บทละครโทรทัศน์ พ่อยุ่งลุงไม่ว่าง ตอน 23 หน้า 4
พ่อรู้ทัน “มันไม่ใช่แค่เรื่องมีลูกหรอกแม่ มันกลัวเราจับได้จะหาเรื่องเลิกส่งเงินไปให้ มันกลัวต้องกลับมาทำงานที่บ้าน” โต๊ดยิ้มแหย “แหม แทงหวยไม่ยักแม่นยังงี้” แม่ปาดมะแหงกเขกหัวโต๊ดอย่างแรงจนโต๊ดร้องลั่น
แม่เจ็บใจหวยกิน “ยังมาพูดอีก งวดก่อนเลขวันแต่งไอ้เต็งไม่แม้แต่เฉียด ฉันหมดไปตั้งเยอะ ซองก็ไม่ได้”
แม่สีหน้าเจ็บใจไม่หาย
“ไหนๆเรื่องมันก็เลยเถิดมาถึงขั้นนี้แล้ว ถือว่าพ่อแม่ให้อภัยก็แล้วกัน จะได้มาเริ่มต้นกันใหม่นะ”
โต๊ดและพายก้มลงกราบพ่อกับแม่
“ต่อไปมีเรื่องอะไรก็พูดกันตรงๆ อย่าคิดเอง อย่าด่วนสรุปไปเอง พ่อแม่อาบน้ำร้อนมาก่อน เห็นอะไรมาเยอะ รับฟังและยอมรับอะไรได้ไม่ยากหรอก” โต๊ดหน้าแหยๆ “แต่พ่อแม่ของพายไม่ใช่หรอกนะครับ”
พายพนมมือไหว้พ่อกับแม่โต๊ด “พายอยากขอให้พ่อกับแม่ไปช่วยพูดกับพ่อแม่พายให้หน่อย อยากพากาโม่ไปให้ท่าน เห็นหน้าด้วย เผื่อท่านจะเปลี่ยนใจยอมรับโต๊ดขึ้นมาบ้าง” พ่อแม่มองไปที่โต๊ด
โต๊ดยิ้มแหยยกมือไหว้ สีหน้าอ้อนๆ “ไหนๆก็ไหนแล้ว ช่วยลูกนกลูกกาต่ออีกนิดนะแม่นะ”
“โอ๊ย...วุ่นวายจริงๆ จะมาลากฉันไปยุ่งด้วยทำไม”
รถโฟร์วิลของพ่อและแม่จอดอยู่หน้าบ้านพาย..โต๊ดขับ พายนั่งหน้า พ่อแม่กาโม่นั่งเบาะหลัง กาโม่ชะโงกหน้าดู
“บ้านหลังเบ้อเร่อเลย”
“หลังนี้แน่นะ”
“อืม...” สีหน้าพายกังวลปนกลัวมองไปที่ตัวบ้าน โต๊ดหันมองไปที่พ่อกับแม่...แม่กำลังจดเลขที่บ้าน 3 ตัวยิกๆ
“เต็งหรือโต๊ดดีแม่” พ่อถาม
“แบ่งด้วยนะแม่” แม่ตกใจรีบเก็บกระดาษโน้ตเสียฟอร์มหมด แม่เปลี่ยนเรื่อง
“จะให้ฉันพูดอะไรยังไงก็ว่ามา” แม่ทำหน้าปั้นปึง
หน้าร้านปั๊ม เต็งและชิดดาวยืนอยู่หน้าร้านปั๊มขนม มีกระดาษเขียนว่า “ปิดกิจการ” แปะที่หน้าประตูร้าน
เต็งและชิดดาวหันมองหน้ากันงงๆ “ปิดกิจการ ตั้งแต่เมื่อไหร่เหรอครับ”
“ดาวก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะ เมื่อวานก็ยังเปิดขายปกตินะคะ” ชิดดาวสีหน้างงๆ ขณะทั้งคู่กำลังงงๆ
“ขอโทษค่ะ ไม่ขายแล้วนะคะ” เต็งและชิดดาวหันไปมองทางพนักงาน พนักงานจำชิดดาวได้
“อ้าวคุณดาว” พนักงานยกมือไหว้ “สวัสดีค่ะ”
ชิดดาวรีบรับไหว้ ก่อนซักทันที “มันเกิดอะไรขึ้นคะ”