บทละครโทรทัศน์ พ่อยุ่งลุงไม่ว่าง ตอน 23 หน้า 5
“หนูก็งงเหมือนกันค่ะคุณดาว เมื่อคืนคุณปั๊มโทรบอกหนูว่าจะปิดร้าน แล้วแกก็โอนเงินชดเชยเข้าบัญชีให้พนักงานทุกคน แล้วยังสั่งให้หนูเข้ามาทำความสะอาดร้านให้เรียบร้อยอีกนะคะ บอกว่าบ่ายๆ จะพาคนเข้ามาดู จะเซ้งต่อน่ะค่ะ” ชิดดาวอึ้งๆไป
“แล้วคุณปั๊มจะตามเข้ามามั้ยครับ”
“ไม่รู้เหมือนกันค่ะ ตั้งแต่เช้าหนูติดต่อคุณปั๊มไม่ได้เลย ปิดมือถือตลอดเลยค่ะ”
ชิดดาวหันมองหน้าเต็ง สีหน้าไม่ค่อยสบายใจนัก
“โทรไปที่คอนโด พนักงานก็บอกว่าคุณปั๊มลากกระเป๋าเสื้อผ้าใบใหญ่ 2 ใบออกไปแต่เช้าเลยค่ะ”
ชิดดาวและเต็งชำเลืองมองหน้ากันอย่างคิดตรงกัน “ถ้าผมเดาไม่ผิด น่าจะเป็นโรคติดต่อจากคุณนะ”
ชิดดาวหยิกแขนเต็งเบาๆ พร้อมค้อนใส่เล็กน้อย
ปั๊มขับรถไปเรื่อยๆ ตามถนนหนทาง เห็นกระเป๋าเดินทางใบโตอยู่เบาะหลังใบหนึ่ง อีกใบอยู่ที่ด้านหลังรถ
ปั๊มขับรถไปอย่างทอดอารมณ์ เสียงในความคิดของปั๊มดังประกอบขึ้นมา
“ผมไม่ได้หนีปัญหา แต่ผมแก้ปัญหาจบแล้วมากกว่า และผมก็ไม่มีความจำเป็นต้องอยู่ที่นี่ต่อเพื่อให้ตัวเองรู้สึกแย่ๆ” ปั๊มหยุดคิดทบทวนแล้วยิ้มๆออกมา “เอ๊ะ หรือว่าเรากำลังหนีปัญหากันแน่”
ปั๊มขำๆ “ช่างมันเหอะ เอาที่สบายใจ” ปั๊มยิ้มๆ กับตัวเองแล้วขับรถต่อไปเรื่อยๆ
ด้านหลังรถปั๊มที่วิ่งตามทางไปเรื่อยๆ พร้อมเสียงปั๊มคุยโทรศัพท์ดังลอยประกอบที่รถวิ่งห่างออกไป
“ปั๊มเองครับแม่ เย็นนี้ปั๊มไปกินข้าวด้วยคนนะครับ....” ปั๊มฟัง “ค้างครับ น่าจะอยู่ยาวเลยครับ ปั๊มอยากนอน
หนุนตักแม่”
โถงบ้านพาย โต๊ด แม่ และ พาย นั่งเกร็งๆอยู่ที่เก้าอี้โซฟาหรูหราในห้องรับแขกโอ่อ่า ประดับประดาสวยงาม
จนทำให้แขกรู้สึกประหม่าจะทำของเขาตกแตกเสียหายมากกว่าความรู้สึกเป็นกันเองยินดีต้อนรับ
แม่โต๊ดมีสีหน้าหงุดหงิด “รอมาจะครึ่งชั่วโมงแล้วนะ เจ้ายศเจ้าอย่างซะจริง” พายรู้สึกไม่ค่อยสบายใจนัก
สาวใช้ยกน้ำดื่มใส่แก้วเจียระไนสวยงามมาเสิร์ฟ
“พ่อกับแม่ล่ะ ทำไมนานจัง”
สาวใช้ไม่กล้าสู้ตาพาย “รอซักครู่นะคะ คุณท่านกำลังลงมาค่ะ” สาวใช้เสิร์ฟน้ำเสร็จก็รีบล่าถอยออกไป
แม่โต๊ดแดกดัน “ท่านอยู่หอคอยงาช้างชั้นบน คงต้องใช้เวลาเดินลงมานานหน่อย” หางตาแม่โต๊ดมองพาย
“อ้าว บ้านเธอไม่มีลิฟท์เหรอ”
“แม่ครับ นี่ไม่ใช่เวลามาแดกดันกันนะครับ เราทีมเดียวกัน ทีมกาโม่”