บทละครโทรทัศน์ พ่อยุ่งลุงไม่ว่าง ตอน 16 หน้า 3
“บ้านสวยๆ จะเป็นโจรได้ไง” กาโม่ยืนยันเสียงแข็ง “เป็นได้สิ ลุงเคยสอนว่าอย่าไว้ใจคนแปลกหน้า
แต่งตัวดี หน้าตาสวยก็เป็นคนร้ายได้ ห้ามไปไหนกับคนแปลกหน้าเด็ดขาด”
คุณหลวงคิดตาม “เหรอ แล้วเอาไงดีล่ะ” คุณหลวงกวาดตามองไปที่มุมหนึ่งของซอย สีหน้าดีใจมาก
“อุโมงค์ทะลุมิติ” กาโม่งงๆ คุณหลวงทิ้งจักรยานวิ่งนำไปที่มุมซอยที่มีปูนซีเมนต์ทรงท่อวงกลม 2-3 วงวางกองเอาไว้
“ตามมาเร็วๆ กาโม่” คุณหลวงมุดเข้าไปนั่งในทิอ กาโม่ขี่จักรยานเข้าไปหา คุณหลวงยื่นหน้าออกมาจากท่อซีเมนต์ “ไม่ต้องกลัวนะกาโม่ เรามาเล่นที่นี่บ่อย ซ่อนอยู่ในนี้จนเช้า ไม่มีใครเห็นหรอก”
กาโม่กวาดตามองไปรอบๆ “จะดีเหรอ”
“ดีซิ ไม่มีใครรู้หรอกว่ามีอุโมงค์ทะลุมิติอยู่ตรงนี้” คุณหลวงมุดออกมาจากอุโมงค์ “หาที่ซ่อนจักรยานเร็วเข้า”
กาโม่กวาดตามองไปทั่วๆ มืดมิดหมดแล้ว กลัวๆ “แต่มืดแล้วจะมีผีมาหลอกเรามั้ย”
คุณหลวงหยุดกึก หน้าตาหวาดกลัว กระโดดเข้ากอดกาโม่ “พูดถึงผีทำไม”
“ก็เรากลัว คุณหลวงกลัวมั้ย”
“กลัวสิ..”
“เราว่ารีบไปจากที่นี่กันเถอะ” คุณหลวงพยักหน้ารับรีบวิ่งไปเอาจักรยาน กาโม่ปั่นนำไปอย่างหน้าตาตื่น
คุณหลวงปั่นตามไปติดๆ “รอด้วย..” กาโม่และคุณหลวงปั่นจักรยานเร็วเตลิดเลี้ยวไปไหนต่อไหนไม่รู้ทิศทาง
“แล้วเธอมัวทำอะไรอยู่ ไม่ตามคุณหลวงไป” คุณหญิงกำลังตำหนิน้องหนูที่หน้าระเบียงบ้านยกใหญ่
น้องหนูกลัวๆ “ทำกับข้าวค่ะ”
คุณหญิงหงุดหงิด “เดี๋ยวก็ไล่ออกซะเลย” น้องหนูก้มหน้าสลด
“ใจเย็นๆ น่าคุณ”
คุณหญิงหงุดหงิด “ต้องไอ้กาโม่แน่ๆ เดี๋ยวกลับมานะ ฉันจะเอาเรื่องลุงมัน” คุณหญิงอารมณ์เสียพาลใส่น้องหนู “ไปให้พ้นหน้าไปไม่ได้เรื่องเลย” น้องหนูเดินเลี่ยงไป แอบหน้าหงิกงอ บ่นพึมพำ
“รอให้กูมีที่ไปก่อนเถอะมึงอีอ้อย” น้องหนูเดินหน้าหงิกงอเข้าบ้านไป
ในรถเต็ง เต็งขับรถตามหากาโม่และคุณหลวงไปตามตรอกซอกซอย ทอยยึดนั่งหน้าให้ชิดดาวนั่งเบาะหลัง
ทอยไม่เลิกแขวะ “ตั้งแต่ทอยเข้ามาช่วยเฮียดูแลกาโม่ ยังไม่เคยเกิดเรื่องแบบนี้เลย” ชิดดาวชะงักไป เดาได้ว่าทอยจะพูดอะไรต่อ ทอยเบี่ยงหน้ามาเหล่มองชิดดาว “คุณกลับมาแค่ไม่กี่วัน ดูอะไรๆ จะวุ่นวายไปซะหมด”
เต็งออกตัวแทน “คุณดาวไม่เกี่ยวหรอก”