บทละครโทรทัศน์ พ่อยุ่งลุงไม่ว่าง ตอน 10 หน้า 5
“ฉันยังไม่เจอคำตอบ”
“แล้วเธอ..” ชิดดาวสวนทันที “ถ้าฉันได้คำตอบเมื่อไหร่จะบอกเธอคนแรก”
ทอยจะอ้าปากพูด ชิดดาวตัดบท “กาโม่กระสับกระส่ายไปมาแล้ว เดี๋ยวจะตื่น ค่อยคุยกันพรุ่งนี้เถอะ”
ชิดดาวขึ้นเตียงห่มผ้าหน้าตาเฉย ทอยอึ้งๆงงๆ
“ช่วยปิดไฟแล้วก็ล็อคประตูห้องให้ด้วยนะ เมื่อกี้นอนเล่นเผลองีบไปหน่อย ขอบใจจ้ะ...”
ชิดดาวคลุมโปงไปเลย ทอยไปต่อไม่ถูกเลย หน้าห้อง..ลูกกวาดแอบฟังการสนทนาทั้งหมดอยู่หน้าประตูด้วยสีหน้าใช้ความคิด ตัดสินใจว่าตนต้องกระทำการอะไรบางอย่างเพื่อแก้ปัญหารักวุ่นวายของก๊วนเพื่อนตอนนี้
ในห้อง...ทอยถอนใจพรวดออกมา เดินฉับๆ ไปปิดไฟแล้วเปิดประตูห้อง
หน้าห้อง...ลูกกวาดตกใจมากรีบวิ่งถลากลับไปเข้าห้องนอนอย่างเร็วสุดชีวิต ทอยกระฟัดกระเฟียดกดล็อคประตูห้องแล้วปิดงับให้ตามคำสั่งชิดดาวทุกอย่าง พอทอยออกไป ชิดดาวค่อยเปิดผ้าคลุมโปงออก
ชิดดาวยกมือไหว้ขอบคุณ พูดบ่นพึมพำ “ขอบคุณละครเมื่อคืน ใครว่าละครดราม่าไม่มีประโยชน์” ชิดดาวถอนใจพรวดออกมาอย่างโล่งอกไปที ชิดดาวนอนต่อไม่หลับแล้วขยับมือมาสวมกอดอก มองเพดานไปอย่างครุ่นคิดหาคำตอบให้กับคำถามต่างๆ ที่ทอยตั้งมาสาดใส่ตนอีกครั้ง
หน้าบ้านพักชายทะเลยามเช้าที่แสงสดใส เต็ง เวนิส และทอย ช่วยกันเช็คอุปกรณ์ถ่ายทำอยู่บริเวณหน้าที่พัก เต็งใส่เชิ้ตแขนยาวพับแขน สีเอิร์ธโทนดูเบาๆ สบายๆ ติดกระดุมมิดชิด เตรียมพร้อมสำหรับงานพิธีกร ชิดดาวเดินยิ้มแย้มออกมาหาทุกคน “เดินทางปลอดภัยนะคะ เย็นๆ เจอกัน”
ทอยเหลือบตามมองชิดดาวแล้วหลบสายตาไปจัดของต่อ ไม่ค่อยกล้าสู้ตานัก
“กาโม่ยังไม่ตื่นอีกเหรอครับ”
“ยังเลยค่ะ”
“เมื่อวานนางคงเหนื่อยมาก” ชิดดาวขำๆ
“พร้อมแล้วก็ออกเดินทาง” เวนิสมองหา หันถามทอย “ลูกกวาดล่ะ”
“ไม่ได้มีหน้าที่เฝ้าใคร” ทอยเบะปากหมั่นไส้ ลูกกวาดเดินออกจากบ้านพักมาหาทุกคน ยังอยู่ในชุดนอน หัวยุ่งๆ ดูป่วยๆ “ดาว..” ทุกคนหันมองมาทางลูกกวาด “กวาดอยู่ดูกาโม่ให้เอง ดาวไปกับทีมก็ได้นะ”
ทอยมีสีหน้าเคืองๆ ขึ้นมา
“อ้าว ทำไมล่ะกวาด”
“เรามึนหัวมากเลย” ทอยรีบเสนอไอเดีย ไม่อยากให้ชิดดาวไป “กินยาก็ดีขึ้นมั้ง”