บทละครโทรทัศน์ Fly To Fin สุดติ่งจิงเกอเบล ตอนที่ 7 หน้า 2

ธันย์หยอก “ดีที่นายเกิดอยากจะโรแมนติกมาฟังเพลงเอาตอนนี้ต่างหาก”

คีนกับลมฝนหันมายิ้มหวานให้กัน ทำเอาสองหนุ่มข้างหลังไม่อยากมอง

จุนหันไปบอกธันย์ “รู้งี้เรียกแท็กซี่ดีกว่าเนอะ”

ที่ร้านอาหารกึ่งผับ จุนกับธันย์ที่กำลังเตรียมตัวบนเวที กระซิบคุยกัน “ดูมันดิ บอกว่าจะมาดูเราเล่นดนตรี”

คีนกำลังกินข้าวอยู่กับลมฝนท่าทางหวานชื่น 

จุนมายืนที่ไมค์ เตรียมจะร้องเพลง “น้ำฝนไม่ได้แทนหยดน้ำตา หรือความเศร้าเพียงอย่างเดียว แต่มันอาจจะหมายถึงความสดชื่นชุ่มฉ่ำหัวใจ เป็นหยดน้ำที่ทำให้ความรักผลิดอกออกผล ผมขอมอบเพลงนี้ให้กับคู่รักที่มากับลมฝน เอ้ย สายฝนนะครับ”

คีนหันมามองจุนยิ้มๆ จุนร้องเพลงความรักแนวสดใส ครู่หนึ่ง นิ้ม โบ๊ท อ้อม ก็เข้ามาในร้าน จุนเห็นก็ตกใจและดีใจ  นิ้มดูอายๆ แล้วเพื่อนก็ดึงไปนั่ง

คีนเห็นนิ้มก็ยิ้มทักทาย แล้วหันไปคุยกับลมฝน “แฟนไอ้จุน”

“เหรอ ไม่เห็นมีใครรู้เลย”

“ความจริงนิ้มเค้ายังไม่ได้ตกลงเป็นแฟนกับมันหรอก แต่ก็เหมือนว่าชอบๆกันนั่นล่ะ ไม่รู้ยังไงเหมือนกัน ต้องรอดู”

ธันย์ที่ตีกลองอยู่ มองนิ้มกับเพื่อนไปนั่ง เด็กเสิร์ฟเอาเมนูมาให้ โบ๊ท อ้อมสั่งอาหารกัน แต่นิ้มมองจุนที่ร้องเพลงอยู่ ทั้งสองมองตากันจนอ้อมต้องสะกิดให้สั่งอาหาร

“นิ้ม ไม่สั่งเหรอ” อ้อมยื่นเมนูให้

นิ้มเลิ่กลั่กด้วยความเขิน แล้วจิ้มส่งๆไป “เอาอันนี้ก็ได้ค่ะ” 

“แหม แล้วบอกยังไม่ชอบเค้า มาถึงก็มองตาวิบวับๆกันเลยนะ”

“บ้าเหรอ เว่อร์ ก็แค่มองเค้าร้องเพลงเฉยๆ”

จุนร้องเพลงเสร็จก็เดินลงมาหานิ้ม โบ๊ท อ้อมแอบยิ้มกัน ธันย์เดินตามลงมา มองจุนที่เดินไปหานิ้ม แล้วจะเดินไปทางอื่น แต่คีนเรียกไว้ “ไอ้ธันย์” ธันย์มานั่งกับคีน คีนเม้าจุน “นี่เค้าเปิดตัวเป็นแฟนกันแล้วเหรอ”

ธันย์เหลือบมองนิดนึง “ไม่รู้ดิ”

“เป็นไรวะ เหนื่อยเหรอ กินไรป่ะ สั่งได้เลยนะ”

“ไม่เป็นไร แค่น้ำก็พอ”

 คีนยกมือเรียกเด็กเสิร์ฟมาสั่งน้ำ ธันย์แอบมองนิ้มหน้าเศร้าๆ โดยที่ไม่รู้ว่าลมฝนก็แอบสังเกตตนอยู่ 

ที่โต๊ะนิ้ม จุนเอ่ยขึ้น “ไม่คิดว่านิ้มจะมานะเนี่ย”

นิ้มเขินๆ “พอดีวันเกิดโบ๊ทเค้าน่ะ เค้าก็เลยชวนมา”

โบ๊ทอธิบาย “นิ้มบอกว่าจุนร้องเพลงอยู่ที่นี่ เราก็เลยจะมาเลี้ยงวันเกิดที่นี่ซะเลย”

“แฮ็ปปี้เบิร์ทเดย์นะ”

“ขอบคุณจ้ะ แล้วก็ขอบคุณที่มันเป็นวันแห่งความรัก”