บทละครโทรทัศน์ เกมพยาบาท ตอน 22 หน้า 5
“อะไรอีกล่ะคะ จะปรักปรำอะไรเกษอีก”
“ชั้นน่ะเหรอจะปรักปรำเธอ ถ้าไม่มีหลักฐาน” อำภาเปิดคลิปตอนเกษณีย์พยายามถอนหน้ากากออกซิเจนของฉกาจออก “เห็นรึยัง จำได้รึยัง ว่าเธอทำอะไรไว้”
“ก็คุณพ่อไอไม่หยุด เกษก็เลยช่วยเอาออกให้ ก็แค่นั้นเอง ทำไมต้องโวยวายด้วยล่ะคะ ไม่เห็นจะเป็นเรื่องใหญ่เรื่องโต”
ฉกาจขัดขึ้น “หยุดโกหกได้แล้วเกษณีย์ เธอเป็นคนผลักชั้นตกบันไดแล้วโยนความผิดให้อัคคี เธอพยายามจะฆ่าชั้นครั้งแล้วครั้งเล่า แต่มันไม่สำเร็จ”
“ไม่จริง”
อัคคีสวน “ยังไม่หมดแค่นั้น เธอเป็นคนวางยาน้องสาวชั้น ทำให้ศาถูกทำร้ายจนตาย คุณทำแบบนี้ทำไม หัวใจคุณมันทำด้วยอะไร ถึงได้เลวทรามต่ำช้าขนาดนี้”
“เกษไม่ได้ทำ คุณมีหลักฐานอะไรมาปรักปรำว่าเกษทำ”
ฉัตรชนกแย้ง “ก็พัฒนะยังไงล่ะ”
เกษณีย์อึ้ง “พัฒนะ”
“พัฒนะบอกผมหมดแล้วถึงแผนชั่วของคุณ”
“คุณพูดอะไร ชั้นไม่รู้เรื่อง บ้าไปกันใหญ่แล้ว เพ้อเจ้ออะไรกันเนี่ย เกษไม่ทนแล้วนะ พอกันที” เกษณีย์จะออกจากบ้านแต่ฉัตรชนกขวางไว้
“แน่ใจเหรอว่าคุณอยากออกไปจริงๆ”
“แน่ใจสิ บ้านนี้มีแต่คนบ้า เกษไม่อยู่ให้พวกคุณมาใส่ร้ายหรอก”
“แต่ข้างนอกมันอันตรายนะ”
“ก็ยังน้อยกว่าในนี้อยู่ดี” เกษณีย์ผลักประตูออกไป เจอนายตำรวจสองนายที่ยืนรออยู่ “ตำรวจมาทำไม”
“ผมเตือนคุณแล้วนะว่าข้างนอกมันอันตราย คุณไม่ฟังผมเอง”
ตำรวจเข้าจับกุมเกษณีย์
“ปล่อยนะ จะมาจับชั้นทำไม”
อัคคีตะคอกใส่ “จับทำไมงั้นเหรอ อยากรู้เหรอว่าจับทำไม คุณฆ่าศา คุณพยายามฆ่าพ่อสามีตัวเอง แล้วเมื่อคืนคุณก็ยิงพัฒนะตาย แค่นี้มันก็เพียงพอแล้วที่คุณจะโดนจับ”
“แกโกหก”
ตำรวจเอ่ย “เชิญครับ”
“ไม่นะ พวกนี้มันใส่ร้ายชั้น ชั้นไม่ผิดนะ ปล่อยชั้น ปล่อย”