำลังใกล้ตาย...ช่วยเรียกฉันว่า “แม่” สักคำได้ไหม” ซื่อเหนียงไม่อยากเป็นตัวถ่วงอีกต่อไป ตัดสินใจกระโดดบ่อน้ำปลิดชีพตัวเองทันที “อากุ่ย! หนีไปลูก! หนีไป!”
กุ่ยตาเหลือก เกาะขอบบ่อ ไขว่คว้าร่างซื่อหนียงแต่ไม่ทันแล้ว “แม่.... !!!”
ซื่อเหนียงซึ่งร่วงลงไปในบ่อน้ำบาดาลที่มืดมิดยิ้มทั้งน้ำตาด้วยความดีใจที่ได้ยินคำว่าแม่
กุ่ยยิ่งคิดก็ยิ่งเสียใจ ร้องไห้ออกมาเหมือนเด็กๆ หมวยตามหาจนพบกุ่ยนั่งหันหลังร้องไห้อยู่คนเดียว จึงเข้าไปนั่งข้างๆกุ่ย
“ต่อไปจะไม่มีใครมาแอบดูอั๊วเล่นงิ้วด้วยความชื่นชมยินดีอีกแล้ว แม่จากไปโดยที่ อั๊วยังไม่ทันได้ตอบแทนพระคุณเลยสักครั้ง อั๊วมันเนรคุณจริงๆ...”
หมวยมองกุ่ยด้วยความสงสารเห็นใจที่ต้องเสียแม่ไป ค่อยๆเอื้อมมือไปลูบหลังกุ่ยปลอบใจ “หักห้ามใจบ้างเถอะเฮีย อาซ้อไปสบายแล้ว