บทละครโทรทัศน์ พ่อยุ่งลุงไม่ว่าง ตอน 23 หน้า 3
ไม่น่ามีอะไรแล้วล่ะ” ลูกกวาดยื่นหน้ามาพูดใส่มือถือ “ลุงเต็งกับดาวฮันนีมูนกันให้มีความสุขเถอะค่ะ”
เวนิสเสริมมา “จริงเฮีย กว่าจะมีวันนี้ได้ ไม่ใช่วันสองวัน ติ่งลุ้นกันเหนื่อยเลย”
ลูกกวาดขำๆ แล้วดึงเน็คไทแรงไปหน่อยชิดกระเดือกเวนิส “โอ๊ย จะฆาตกรรมสามีรึไง”
เต็งคุยมือถือ สีหน้าเป็นห่วง “แล้วแกทำงานกับที่บ้านเป็นไงล่ะ ปรับตัวได้รึยัง”
“ก็พยายามเปิดใจอยู่เฮีย วันนี้ป๊าจะพาไปแนะนำตัวกับลูกค้าแล้วก็เพื่อนๆ ท่าทางแกจะวางมือจริงๆ สงสัยผมจะถอยไม่ได้ซะแล้ว” เต็งยิ้มดีใจด้วย “ดีแล้ว ป๊ากับม๊านายจะได้พัก”
เวนิสน้ำเสียงเป็นห่วง “เฮียไม่คิดกลับไปช่วยงานพ่อเฮียเหรอ ตอนนี้เฮียก็ไม่ใช่ตัวคนเดียวแล้วนะ”
เต็งหน้าเครียดขึ้นมา “ก็ดูลู่ทางทางนี้ก่อน ไม่ไหวจริงๆ ก็อาจจะลองคิดดู ไม่อยากให้ดาวเค้ามาลำบากด้วย” เต็งเหลือบตามองไป หน้าบังกะโล “แค่นี้ก่อนนะ โชคดีโว้ยน้อง มีอะไรค่อยอัพเดทกัน”
เต็งกดตัดสายแล้ววางมือถือลง เต็งยิ้มแย้มรีบเข้าไปช่วยชิดดาวยกถาดอาหารที่หน้าบังกะโล
“โทรหากาโม่รึยังคะ” เต็งชะงักไปเล็กน้อย “ยังเลย” เต็งเดินเอาถาดไปวางที่โต๊ะหน้าระเบียงพร้อมพูด
“กลัวโดนแม่ด่า ลากแกมาเหนื่อยแถมเสียหน้าอีก”
ชิดดาวเดินตามเต็งไป “เหตุผลแค่นั้นจริงเหรอคะ” เต็งชะงักไปเล็กน้อยหันมองหน้าชิดดาว ที่จ้องหน้าตนอย่างรู้ทัน เต็งฝืนยิ้มบางๆ “ก็อยากให้เค้าได้ใช้เวลาอยู่กันตามลำพังพ่อแม่ลูก โดยที่ไม่ต้องมีลุงบ้าง” เต็งแววตาเศร้าๆ ชิดดาวสวมกอดเต็งเอาไว้ เข้าใจความรู้สึก “ก็ดีค่ะ กาโม่จะได้ลองปรับตัวเข้ากับพ่อแม่ ดาวเชื่อว่าความรักของพ่อแม่ต้อง เอาชนะใจกาโม่ได้แน่นอน”
เต็งสวมกอดชิดดาวเอาไว้ “ครับ เราเองก็ควรใช้เวลาฮันนีมูน 10 วันของเราให้มีความสุขที่สุด” เต็งยิ้มแย้มก้มลงหอมกลางศีรษะชิดดาว ชิดดาวยิ้มสบายใจสวมกอดเต็งไว้แน่นอย่างให้กำลังใจ
โถงบ้านเต็ง โต๊ดกับพายนั่งกับพื้นประมาณขอขมาเรื่องที่ผ่านมา พ่อแม่โต๊ดนั่งอยู่บนเก้าอี้โซฟาที่โถงบ้านเต็ง
พายพูดสารภาพจากใจทั้งน้ำตาคลอเบ้า “พายเคยทิ้งโต๊ดไปเพราะพ่อกับแม่ จับได้ว่าพายกับโต๊ดยังแอบคบกันอยู่ขนาดไม่รู้ว่ามีกาโม่แล้วนะคะ ยังยื่นคำขาดให้เลิกคบ ไม่งั้นจะตัดออกจากกองมรดก แล้วเลิกส่งเงินมาให้” พายน้ำตาท่วมตาด้วยความรู้สึกผิด โต๊ดชำเลืองมองพายด้วยความรู้สึกเข้าใจ พายชำเลืองมองหน้าโต๊ด
“พายเลือกที่จะทิ้งโต๊ดไปเพราะกลัวลำบาก กลัวจน” พายร้องไห้ออกมาด้วยความรู้สึกแย่ๆ “พาย เป็นแม่ เป็นภรรยาที่แย่มาก เห็นแก่ตัวที่สุด” โต๊ดสวมกอดพายปลอบใจ “ไม่เอาน่า เรื่องมันผ่านไปแล้ว”
พายพยายามสะกดอารมณ์ ซับน้ำตา “แต่คุณพ่อคุณแม่โต๊ดควรรู้ เราไม่ควรปิดบังอะไรท่านอีกแล้ว”
“มาคิดได้เอาตอนนี้เนี่ยนะ” แม่จ้องหน้าโต๊ด “ถ้าแกพูดความจริงกับแม่แต่แรก เรื่องก็ไม่วุ่นวายขนาดนี้หรอก หลานแม่ทั้งคน ทำไมแม่จะไม่รัก ทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่เหมือนพี่ชายแกไม่มีผิด” โต๊ดจ๋อยๆ