บทละครโทรทัศน์ พ่อยุ่งลุงไม่ว่าง ตอน 6 หน้า 5

เต็ง  สีหน้าเศร้าๆ เต็งก้มมองกาโม่ที่หลับสนิทในอ้อมแขนตน บ่นให้ฟัง “ลุงมันปากเสีย เค้าไม่ได้เป็นแฟนลุงซะหน่อย จะไปน้อยใจเค้าได้ยังไง” สีหน้าเต็งน้อยใจ “เค้าก็ต้องเห็นแฟนเค้าสำคัญกว่าเราสองคนอยู่แล้ว” เต็งถอนใจออกมาแรงๆ “คุณดาวจะหายโกรธลุงรึยังก็ไม่รู้นะกาโม่” เต็งหน้าจ๋อยๆ แหยๆ

ในตอนเช้าวันใหม่ มีคนมากดกริ่งหน้าบ้านเต็ง 2 ที เต็งอยู่ในสภาพคุกเข่ากับพื้นปลายเตียง เอาหน้าฟุบกับเบาะปลายเตียงในห้องนอนกาโม่  เหนื่อยจนคลานกลับขึ้นเตียงไม่ไหว เต็งหลับสนิทไม่ได้ยินเสียงกริ่งหน้าบ้าน

เสียงกริ่งดังรัวอีก 2-3 ทีซ้อน เต็งสะดุ้งตื่นขึ้นมาด้วยความหวาดผวา ก่อนจะกวาดตามองรอบข้างพบว่าเช้าแล้ว

เต็งมึนมาก  ส่ายหัวไปมาพร้อมนวดหัว เต็งบ่นๆ “เด็กเป็ดเอ๊ย  ร้องแม่งทั้งคืน ทีเช้าล่ะมาทำเงียบ”

เต็งค่อยๆ คลานไปที่เตียงเด็ก ค่อยๆ โผล่หน้าไปดู เต็งเห็นกาโม่ตื่นแล้วนอนยิ้มตาหยีดีใจที่เห็นเต็ง

เต็งใจอ่อนยวบให้กับความน่าเอ็นดูของกาโม่  ยิ้มคืนให้ “มอร์นิ่ง” เสียงกริ่งหน้าบ้านดังเรียกซ้ำอีกที

เต็งได้สติยิ้มดีใจ “คุณดาว มาแล้วครับ” เต็งรีบวิ่งออกไปจากห้อง กาโม่ยิ้มแย้มนอนเล่นอยู่คนเดียว น่ารักน่าชัง

เต็งยิ้มดีใจลงมาที่โถงจะออกไปจากบ้านแต่ฉุกคิด  รีบวิ่งไปส่องกระจกในห้องน้ำ  พอใจในความหล่อแล้ววิ่งออกมาก่อนคิดได้ “ยังไม่ได้แปรงฟันเลย” เต็งวิ่งกลับเข้าห้องน้ำไปบ้วนปาก เสียงกริ่งหน้าบ้านดังเร่งขึ้นอีกครั้ง

เต็งรีบวิ่งออกมามาแล้วไปรื้อโต๊ะทำงานหยิบหมากฝรั่งระงับกลิ่นปากมาเคี้ยวๆ แล้วรีบเปิดประตูบ้านออกมา

“มาแล้วครับ” เต็งยิ้มกว้าง อารมณ์อยากง้อขอโทษ เต็งออกมาเห็นคนที่กดกริ่งหน้าบ้านพร้อมกันคือป้างามพิศ  ไม่ใช่ชิดดาว เต็งยิ้มเจื่อนไปอย่างเห็นได้ชัด ป้างามพิศ ยิ้มหวานให้ “ป้ามาเร็วไปรึเปล่าคะคุณลุง”

ป้างามพิศ ปั้นยิ้มสวยใสใจดี

เต็งฝืนยิ้มแหยๆ “ไม่หรอกครับ” เต็งหยุดนิ่งที่หน้าประตู งงๆว่าชิดดาวหายไปไหน

ป้างามพิศต้องออกปาก “ป้าเข้าไปนั่งรอในบ้านได้มั้ยคะ  แดดมันร้อนน่ะค่ะ”

“อ๋อ..ได้สิครับ” เต็งรีบเดินไปเปิดรั้วให้ น้องหนูที่แอบมองจากข้างบ้านอย่างจับสังเกตว่าป้างามพิศเป็นใคร

ป้างามพิศเข้าบ้านเต็งไป น้องหนูมีสีหน้าใช้ความคิด ก่อนจะยิ้มออกมาอย่างมีแผนการ

โถงบ้านเต็ง  ป้างามพิศเดินสำรวจบ้านเต็งอยู่ไปมาเห็นตามโต๊ะต่างๆ รกไปด้วยกองงาน ป้างามพิศยิ้มเอ็นดู “คนโสดก็เงี้ย” ป้างามพิศเข้าไปช่วยจัด “บ้านนี้สมควรมีผู้ใหญ่ช่วยดูแล” ป้างามพิศเหลือบตามองรูปถ่ายเต็ง