บทละครโทรทัศน์ พ่อยุ่งลุงไม่ว่าง ตอน 6 หน้า 3
ผ่านเวลาไป 3-4 ปี กาโม่วัย 3-4 ขวบยิ้มแย้ม น่ารักน่าเอ็นดู เปิดประตูห้องชะโชกหน้าเข้าห้องนอน
เต็งมา “พ่อเต็งครับ” เสียงเต็งร้องลั่น เต็ง ตกใจ ปฏิเสธลั่น “ฉันไม่ใช่พ่อแก”
เต็งสะดุ้งตื่นขึ้นมานั่งบนเตียงนอนตัวเองในห้องนอนใหญ่ เต็งกวาดตามองไปรอบๆ ที่แท้ฝันไป แต่ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงกาโม่ร้องไห้จ้าดังผ่านมาทางเครื่องจับเสียงร้องเด็ก “โอ๊ย ตื่นอีกแล้ว”
เต็งรีบลุกลงจากเตียงแต่ขายังพันกับผ้าห่มอยู่เลยหกล้มโครมไปข้างเตียง
คอนโดละออง โต้กับละอองนอนกอดก่ายคุยออดอ้อนออเซาะอยู่บนเตียง
“ต่อไปโต้ทำแบบที่สระว่ายน้ำไม่ได้แล้วนะ” ละอองลูบผมโต้อย่างเอ็นดู “ตอนนี้คนยังไม่ค่อยรู้จักโต้ ก็ไม่ เป็นไร
อีกหน่อย เค้าถ่ายคลิปแชร์ไปทั่ว จะเป็นเรื่องใหญ่”
โต้อ้อนๆ “พี่อองอายเค้าเหรอ”
ละอองขำๆ “พี่จะอายทำไม พี่จะยิ่งดังน่ะสิ แต่เราจะเสียรู้มั้ย” ละอองบีบจมูกโต้เย้าเบาๆ โต้ยิ้มๆ ทำหน้าตาน่ารักน่าเอ็นดู ซบหน้ากอดละอองเอาไว้ คลอเคลียไม่ต่างจากแมวขี้ประจบ ละอองลูบเนื้อลูบตัวโต้พร้อมพูดไป “พี่ไม่อยากให้โต้มีประวัติด่างพร้อย พี่จะดันโต้ให้ไกลให้ถึงที่สุด”
โต้ขยับตัวมาจ้องหน้าละออง ยิ้มปลาบปลื้ม “ขอบคุณครับพี่”
ละอองส่งสายตาเซ็กซี่ขี้เล่น “แล้วอย่าลืมให้รางวัลพี่อีกแล้วกัน” ละอองหยิกก้นโต้หยอกเอินทิ้งท้าย
โต้ส่งสายตาเจ้าชู้กรุ้มกริ่มมองละออง “วันนี้ได้รางวัลเต็มมือไปหมดแล้ว ยังจะอยากได้อีกเหรอครับ”
ละอองส่งสายตา ท้าทายเชิญชวน “พี่เป็นคนบ้ารางวัล” โต้ปล้ำละอองจะเลยไม่ต้องพูดพล่ามทำเพลง
ได้ยินแต่เสียงละอองหัวเราะคิกคักชอบใจ
โถงบ้านเต็ง เต็งอุ้มกาโม่ที่ร้องไห้ไม่หยุด มีผ้าอ้อมรองพร้อม สติแตกเล็กๆ เต็งพยายามกล่อม “เอ่เอ๊ เอ่เอ๊”
กาโม่ก็ยิ่งร้อง “อย่าร้องสิกาโม่ ลุงทำอะไรไม่ถูกแล้ว” กาโม่ก็ยิ่งร้อง
เต็งก้มมองที่กาโม่..ประมาณว่ากาโม่จะดูดนมผ่านเสื้อเต็ง เต็งตกใจ
“อย่าดูดนมลุงกาโม่ ลุงไม่มีนม...กาโม่ร้องยังงี้ลุงจะทำนมให้กินได้ยังไงล่ะครับ” กาโม่ก็ยิ่งร้อง
“เอ่เอ๊” เต็งร้อนใจไปหมด คิดไปคิดมา “งั้นนอนคนเดียวไปก่อนนะ” เต็งวางกาโม่ลงที่เปลตะกร้าที่วางไว้กับพื้นหน้าโซฟา “รอแป๊บนะกาโม่...” เต็งวิ่งไปทางครัว กาโม่ก็ร้องๆ ๆ เต็งรีบร้อนรนๆ วิ่งไปหยิบชามแกงมา กดน้ำร้อนใส่ แล้วเอามือจิ้มลงไปดู แล้วร้องจ๊ากออกมา มันร้อนไป รีบเอาน้ำดื่มขวดเติมลงไป ก่อนจะเอานิ้วจุ่มเช็คดูประมาณว่าอุ่นใช้ได้ กาโม่ก็ร้องไห้จ้าต่อเนื่อง เต็งยิ่งลน จะทำอะไรก่อนดี จะไปหากาโม่ หรือจะเตรียมนมต่อให้เสร็จ เต็งละล้าละลังไปมา หันมองทางกาโม่ หันมองทางครัว “ทำไรก่อนดีวะ”