บทละครโทรทัศน์ เกมพยาบาท ตอน 22 หน้า 3
เกษณีย์เข้ามาเก็บของในห้องนอนด้วยความรวดเร็ว ก่อนจะเปิดลิ้นชักหยิบเงินออกมา พบว่ามีน้อยมาก เกษณีย์คิดๆ ก่อนออกจากห้องไปพร้อมกระเป๋าเดินทาง
เกษณีย์เดินกลับเข้ามาในห้องมารดา “คุณแม่มีเงินติดตัวเท่าไหร่คะ”
“ไม่กี่หมื่น”
“แล้วเงินในธนาคารล่ะคะ”
“ไม่มีเลย”
“เราต้องใช้เงินในการซ่อนตัว”
“แล้วเราจะไปหามาจากไหน”
“เกษต้องกลับไปบ้านนั้น เกษต้องขโมยเครื่องเพชรนังอำภามาให้ได้ซักชุด เพื่อเป็นทุนในการหลบหนี” เกษณีย์มุ่งมั่นเอาจริง
เกษณีย์ขับรถเข้ามาจอดหน้าโรงแรม “เราจะหลบอยู่ที่นี่ก่อน จนกว่าเกษจะได้เครื่องเพชรมาแล้วเราค่อยหาที่ซ่อนตัวใหม่”
เกษณีย์ลงจากรถ เกสรเดินตามไป “แน่ใจเหรอลูกว่าเราจะหนีพ้น”
“ก็ยังดีกว่าอยู่เฉยๆ รอให้ตำรวจมาจับนะคะ” เกษณีย์เดินนำเข้าไปในโรงแรม
ฉัตรชนกเดินเข้ามาในห้อง “คุณพ่อเป็นยังไงบ้างครับ”
“พ่ออยากกลับบ้าน”
“เดี๋ยวรอคุณหมอตรวจก่อนนะครับ ถ้าไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง ผมจะพาคุณพ่อกลับบ้านครับ เอ่อ คุณพ่อครับ มีคนอยากมาเยี่ยมคุณพ่อด้วยน่ะครับ”
ฉกาจมองหน้าฉัตรชนกสงสัย อัคคีเดินเปิดประตูเข้ามา ฉกาจมองอัคคีงงๆ
ฉัตรชนกเล่าเรื่องราวให้ฉกาจฟังทั้งหมด ฉกาจยิ้มมีความสุขที่เห็นอัคคีเข้าใจความจริงและเลิกอาฆาตพยาบาทครอบครัวตน
ฉัตรชนกบอกอัคคี “นั่นไงครับ หลักฐานของเรา” ฉัตรชนกชี้ไปที่กล้องวงจรปิด “คุณพ่อบอกว่าเกษณีย์พยายามลงมือฆ่าท่าน หลักฐานทั้งหมดอยู่ในกล้อง เธอดิ้นไม่หลุดแน่”
อัคคีสงสัย “คุณลุงฉกาจบอก...หมายความว่ายังไงครับ”
“ลุงหายดีแล้ว”