บทละครโทรทัศน์ พ่อยุ่งลุงไม่ว่าง ตอน 6
บทประพันธ์-บทโทรทัศน์ เอกลิขิต
ตอนเย็น หน้าบ้านชิดดาว ชิดดาวยืนรดน้ำต้นไม้ต้นอื่นแต่สายตามองไปที่ดอกกุหลาบแดงที่เต็งมาปลูกไว้ให้...
ชิดดาวใจลอยคิดถึงเรื่องเมื่อตอนกลางวันที่บ้านเต็งตลอดเวลา โต้ขับรถมาจอดเทียบหน้าบ้าน ชิดดาวใจลอยไม่รู้ตัว โต้สวมหมวกใส่แว่นดำมิดชิดรีบลงจากรถ แล้วเปิดประตูรั้วบ้านที่ปิดแง้มๆไว้ไม่ได้ล็อคเข้ามาอย่างรวดเร็ว ชิดดาวยังคงใจลอยไม่รู้ตัว โต้เดินเข้าไปหา “ดาว” ชิดดาวสะดุ้งสุดตัว เกือบฉีดน้ำใส่โต้
โต้รีบหลบ ไม่พอใจ ดุ “ระวังหน่อยสิ เดี๋ยวโต้ไปธุระต่อ”
“โทษที” ชิดดาวแหยๆ รีบไปปิดก๊อกน้ำ
โต้ยิ้มดีใจ “โต้ได้งานพิธีกรแล้วนะ” ชิดดาวชะงักไปเล็กน้อย ก่อนปั้นยิ้มบางๆ “ดีใจด้วยนะ”
โต้เข้าไปจับมือชิดดาว “ดาวช่วยพูดกับนายเต็งให้โต้ใช่มั้ย”
ชิดดาวหน้าเจื่อนๆไป “ก็ไม่ได้พูดอะไรมากหรอก ไม่กล้า”
“เค้าคงเห็นกับดาวแหละ ถึงได้ตัดสินใจเร็วขนาดนี้” สีหน้าโต้แสยะเล็กน้อย “คงกลัวไม่มีคนเลี้ยงหลานให้ล่ะสิ”
ชิดดาวหน้าเจื่อนๆไม่สบายใจ “ไม่เกี่ยวหรอก”
“เกี่ยวสิ โต้บอกดาวแล้วว่าเค้าแอบปลื้มดาวอยู่” สีหน้าโต้สะใจ สมน้ำหน้า “แต่ช้าไปนิด” โต้ขำๆ
ชิดดาวยิ่งอึดอัดลำบากใจ โต้จับกุมมือชิดดาวเอาไว้ “ไม่รู้ล่ะ ยังไงโต้ก็ถือว่าเป็นความดีความชอบของดาว”
ชิดดาวชักยิ้มไม่ออก ดึงมือออกจะเดินเลี่ยงไป โต้เหลือบตามองไปทางดอกกุหลาบพอดี ปาดมือไปโอบเอวชิดดาวเอาไว้ “กุหลาบที่โต้ปลูกให้ นี่งามจังเลย ดาวเลี้ยงเก่งเหมือนกันนะ”
ชิดดาวชะงักไป ถามกลับหน้านิ่ง “ใช่กุหลาบต้นนี้เหรอ”
“ใช่สิ โต้ซื้อมาก็เพราะสีมันแดงสดยังงี้ล่ะ”
“เหรอ นึกว่าโต้ซื้อกุหลาบสีชมพูมาปลูกให้ดาวซะอีก”
โต้ขำๆ “แดงซะขนาดนี้จะชมพูได้ไง”
ชิดดาวฝืนยิ้มให้ “ดาวซื้อขนมมาหลายอย่าง โต้รอเดี๋ยวนะ” ชิดดาวขยับตัวออกเดินนำออกไปจากบริเวณนั้น
“ไม่ต้องหรอกดาว โต้ต้องไปแล้วล่ะ มีงานต่อ” ชิดดาวพยักหน้ารับ เดินไปเปิดประตูรั้วส่ง)
โต้รีบขัด สีหน้าจริงจังมาก “ไม่ต้องส่งโต้หรอกดาว เข้าบ้านไปเถอะ เดี๋ยวมีคนเห็น โต้กำลังจะดังแล้ว ไม่อยากโดนข่าวสะกัดดาวรุ่ง” ชิดดาวพยักหน้ารับแล้วเดินกลับมาทางตัวบ้าน โต้ขยับหมวกขยับแว่นให้มิดชิด เดินไปทีหน้ารั้วชะโงกมองซ้ายทีขวาที กลัวคนเห็นมากจนมั่นใจว่าไม่มีคนแล้ว ชิดดาวเห็นท่าทาง แล้วอดแขวะไม่ได้