บทละครโทรทัศน์ เกมพยาบาท ตอน 22

บทประพันธ์ : ระกา  นุกูลบทโทรทัศน์ โดย วาทินีย์ 

อัคคีจอดรถหน้าบ้านฉัตรชบา คุยโทรศัพท์ค้างอยู่กับฉัตรชบา

“ผมอยู่หน้าบ้านแล้ว คุณออกมาพบผมหน่อย ผมมีเรื่องสำคัญที่ต้องบอกคุณ”

สักพักเห็นฉัตรชบาออกมาในชุดนอนที่มีเสื้อคลุมถือโทรศัพท์เข้ามา  อัคคีเห็นฉัตรชบาก็โผเข้ากอดอย่างแรง

ฉัตรชบาผลักออก “ไหนนายบอกว่ามีเรื่องสำคัญจะบอกชั้น”

“ผมรู้ทุกเรื่องหมดแล้ว รู้แล้วว่าใครเป็นคนฆ่าศา”

“ใครคะ”

“เกษณีย์

“คุณเกษ!!!!

“ใช่...เกษณีย์เป็นคนวางแผนกับไอ้พัฒนะวางยาและทำร้ายศา แต่ศาหนีไปได้ เกษณีย์กลัวพลาดก็เลยส่งไอ้เดนนรกพวกนั้น ตามไปทำร้ายศาอีก แถมยังสร้างเรื่องทำให้ผมเข้าใจพวกคุณผิด ผมขอโทษ ยกโทษให้ผมด้วย ได้โปรดยกโทษให้ผมด้วย”

ฉัตรชบายืนนิ่งอึ้งเมื่อรู้ความจริง อัคคีกอดฉัตรชบาแน่นๆ อีกครั้ง

“ไม่ใช่ชั้นคนเดียวหรอกที่นายควรขอโทษ”

อัคคีรู้สึกผิดกับฉัตรชนกไม่ต่างอะไรกับที่รู้สึกผิดกับฉัตรชบา ฉัตรชนกที่เดินออกมาหน้าบ้าน เห็นฉัตรชบายืนคุยกับอัคคีอยู่ก็แปลกใจ  เป็นห่วงฉัตรชบา อัคคีมองหน้าฉัตรชนก

อัคคีเดินเข้าไปใกล้ มองหน้าฉัตรชนกรู้สึกสำนึกผิดจากใจจริง “ผมขอโทษนะครับที่เข้าใจคุณผิดมาโดยตลอด  ขอโทษที่ทำให้คุณต้องเดือดร้อนเพราะความแค้นของผม ขอโทษครับ”

อัคคีโค้งให้ฉัตรชนก ฉัตรชนกรู้สึกจุกกับคำขอโทษนี้ ภาพเรื่องราวความแค้นระหว่างอัคคีกับฉัตรชนกที่มีอยู่ในใจทำให้ฉัตรชนกน้ำตาซึม ฉัตรชบาที่ยืนดูอยู่ห่างๆน้ำตาไหล

“ขอให้ความแค้นของเรามันจบแค่นี้แล้วกันนะครับ”

ฉัตรชบายืนมองทั้งคู่ สงสารทั้งฉัตรชนกที่ต้องเสียคนรักอย่างวรรณิศา ชีวิตต้องตกนรกเพราะแต่งงานกับคนที่ไม่ได้รักอย่างเกษณีย์ น้องสาวก็ถูกอัคคีจับตัวไปขังและทำร้ายจิตใจ สงสารอัคคีที่สูญเสียน้องสาวสุดที่รักไป และยังต้องมาเข้าใจผิดด้วยความแค้น ฉัตรชบาเหลือบตาไปเห็นเสื้อของอัคคีมีรอยเลือดดวงเบ้อเร่อแถวๆ ท้องด้านซ้าย ฉัตรชบารีบเข้ามาหา

“อัคคี...นายเป็นอะไรอ่ะ”