บทละครโทรทัศน์ พ่อยุ่งลุงไม่ว่าง ตอน 10 หน้า 4
ในห้องพักชิดดาว ทอยนั่งข้างเตียงฝั่งชิดดาวมองชิดดาวอยู่นิ่งๆ ชิดดาวกระสับกระส่ายไปมาเล็กน้อยเหมือนมีเซนส์ รู้สึกอึดอัด ทอยยังคงนั่งจ้องชิดดาวอยู่ข้างๆ หน้านิ่งๆ ชิดดาวรู้สึกตัวตื่น ลืมตาเห็นทอย ตกใจสุดตัว หายง่วงเลย ขยับตัวถอยห่างพร้อมลุกขึ้นนั่ง ชิดดาวดูระแวงระวัง “เธอเข้ามาทำไม”
ทอยหน้านิ่ง “เธอรู้มั้ยว่าฉันชอบคุณเต็ง” ชิดดาวอึ้งๆไป
“ชอบมานานมากแล้วด้วย ถ้าถามว่านานแค่ไหน ก็ก่อนที่เธอจะเข้ามาในชีวิตของพวกเรา”
ชิดดาวพยายามคุมสติ “แล้วเธอมาบอกฉันทำไม”
ทอยจ้องหน้าชิดดาว “เธอไม่ควรจับปลาสองมือ มันน่าเกลียดผู้หญิงดีๆ เค้าไม่ทำกันหรอก”
ชิดดาวอึ้งไปเลย เจ็บแปลบที่โดนคำพูดทิ่มแทงใจดำ เป็นเรื่องที่ชิดดาวกระอักกระอ่วนใจอยู่
ทอยลุกขึ้นยืน เดินไปทางปลายเตียงพร้อมพูด “รายการเฮียแทบจะถูกยึด เฮียไม่ได้เป็นพิธีกรเดี่ยวเหมือนเดิมก็เพราะ โดนโต้แฟนเธอกลั่นแกล้ง” ทอยหันกลับมาจ้องหน้าชิดดาว พูดเน้น “เพราะเธอคือต้นเหตุ” ทอยยิ้มบางๆ “เธอเป็นคนฉลาด ฉันคงไม่ต้องพูดมากกว่านี้”
ชิดดาวสูดหายใจลึก ลงจากเตียง ยืนเผชิญหน้าในระยะห่างจากทอย
“ฉันเข้าใจที่เธอพูดทุกอย่าง และก็รู้เจตนาเธอดีว่าเธอต้องการอะไร”
“ขอบใจ ฉันมีเรื่องอยากพูดกับเธอเท่านี้แหละ” ทอยจะเดินกลับออกไป
ชิดดาวพูดหน้านิ่ง เสียงนิ่ง “แต่ฉันกลัวว่าฉันถอย คุณเต็งจะไม่เลิกตาม”
ทอยหยุดกึก หันกลับมาจ้องหน้าชิดดาว)
“ฉันอยากพูดกับเธอเท่านี้เหมือนกัน กู๊ดไนท์นะ” ชิดดาวจะกลับขึ้นเตียง
“ฉันไม่เข้าใจ ทำไมเธอไม่บอกเลิกกับโต้ไปซะ”
“ฉันตอบเธอไม่ได้” ทอยเสียงแข็ง ชักโมโห “ทำไม”
ชิดดาวหน้าเครียดๆ “เพราะฉันก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน”
ทอยเหลืออด “เธอนี่มันกวนประสาทหน้าตายจริงๆ ทำเป็นโลกสวยเรียบร้อยแสนดีรักเด็ก แต่ที่จริงเธอมันร้ายกาจเจ้าแผนการ”
ชิดดาวมองหน้าทอย ย้อนกลับหน้าตาย “งั้นเราก็คงเหมือนกันต่างกันแค่ฉันไม่ได้อยู่ในลุ๊คทอมบอย”
ทอยกำหมัดแน่น แทบจะคุมอารมณ์ไม่อยู่ ชิดดาวตอกกลับแบบนิ่มๆ แต่เจ็บได้ใจจริงๆ
“แล้วเธอจะปล่อยให้ทุกอย่างเป็นแบบนี้น่ะเรอะ”
ชิดดาวหน้าขรึมลง “ฉันถามตัวเองด้วยคำถามนี้วนเวียนในหัวมาหลายปี” ชิดดาวมองหน้าทอย